ایران حداقل به مدت دو دهه موتورهای موشکی سوخت جامد را توسعه داده است. کاربرد این موتورها در ایران ویژه امور نظامی بوده و تا سال 2020 تنها در موشک‌هایی با برد زیر 2000 کیلومتر مورد‌استفاده قرار گرفته‌اند، درحالی که به‌طور همزمان برنامه فضایی تهران صرفا از موتورهای سوخت مایع بهره می‌گرفته است.

از آغاز به کار دولت سیزدهم، دیپلماسی اقتدار با بهره مندی از ظرفیت های گوناگون و متنوع کشورمان، به صورت جدی در دستور کار دولت قرار گرفته است.

در ایران شرایط به این صورت بوده ‌است که به‌تدریج ابعاد و اندازه ماهواره‌برها را بزرگ کردند تا به ‌آرامی بتوانند مشکلات موجود را در این طرح‌ها برطرف کنند. در اوایل چندین ماهواره‌بر همچون ماهواره‌بر «سفیر» به فضا فرستاده شد و این ماهواره‌بر سیمرغ که به‌تازگی به فضا فرستاده شد، یکی از بزرگ‌ترین ماهواره‌برها بود که محموله آن هم بسیار بزرگ بود.

وقتی کشوری می‌تواند یک ماهواره‌بر را طراحی و پردازش کند و به فرآیند تولید ببرد، جزئیات فراوانی را به‌همراه دارد، همچون هزاران قطعه‌ای که باید طراحی، ساخته و تست شود و یک مسیر بسیار پرفرازونشیب را طی کند تا به مرحله‌ای برسد که بتواند لانچ شود و بخشی یا تمام آن مسیر و ماموریتی که برایش طراحی شده ‌است را طی کند.

«سیمرغ» ماهواره‌‌بری دو مرحله‌‌ای است که می‌‌تواند تا ۲۵۰ کیلوگرم ماهواره را در مدار ۵۰۰ کیلومتری زمین قرار دهد. این ماهواره‌بر در مرحله اول می‌تواند بیش از ۸۰ کیلومتر از سطح زمین پرواز کرده و سرعت خود را به بیش از ۲۳۰۰ متر بر ثانیه برساند.

سخنگوی فضایی وزارت دفاع اعلام کرد: ماهواره‌بر «سیمرغ» سه محموله تحقیقاتی را با موفقیت به فضا پرتاب کرد.