به گزارش «فرهیختگان»، محمد درویش، فعال و پژوهشگر محیط‌زیست در رابطه با تبعیض زننده موجود در فضای سیاستی و رسانه‌ای در خصوص مساله گاندو به «فرهیختگان» گفت: «این تفاوت‌ها و تبعیض‌هایی که وجود دارد، آدم‌ها را اذیت می‌کند. زمانی که جنگ بود، مدام موشک می‌زدند. به بروجرد، سوسنگرد و... موشک می‌زدند. این موشک‌ها زمانی توانست بازخورد جدی در کشور و تغییر رفتار ایجاد کند که به تهران خورد. در بحث ریزگردها شاخص آلودگی در اهواز چند‌ده برابر حد مجاز است. مثلا 150 به بعد را شرایط خطرناک می‌گوییم و نباید کسی بیرون بیاید ولی در اهواز از هزار بالاتر می‌رود. دستگاه‌ها نمی‌توانند اندازه‌گیری کنند. اما کسی توجهی به آن نمی‌کند. از این‌طرف در تهران یک روز شاخص آلودگی به 200 برسد، همه‌چیز از بین می‌رود. امروز شاخص آلودگی 140 شده است، می‌بینید که حساسیت‌ها زیاد است. همه حواس‌شان به آن جمع شده است.

وی ادامه داد: درخصوص مساله گاندو هم همین‌طور است. سال‌ها درگیر این ماجرا در بلوچستان هستیم. سال گذشته به منطقه باهوکلات رفتم و با چند بچه‌ای که دست و پاهای آنها قطع شده بود، صحبت کردم. به یکی از این بچه‌ها گفتم الان حس شما نسبت به تمساح‌ها چیست؟ گفت ما به قلمروی او تجاوز کردیم. اگر برای ما آب شیرین فراهم کنید که لازم نباشد از این برکه‌ها آب بیاوریم، نه او می‌ترسد که به ما حمله کند و نه ما آسیب می‌بینیم. با چه درک و فراستی این مطلب را این بچه 11 ساله عنوان کرد. هدیه برای او کتاب خریداری کردیم و دیدیم  با چه اشتیاقی با یک دست کتاب‌ها را ورق می‌زد و می‌خواند. اگر برای 90درصد بچه‌هایی که در تهران و اصفهان و مشهد هستند کتاب ببرید، دوست ندارند. باید اسباب‌بازی گران‌قیمت باشد و درکی را که آن بچه دارد، ندارند. متاسفانه نظام تبعیض‌مداری که در مملکت وجود دارد، باعث شده صدای این بچه‌ها را نشنویم. درواقع کمک‌هایی را جمع کردیم و برای پنج هزار نفر آب‌شیرین‌کن فراهم کردیم؛ با چهار میلیاردتومان پول. برای اینکه بتوانیم مشکل تامین آب‌شیرین بخش سنگان و باهوکلات و... را حل کنیم کمتر از 300 میلیاردتومان پول لازم است. همین الان طرح انتقال آب دریای عمان به خراسان با 210 هزار میلیاردتومان پول اجرا می‌شود. طرح انتقال آب خزر به کویر با چندین هزار میلیاردتومان اجرا می‌شود ولی می‌گویند این میزان پول را برای تهیه آب شیرین‌کن ندارند. رئیس آتش‌نشانی تهران اعلام کرده، موضوع رویت ردپای تمساح در دریاچه چیتگر را پیگیری کنید و تیم غواصی بفرستید تا مشخص شود چیست. جو رسانه‌ای ایجاد شده است.

فعال و پژوهشگر محیط‌زیست بیان داشت: اما درباره گاندوهای بلوچستان، کم‌آبی آن منطقه و محرومیت آنها چطور؟ یک زمانی هست حکومتی که هیچ ادعایی ندارد، می‌گوید طبیعی است ولی حکومت ما که ادعای عدالت‌محوری دارد؛ این مسائل تاسف‌برانگیز است. اینکه می‌بینیم در جامعه ارزش‌های اجتماعی و سرمایه اجتماعی و اعتماد به دولت‌ها کمرنگ می‌شود، از دل همین مولفه‌هاست. نمی‌گویم نباید نسبت به خطر دریاچه چیتگر واکنش نشان دهیم، آنها هم هموطن ما هستند و باید واکنش نشان دهیم ولی چرا همین واکنش در باهوکلات اتفاق نمی‌افتد؟ اصل ماجرا این است. نگوییم به هیچ‌چیزی توجه نمی‌کنیم تا خیال همه راحت باشد. به آلودگی هم توجه نمی‌کنیم، به امنیت اینجا هم توجه نمی‌کنیم. بلکه به ارتقای کیفیت همه کمک کنیم و مشکل باهوکلات به‌راحتی قابل‌حل است و یک روز با بودجه یکی از نهادهای این کشور به‌راحتی می‌توان این مشکل را حل کرد. ما که بنیاد مستضعفان و جانبازان داریم و خیلی بنیادهای عظیم دیگری داریم، اینجا باید خود را نشان دهند. کمیته امداد و بهزیستی داریم، چرا این مشکل همچنان تر و تازه مانده است؟ اینها نکته‌های شگفت‌آوری است که شاهد آن هستیم.