وقتی شوروی فروپاشید، یک حس قرار گرفتن در برهوت به همه چپ‌ها دست داد و گفتند حالا که مرادمان از بین رفته، چه کنیم. سایه‌ این حوادث به چپ‌های وطنی ما هم که مسلمان بودند ولی مشرب آنها چپ بود افتاد و آن چپ دچار به‌هم‌ریختگی شد و این به‌هم‌ریختگی مقدمه رفتن سراغ اقداماتی اصلاح‌طلبانه است.

روز گذشته ابوالحسن بنی‌صدر، نخستین رئیس‌جمهور جمهوری اسلامی ایران در 88سالگی درگذشت.

گروهی که در مرکز مطالعات استراتژیک ریاست‌جمهوری قرار دارند دارای چند بعد سیاسی و امنیتی بوده و استاد جنگ روانی هستند که سابقه امنیتی نیز دارند. مدل کار آنها این است که فضای کشور را به‌سمت امنیتی شدن و جنگ روانی ببرند و استراتژی اصلی آنها نیز این است که همه امور کشور و حتی آب خوردن خود را نیز به برجام و آمریکا گره بزنند.

پژوهشگر تاریخ معاصر گفت: ضعف اصلی را این می‌دانم افرادی که صاحب کار در حوزه تاریخ‌نویسی هستند و نهادهای مهم تاریخ‌نویسی را مدیریت می‌کنند، به تاریخ انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی افتخار نمی‌کنند و آن را قابل دفاع نمی‌دانند. این مطلب قدری صریح و تلخ است، ولی واقعیت است. خیلی راحت بیان کنم که جمهوری اسلامی و روند آن را قبول ندارند.

قاسم تبریزی به بررسی و اهمیت توجه به تاریخ‌نگاری شفاهی و موانع موجود در این مسیر پرداخت و به کم‌کاری افراد در این زمینه اشاره کرده و از دلایل اندک بودن منابع تاریخ شفاهی سخن گفت و برخی دوره‌های پرحاشیه و مهم تاریخ معاصر کشورمان را مورد نقد و بررسی قرار داد.

گاهی می‌گویند که شعار ندهید، یعنی مرگ بر آمریکا گفتن این شعار چه فایده‌ای دارد؟ گفتن «مرگ بر آمریکا» باید در عمل باشد تا وابسته به آمریکا نباشیم.

اصلاح‌طلبان عملا با آینده بلاتکلیفند و صرفا ورود به میدان را موجب پیروزی نمی‌دانند. صادق زیباکلام در این‌باره می‌گوید: «روحانی بلایی بر سر شرکت در انتخابات آورده که بسیاری از مردم از رای دادن سرخورده و ناامید شده‌اند.»

فعال سیاسی اصلاح‌طلب گفت: ما معتقدیم تحریم انتخابات هیچ مساله‌ای را حل نخواهد کرد بلکه خودش ایجاد مساله جدید در شرایطی است که ما مسائل حل نشده بسیاری داریم. هر کاری که فکر کنیم به بهبود شرایط اقتصادی و معیشتی مردم کمک می‌کند، نباید دریغ کنیم، بنابراین تا این لحظه به این نتیجه نرسیدیم که تحریم انتخابات می‌تواند مشکلات مردم را حل کند.

اصلاح‌طلبان با یک دودوتا چهارتای ساده احتمالا به این مساله هم فکر می‌کنند که انتخابات ریاست‌جمهوری با چند مناظره حتما داغ‌تر از انتخابات مجلس خواهد بود و با افزایش مشارکت، عدم‌حضور آنها بیش از گذشته به چشم نخواهد آمد و همین هم باعث حذف شدن آنها برای مدت طولانی‌تری از میدان سیاست و قدرت در کشور خواهد شد.

صادق زیباکلام گفت: آقای موسوی خوئینی‌ها اگر قرار است با اطلاع آقای خاتمی یا بدون اطلاع او سخنگو یا لیدر جنبش اصلاحات باشد، یک فاجعه برای اصلاحات رقم خورده است و عقبگردی بزرگ برای این جریان است و به نوعی لیدری موسوی خوئینی‌ها تیر خلاص به شقیقه جنبش اصلاحات است.

مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم، گرانی‌های روزافزون، افزایش تورم، گسترش نرخ بیکاری، رکود همراه با تورمی شرایطی را رقم زده که اهتمام به امر سیاست و مشخصا تمایل به حضور در پای صندوق‌های رای از رغبت و مقبولیت سابق خارج شده و به امر دست‌چندم تبدیل شده است.

موسوی‌خوئینی‌ها این‌بار 180درجه برعکس وارد عمل شده و گفته که باید در جریان انتخابات آینده فعال بود، انگار نه انگار که همین دو، سه ماه پیش بود که نتیجه انتخابات را در تغییر سرنوشت کشور بی‌نتیجه دانسته و گفته بود ایراد اصلی از سطوح عالی نظام است.

عباس سلیمی‌نمین در نامه مفصلی به نقد اظهارات اخیر صادق زیباکلام پرداخته است. اما آقای زیباکلام ترجیح داده است به جای ورود به بحث و مناظره مکتوب درباره مدعاهای تاریخی‌شان، استدلالها را به مسائل عاطفی مانند «نفرت» بکشاند.

نامه اخیری که یکی از روحانیون شاخص اصلاح‌طلب [سیدمحمد موسوی خوئینی] منتشر کرد، مصداق بارزی است از ایستادن بر همین گسلی که نخواسته‌ایم یا نمی‌خواهیم ببینیم. آنچه در این نامه آمده، آگاهانه یا بدون امعان، به چیزی فراتر از معارضه‌ با رقبای انتخاباتی یا مقابله‌جویی‌های میان قوا اشاره دارد. حتی به فراتر از رودررویی با رهبری رفته و متعرض نظام شده است.

اکنون، به‌راحتی می‌توان هدف خوئینی‌ها و یارانش را حدس زد؛ پرکردن خلأ رهبری اصلاحات و سپس خروج از انسداد. موسوی‌خوئینی‌ها به‌طور مشخص به‌دنبال ایفای نقش پدر معنوی اصلاح‌طلبان است و تلاش دارد رهبری جدید این جریان را برعهده بگیرد