در برخی دانشگاه‌ها فضای تجمعات دانشجویی به نقطه تقابل فکری دو جریان شد که در شعارها و پلاکاردها نمود یافت و حتی از فضای کلام هم عبور کرد.

در کشور ما سطوح مختلفی برای این رشته‌ها در دانشگاه‌های مادر، دانشگاه‌های دولتی، دانشگاه‌های آزاد و غیرانتفاعی وجود دارد. متاسفانه تفاوت وضعیت یا سطح در این دانشگاه‌ها بسیار زیاد است. بعضی از آنها در سطح جهانی کار می‌کنند، بعضی از آنها متوسط و بعضی دیگر از سطح متوسط نیز پایین‌تر هستند. آنچه نیاز داریم این است که وضعیت را به میزانی ارتقا دهیم که از حدی پایین‌تر نباشد.

هنوز هم مدیران نگاه مرکز هزینه به دانشگاه دارند، درصورتی‌که به‌عنوان رئیس دانشگاهی که 4 سال یک دانشگاه سطح یک را مدیریت کرده‌، معتقدم عملکرد دانشگاه بلندمدت در جامعه ظاهر می‌شود.

درست است که اخباری از اینکه قرار است دوباره طرح‌های کلان ملی در دانشگاه‌ها جان بگیرد به گوش می‌رسد اما واقعیت این است که باید منتظر ماند و دید درنهایت چه اتفاقی می‌افتد.

درحال‌حاضر برخی ساختارها در کشور وجود دارند که خروجی مطلوبی ندارند؛ بنابراین اگر این معاونت نیز خروجی مطلوبی نداشته باشد نمی‌توان امید چندانی به آن داشت. معتقدم اگر به‌صورت ویژه و متمرکز در وزارت علوم روی این حوزه کار شود می‌توانیم تا چند سال آینده تحرکات خوبی را در دانشگاه‌ها در حوزه فناوری و نوآوری شاهد باشیم.

امام‌صادق(ع) فرمودند قرآن عبارات، اشارات و حقایقی دارد. ما باید به واقعیت ابعاد دیگر بپردازیم. در حوزه روانشناسی قرآن، تربیت در قرآن، خانواده موفق در قرآن، حیات در قرآن و مسائلی از این دست ما کمتر ورود کرده‌ایم. در دانشگاه علم‌وصنعت که دانشجویان آن فنی و مهندسی هستند، بچه‌های مستعدی داریم. ما باید دانشجویان را با این اقیانوس بیکران از معارف آشنا کنیم.

اگر دولت بتواند کارهای‌ تسهیل‌گری انجام بدهد، یعنی در بحث مالیات‌ها، معافیت‌هایی ایجاد کرده و دریافت مجوزهای تولید را آسان کند، قطعا معضل پیچ‌وخم‌های بروکراسی اداری را حل خواهد کرد.

به نظر می‌رسد مراکز مشاوره دانشگاهی در کشور به یکی از حساس‌ترین بخش‌ها تبدیل شده و ارتباط‌گیری با آنها به‌عنوان یک خبرنگار کار چندان راحتی نیست.