در پی ایراد برخی ادعا‌ها از سوی علی‌اکبر رائفی‌پور، دادستانی تهران ضمن احضار وی؛ اسناد و مدارک مرتبط با ادعای مطرح شده را مطالبه کرد.

رائفی‌پور نوشت: نویسندگان فرهیختگان سعی کرده اند آسمان و ریسمان را به هم بافته و موضوع یک سال و اندی از سخنرانی‌های بنده را به کل فعالیت‌هایم تعمیم دهند؛ و البته از آنجا که بی ربط بودن این ادعا برای مخاطبان واضح و مبرهن است، تلاش می‌کنند القا نمایند بنده هنوز بر همان منهج در حال پژوهش هستم!

در پرونده‌ «مصاف با عقلانیت انقلابی» 24 نقد بنیادین در قالب یک یادداشت کوتاه و دو یادداشت بلند به مبانی نظری رائفی‌پور و عملکردش در سخنرانی‌ها وارد شده بود که او در بهترین حالت کوشیده است به 6 مورد از این انتقادات پاسخ دهد و دربرابر دیگر انتقادات جوابی نداشته یا آنها را پذیرفته است. . آن 6 پاسخ‌ هم ناشی از درک نادرست از مطالب فرهیختگان و بی‌دقتی در مطالعه‌ آنها و ناآشنایی با مبانی علمی مباحث به‌ویژه با فقه اسلامی است.

مایه‌ تاسف است که بعد از یک ماه از انتشار پرونده‌ نقد بعضی از سخنرانی‌های رائفی‌پور، باز هم جوابی که داده شده نه از سوی خود رائفی‌پور و نه در پاسخ انتقادات که در تایید کلی و شخصی او است.

اگر به این ریشه‌های انقلاب بیش از ریش‌های انقلابی‌ها و غیرانقلابی‌ها توجه کنیم، علت تیتر «مصاف علیه عقلانیت انقلابی» را درمی‌یابیم؛ والا دور نیست روزی که سخنان امامین انقلاب که در این متن آمد را بی‌ذکر نام گوینده بیاوریم و دستور بشنویم که «برو و ریشت را بتراش.»

سردبیر روزنامه «فرهیختگان» طی رشته توئیت‌هایی در خصوص واکنش رائفی‌پور به بخشی از نقد روزنامه که در روزهای گذشته منتشر شد، نوشت: جناب رائفی‌پور ناخواسته کل نقد فرهیختگان به خودش را تایید کرد.

رسانه‌ای که جرات نکند مخاطبش را در معرض شنیدن ایده مخالف آن هم مخالف جدی قرار بدهد اتوماتیک‌وار چنین مخاطبی خلق می‌کند و احتمالا هم خوشحال است.

من مشکلی با این همه تخصص در یک نفر ندارم اما وقتی کسی در مقام تئوریسین مغز مخاطب را تسخیر می‌کند و با آب بستن به تاریخ و تخصص و ... در جایگاه متفکر می‌نشیند احساس خطر می‌کنم.