محمدحسین سلطانی، خبرنگار: 26 شهریور ماه سال 92 وقتی صداوسیما خبر از پخش شبکه‌ای جدید را به مردم تهران داد، بسیاری از مخاطبان تلویزیون هنوز نمی‌دانستند چطور باید کانال‌های جدید را جست‌وجو و دریافت کنند. حدود 20 روز بعد شبکه نسیم روی آنتن کل کشور رفت. مردم خبر نداشتند تلویزیون جدی‌ترین کارت خود را در مقابل شبکه‌های ماهواره‌ای رو کرده است. 
نسیم بعد از افتتاح رسمی خود در 17 اردیبهشت 93، آهسته‌آهسته و با مطرح کردن نام‌های شناخته‌شده‌ای چون رامبد جوان و رضا رشیدپور، نشان داد بازی جذب مخاطب را بلد است. در این بازی نام‌ها هستند که حرف اول را می‌زنند. نسیم به این موضوع هم محدود نشد و از بازیگران مطرحی چون جواد رضویان، امیرحسین رستمی، بهنوش بختیاری، مهران غفوریان، مرجانه گلچین و رضا داوودنژاد برای گرفتن مشارکت از مخاطبان استفاده کرد. روش کار اینطور بود که بازیگران از مردم می‌خواستند تا فیلم‌ هنرنمایی‌هایشان را به تلویزیون بفرستند تا از شبکه نسیم پخش شود. مدل نسیم برای مشارکت گرفتن از مخاطب با آنکه توسط شبکه‌های ماهواره‌ای اجرا شده بود اما به دلیل استفاده از چهره‌ها، توانست مزیتی نسبت به ماهواره‌ای‌ها و سایر برنامه‌های سیما داشته باشد. اما جذب مخاطب در برنامه‌سازی همه‌ ماجرا نیست. معیار اصلی، نگه ‌داشتن مخاطب است. به‌عنوان مثال برنامه‌ «بگوبخند» که از اجرای عبدالله روا برخوردار بود و بازیگرانی چون بیژن بنفشه‌خواه و هومن برق‌نورد را در گروه هنرمندان خود داشت، در سال اول پخش نزدیک به چهار میلیون بازدید را در تلوبیون کسب کرد و در فصل دوم، مخاطبانش از نصف هم کمتر شد و به یک میلیون نفر رسید. 
داستان نسیم و مخاطبانش همیشه داستان جدایی نبود. نسیم در سال‌های ابتدایی خود نه‌تنها در برنامه‌های اصلی‌اش دچار کاهش مخاطب نمی‌شد بلکه رفته‌رفته می‌توانست مخاطبان خود را افزایش دهد. فرض درست مدیران نسیم در آن سال‌ها، رفتن به سمت برنامه‌هایی بود که بتوانند از چند جنبه مخاطب را حفظ کنند. برنامه‌های ترکیبی به‌عنوان استراتژی اصلی نسیم، برای این انتخاب شدند که بتوانند تمام چهار شعار نسیم یعنی نشاط، سرگرمی، یادها و مسابقه را به اجرا درآورند. «خندوانه» و «شب ‌کوک» و در سال‌های بعد «دورهمی» و «کتاب‌باز» توانستند عنوان پرمخاطب‌ترین‌های تلویزیون را تا سال 1400 مال خود کنند. برنامه‌هایی که بعضا از مدل‌های امتحان‌پس‌داده‌ جهانی استفاده کردند اما توانستند با توجه کردن به بازخورد مخاطب، کیفیتی مناسب را ارائه دهند. 
هرچه عمر نسیم بیشتر شد، میزان کیفیت آثارش کاسته شد. این حد از تفاوت میان قبل و بعد از سال 1400 چنان مشهود بود که حتی برنامه‌هایی چون دورهمی و خندوانه نیز روی دور تکرار افتادند اما بعد از اتمام یا کنار گذاشتن این برنامه‌ها، نسیم دیگر رمقی برای نفس کشیدن نداشت. نسیم به جای رفتن به سمت برنامه‌های ترکیبی، به سراغ‌ کپی‌برداری از برنامه‌های قدیمی خود رفت. بگوبخند و «خوش‌نمک» برنامه‌هایی بودند که هرکدام سعی کردند با استفاده از بخش‌هایی از خندوانه اقبال را به سمت خود برگردانند. آمار‌ نسبی دو یا سه هزار مخاطب برای هر قسمت از این برنامه‏‌ها نشان می‌دهد مردم مدت‌هاست گیرنده‌هایشان روی شبکه نسیم نمانده است. برنامه‌هایی که حتی با حضور برخی چهره‌‌ها، به دلیل نو نبودن، ترکیبی نبودن و مشارکت نگرفتن از مخاطب نتوانستند آن‌طور که باید مورد اقبال قرار گیرند.