علی فروتن- مجری و برنامه‌ساز کودک: چهار دهه است که برای کودکان فعالیت می‌کنم و همیشه این را گفتم که ما بهترین لباس و غذا را برای فرزندان‌مان تهیه می‌کنیم ولی هیچ‌وقت به این فکر نمی‌کنیم که محصول فرهنگی که قرار است برای فرزندمان بگیریم چه چیزی باشد و این قضیه را اصلا جدی نمی‌گیریم. اتفاقی این سال‌ها افتاده که هنرمند باید کاسه گدایی دست بگیرد و برود فلان کارخانه و پیش فلان سرمایه‌دار و از آنها خواهش کند بیایند سرمایه‌گذاری کنند تا برای کودک و نوجوان محصول فرهنگی تولید کنیم. در چنین فرآیندی اولین چیزی که شکل می‌گیرد تقاضای سرمایه‌گذار است که می‌گوید اسمش مداوم برده شود و همین موضوع باعث می‌شود من تولیدکننده محتوا از مسیر و هدفی که دارم دور شوم. به این دلیل که باید اول نگاهم به محصول باشد چون برای آن پول گرفتم. موقعی سرمایه‌گذار می‌شود شهرداری و باز به نگاه و دغدغه فرهنگ و هنر نزدیک‌تر است اما همیشه که این‌گونه نیست. مدیر وزارت ارشاد باید بیاید و مثل گذشته خیلی دور، بگوید تو دغدغه بودجه نداشته باش و محصول را تولید کن. وقتی بودجه باشد شما سراغ بهترین نویسنده و آهنگساز و... می‌روی تا محصول خوبی برای بچه‌های این مملکت تهیه کنی. بچه‌ها ارزشمند هستند و باید برایشان کار بزرگ کرد. بچه‌ها قرار است در آینده کارهای بزرگ انجام دهند و ما اگر آدم‌های بزرگ می‌خواهیم باید بودجه بزرگ برایشان در نظر بگیریم.
با سرمایه کارخانه فرش جشنواره برگزار می‌کنند
حمایت دقیق و همه‌جانبه مساله مهم دیگری است که باید به آن توجه شود. یعنی وزارتخانه باید به تولید فرهنگی کمک کند. با تمام احترامی که برای وزرای ارشاد قائل هستم اما انگار آمدند تا آمار بدهند جشنواره فیلم فجر برگزار شد، جشنواره کودک و نوجوان برگزار شد اما چطور برگزار شدنش اهمیتی ندارد. سال گذشته جشنواره کودک و نوجوان قرار بود در یزد برگزار شود. ۶ میلیارد بودجه در نظر گرفتند و دبیر بنده خدا به سختی پول را جور کرد. سراغ کارخانه کاشی هم رفت. وزارتخانه چرا این پول را نمی‌دهد. فقط می‌خواهند برگزار کنند. تندیس را یکی می‌دهد و لوح را کارخانه فرش... . متاسفانه کم‌بهره‌ترین ارگان‌ها برای گرفتن بودجه، وزارت آموزش‌وپرورش و وزارت ارشاد و کانون پرورش فکری هستند و دقیقا هم اینها با کودکان سروکار دارند. خواهشم از وزیر ارشاد این است که نگاه ویژه به بخش کودک کند؛ چه در سینما، چه در تئاتر و موسیقی و...
