دانشجو و دانشگاهیان قشر تاثیرگذار جامعه به شمار می‌روند که در فضای فرهنگی و علمی دانشگاه نقش مهمی ‌را ایفا می‌کنند، هم‌افزایی و توانمندسازی این قشر از جامعه می‌تواند در رشد و رسیدن به اهدافی که برای یک جامعه در عرصه‌های مختلف تعریف شده تاثیرگذار باشد.

امسال دومین سالی است که با فروکش کردن کرونا؛ دانشجویان، اساتید و کارمندان می‌توانند در مساجد دانشگاه‌های‌شان معتکف شوند.

اگر خود ما به نقش فرهنگ در اداره کشور، ارتقای آموزش، فناوری، تاب‌آوری مردم و حکمرانی توجه نداشته باشیم، دچار یک سردرگمی و به‌هم‌ریختگی تعارضات منافع می‌شویم؛ مولفه‌ای که می‌تواند همه اینها را با هم همسو کند، فرهنگ است.

جلسات سخنرانی، ‌روضه، مناسبت‌های اعیاد و عزاداری، ‌برگزاری اردوها و... فعالیت‌هایی است که توسط هیات‌های دانشجویی انجام می‌شود، با این حال دو سه سال اخیر این فرصت را نداشتیم که بتوانیم برای آنها گردهمایی برگزار کرده و طی آن در جریان مشکلات آنها قرار بگیریم. در این گردهمایی نه‌تنها به چالش‌های موجود در این هیات‌ها پرداخته شده، ‌بلکه برنامه‌های آنها برای دوران بعد از همه‌گیری کرونا نیز مطرح شد.

تفاوت‌های بسیار زیاد دهه هشتادی‌ها با یکدیگر بسیار جذاب است و مطالبات، خواسته‌‌ها و توانمندی‌های آنها با یکدیگر بسیار متضاد است. درحقیقت این موضوع فرصتی ایجاد می‌کند تا اگر ارتباط موثری با آنها برقرار شود، فاصله بسیاری که میان نیازها و توانمندی‌ها وجود دارد از میان برداشته شود و بسیاری از مشکلات کشور مرتفع شوند.