محمدتقی کلاته‌ملایی، خبرنگار: فکرش را هم نمی‌کردم فیلم با چند نوجوان و یک باغ و کیانوش مرموزش بتواند اینگونه ارزش دفاع از وطن و دوستی و رفاقت را در دل داستانی نوجوانانه به تصویر بکشد به‌طوری‌که کودک و نوجوان و حتی بزرگسالان از تماشای آن لذت ببرند و کیف کنند.باید به فیلمساز و عوامل فیلم خدا قوت گفت که توانسته‌اند در این برهوت فیلم‌های مربوط به قشر کودک و نوجوان، به زیبایی چنین مفاهیم ارزشمندی را به زبان سینما و مهم‌تر از آن به زبان خود نوجوانان نقل کنند و به دور از هرگونه شعار حرفشان را با زبان سینما بگویند.
فیلمنامه عالی فیلم برگ برنده آن است، جهان کودکانه و خیالین بچه‌ها به‌خوبی با فضای روستا و شایعات پیرامون باغ کیانوش ادغام می‌شود و بعد از آن است که تازه می‌فهمیم قصه اصلی فراتر از به‌دست آوردن چند موز و برنده شدن در مسابقه بوده است.کاشت و برداشت‌های درست فیلمنامه از نشان دادن هواپیماهای عراقی تا آن گودال وسط روستا و سلمان و حیواناتش به‌خوبی در خدمت قصه فیلمند و به‌موقع و در زمان مناسب استفاده می‌شوند.
اضافه شدن قصه خلبانان عراقی با اتفاقات درون باغ می‌توانست باعث تغییر لحن فیلم شود که خوشبختانه حواس نویسندگان به این موضوع بوده است، آنها حتی در پرداخت خلبانان عراقی افراط و تفریط نمی‌کنند به‌طوری‌که آنها را یک مشت دست‌و‌پا چلفتی نشان دهند یا از آن طرف خیلی باهوش به تصویر بکشند. آنها دشمنانی‌اند که قصد دشمنی دارند، هم ترس از آنها در دنیای فیلم اندازه است و هم نترسیدن از آنها.
فیلم در شخصیت‌پردازی بچه‌ها هم اندازه را نگه می‌دارد و نمی‌گذارد سایه سنگین جنگ باعث تغییر در دنیای کودکانه آنها شود‌؛ شخصیت‌هایی با ویژگی‌هایی متفاوت. یکی باهوش است و طراح نقشه‌ها، دیگری راه‌بلد روستاست و نقشه‌های ذهنی‌اش عالی نمایش داده می‌شود، دو برادر دوقلو که در عین دست‌و‌پا چلفتی بودن، کار‌راه‌اندازند و دختران باهوش و شیرین قصه و خود کیانوش که به مرور پازل شخصیتی او تکمیل می‌شود و نگاه ما را نسبت به خودش کاملا عوض می‌کند و اهالی روستا و پدری که شهید شده، اما مرور خاطراتش توسط پسرش شیرین است و ما را هم غمگین می‌کند از نبودش وقتی که داستان رشادت او توسط کیانوش برایمان بازگو می‌شود.
تنها ضعف فیلم را می‌توان فیلمبرداری نه‌چندان درخشان آن دانست که مجبورمان می‌کند در سکانس‌های شب به‌سختی شخصیت‌ها را ببینیم یا بدانیم که در صحنه چه اتفاقی در حال رخ دادن است. با همه اینها باغ کیانوش نشان می‌دهد که می‌توان فیلمی در حد استاندارد‌های جهانی ساخت و در آن از مفاهیم بزرگ ملی و میهنی و انسانی صحبت کرد بدون آنکه به ورطه تکرار و کلیشه و شعارزدگی افتاد.