سیدمهدی طالبی، دبیر گروه جهان‌شهر:  توانمندی رژیم صهیونیستی در اعمال جنایت بدون حمایت‌های آمریکا مورد تردید است. به همین میزان، تفکیک آمریکا از رژیم نیز دشوار است زیرا واشنگتن به‌طور مستقیم 15 درصد از بودجه نظامی تل‌آویو را تامین می‌کند؛ چنین حجمی، مانع از دیدن واشنگتن به‌عنوان یک حامی کوچک می‌شود. آنچه مجددا باعث برجسته شدن خطر کمک‌های نظامی واشنگتن به تل‌آویو شده، سیل خونی است که صهیونیست‌ها با بمب‌ها و توپخانه‌های ساخت آمریکا در غزه جاری کرده‌اند.
آمریکا درحالی‌که 32 هزار فلسطینی شامل 14 هزار کودک توسط صهیونیست‌ها به شهادت رسیده و منطقه رفح با 1.5 میلیون سکنه و آواره در معرض تهاجم است، در روزهای اخیر و پس از سفر یوآف گالانت، وزیر جنگ رژیم به تل‌آویو به‌عنوان بخشی از کمک‌های نظامی، 1800 بمب 2000 پوندی (907 کیلوگرم) ‌ام کا-84 و 500 بمب 500 پوندی (226 کیلوگرم) ‌ام کا-82 را به صهیونیست‌ها اهدا کرده است.
بمب یک تنی مارک ۸۴ می‌تواند در حداکثر قدرت خود گودالی به قطر 15 متر و گودی 11 متر ایجاد کرده و تا ۳۸۰ میلیمتر به درون فلز یا 3.5 متر به درون بتن نفوذ کند. این سلاح برای تخریب ساختمان‌های غزه و به بهانه آسیب به تونل‌های حماس مورد درخواست تل‌آویو بوده‌اند. در این میان اما واشنگتن می‌کوشد با اتکا بر بستر واقعی اختلاف تاکتیکی میان دولت بایدن با دولت نتانیاهو، بازی رسانه‌ای راه‌اندازی کرده و خود را از اتهام خون‌های ریخته شده در غزه مبرا کند.
بر همین اساس تارنمای خبری آمریکایی آکسیوس روز گذشته به نقل از چهار مقام آگاه آمریکایی و صهیونیست اعلام کرد احتمالا مقام‌های واشنگتن و تل‌آویو در روز دوشنبه در یک نشست مجازی در مورد پیشنهادهای جایگزین دولت بایدن برای تهاجم نظامی رژیم‌صهیونیستی به منطقه رفح در جنوب نوار غزه گفت‌وگو کنند.
این جلسه عملا برای بررسی ابعاد حمله به رفح صورت می‌گیرد، اما آمریکا برای جلوگیری از سرایت تبعات جنایت در این منطقه به منافع خود، درصدد فاصله‌گذاری رسانه‌ای در افکار عمومی با این اقدام است؛ از این رو مدعی است که می‌کوشد تل‌آویو را از حمله منصرف سازد.
آمریکا هفته گذشته نیز قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل را که خواستار آتش‌بس در غزه و آزادی همه اسیران شده بود، زیر فشارهای شدید بین‌المللی و داخلی وتو نکرد.
فشارهای بین‌المللی به میزانی سنگین است که با توجه به اختلافات گسترده میان دولت‌ها به دلیل شرایط موجود در اوکراین، شرق آسیا و دیگر رقابت‌ها، تقریبا اکثر آنها در مقابل موضع آمریکا درخصوص جنگ غزه ایستاده‌اند. در فضای داخلی نیز دولت بایدن تحت فشار جناح‌هایی از حزب دموکرات بوده و با پدیده ادامه‌دار استعفای مقامات سیاسی و نظامی مواجه است. در یکی از آخرین موارد «آنل شلین» دیپلماتی که در اداره دموکراسی، حقوق بشر و کار وزارت‌خارجه آمریکا کار می‌کرد، از سمت خود استعفا داد. او روز چهارشنبه درباره دلایل استعفای خود به روزنامه واشنگتن‌پست گفت وی بارها نگرانی‌های خود را درباره انتقال تسلیحات به رژیم را مطرح کرده بود اما بی‌نتیجه بود.
آمریکا برای عبور از آثار این تحولات به اقداماتی غیرموثر مانند عدم وتو قطعنامه شورای امنیت و رسانه‌ای کردن بخشی از اختلافات با دولت نتانیاهو دست زده است اما همزمان سیلی از هزاران تن مهمات و تسلیحات برای تداوم جنگ راهی سرزمین‌های اشغالی می‌کند.

