مشارکت مردم در اداره و پیشبرد امور جامعه، نه با نگاهی «ابزارگونه» به مردم بلکه با نگاهی «اصیل» به مردمی بودن اداره درست جامعه، نیازمند بازتعریف است.

مه ما می‌خواهیم کیفیت مدارس دولتی عادی بالا رود، بی‌عدالتی کم شود، تنوع برنامه درسی داشته باشیم، تمرکز کم شود، سلطه کنکور برداشته شود، خانواده حق انتخاب داشته باشد، مدیر بتواند با اختیار در بودجه مدرسه، برنامه‌های باکیفیت اجرا کند، امکان مشارکت جامعه محلی، والدین و معلمان در اداره مدرسه افزایش یابد‌ و کارهایی از این دست انجام شود. آیا امکان‌پذیر است؟

عدالت اجتماعی به عنوان ارزش حاکم بر همه ارزش‌های اجتماعی (نه هم‌عرض آنها) وظیفه دارد تا همه ارزش‌ها و عناصر حیات اجتماعی را به نحوی جایابی و ساماندهی کند که از مسیر تامین حوائج مادی در روابطی درست، کمالات انسانی نیز در حد ممکن خود ظهور یابند.

میدان تحول در عرصه آموزش، در چنبره کلیشه‌هایی از جنس حکمرانی است که مانع بروز، ظهور و موفقیت ایده‌های مهم و موثر می‌شوند.