به نظر می‌رسد یک نظام اجتماعی عادلانه اولا باید مشروعیت داشته باشد. و منظور از این مشروعیت، مشروعیت فقهی نیست بلکه مشروعیت عقلی است، بدین معنا که گزینش و انتخاب کارگزاران از راه‌های قانونی صورت گرفته باشد و ثانیا کارگزاران مشروع، مُجری عدالت باشند و نظامی از روابط عادلانه‌ در اجتماع برقرار کنند.

یکی از مطالبی که علامه‌‌طباطبایی در رابطه با عدالت اظهار می‌کند این است که عدالت مُساوِق با حُسن هست. البته وقتی ما مساوق می‌گوییم، یعنی اینکه از نظر معنا متفاوت هستند اما از نظر مصداق خارجی یکی هستند.

متاسفانه حوزه و دانشگاه از وجود دکتر فیرحی استفاده لازم را نکردند. یکی به‌جهت مسائل سیاسی و جناح‌بازی -درحالی‌که او همواره سعی می‌کرد محدود به جناح‌ها و گروه‌ها نباشد- و دیگر اینکه برخی فکر می‌کردند ایشان جا را برای آنها تنگ کرده است و خواهان موقعیت او بودند. این مایه تاسف و خودش یک گرفتاری است.

نشست «جایگاه وحی در فلسفه سیاسی» سومین جلسه از جلسات مشترک «نقد ایده علمی علوم‌سیاسی» است که در «فرهیختگان» به چاپ می‌رسد.