 بسته جدید
روزنامه صهیونیستی اسرائیل هیوم، ماه گذشته اعلام کرد براساس گزارش‌ها طی جنگ غزه 35 هزار تن سلاح به وسیله ۳۰۰ هواپیما و حدود ۵۰ کشتی وارد فلسطین اشغالی شده که منبع اصلی تامین‌کننده آنها آمریکا بوده است. موسسه تحقیقات بین‌المللی صلح استکهلم (سیپری) که درباره تسلیحات و درگیری‌های مسلحانه تحقیق می‌کند، در گزارش خود پیرامون مسائل سال 2023 اعلام کرده ۶۹ درصد از خرید تسلیحاتی رژیم‌صهیونیستی از آمریکا، ۳۰ درصد از آلمان و 0.9 درصد هم از ایتالیا می‌آیند.
آمریکا در حین جنگ غزه و برای تقویت فوری صهیونیست‌ها تصمیم گرفت 25 فروند جنگنده نسل پنجم رادار گریز اف-35، 25 فروند جنگنده اف-15، 12 بالگرد آپاچی و مقادیر دیگری از تسلیحات را به سرعت برای رژیم آماده‌سازی کند.
این بسته به‌دنبال سفر هفته گذشته یوآو گالانت، وزیر دفاع رژیم به آمریکا نهایی شد. به‌نظر می‌رسد مهمات موجود در بسته کمک‌های آمریکا برای مدیریت جنگ در غزه و جنوب لبنان پیش‌بینی شده و تسلیحات پیشرفته مانند جنگنده‌ها برای ترمیم موازنه تل‌آویو در برابر اضلاع قدرتمندتر محور مقاومت مانند ایران، عراق و یمن تحویل صهیونیست‌ها می‌شوند.
تسلیحاتی که آمریکا به‌صورت فوری به فلسطین اشغالی منتقل می‌کند بر مهمات و قطعات مصرفی و اساسی سلاح‌ها متمرکز است و انتقال تسلیحات در مرحله بعد قرار دارد. مهمات صهیونیست‌ها به‌دلیل استفاده گسترده در غزه و لبنان به‌شدت کاهش یافته‌ اما تل‌آویو به لحاظ تعداد تسلیحات مشکلی ندارد؛ هر چند این سلاح‌ها از لحاظ قطعات به‌دلیل استفاده مکرر در محیط سخت عملیاتی دچار فرسایش جدی شده‌اند. حماس نزدیک‌به یک‌هزار تانک صهیونیست‌ها را در غزه هدف قرار داده که به‌دنبال آن بنابر اظهارات اسحاق بریک، ژنرال ذخیره صهیونیست، صدها تانک آسیب دیده بدون تعمیر در این منطقه فعلا رها شده‌اند. مشکلات صهیونیست‌ها علاوه‌بر بخش تسلیحاتی و زرهی، به حوزه‌های مهمات نیز مرتبط است.
با این وجود واشنگتن علاوه‌بر مهمات و قطعات، تصمیم گرفته ده‌ها جنگنده پیشرفته با برد بالا را به تل‌آویو تحویل دهد که این مساله نشانگر تضعیف بازدارندگی منطقه‌ای رژیم به‌دنبال وقوع جنگ طوفان الاقصی است. صهیونیست‌ها در طول جنگ به غزه، کرانه باختری، لبنان و سوریه حمله کرده‌اند اما از ترتیب دادن حملات به عراق و به‌طور ویژه یمن که 1700 کیلومتر با سرزمین‌های اشغالی فاصله دارد، عاجز بوده‌اند. علی‌رغم تمام مشکلات منطقه‌ای رژیم، اما مهمات اصلی‌ترین پاشنه‌آشیل صهیونیست‌هاست. تل‌آویو هر میزان توپ، تانک و جنگنده در اختیار داشته باشد، بدون مهمات آنها بی‌مصرف هستند. این مشکل باعث شد در برهه‌ای از جنگ از شدت حملات رژیم به غزه و لبنان کاسته شود؛ هر چند در آن موقع کاهش حملات صهیونیست‌ها به غزه به فشارهای بین‌المللی نسبت داده می‌شد اما پس از مدتی رسانه‌های عبری فاش کردند دلیل اصلی آن کمبود مهمات است. در همین رابطه شبکه صهیونیستی کان یک‌ماه قبل افشا کرد کمبود مهمات باعث کاهش تحرک ارتش در جبهه غزه و لبنان شده و به همین دلیل مسئولان صهیونیست که به وزارت‌خارجه و دفاع آمریکا می‌روند، درباره این موضوع صحبت می‌کنند.

 سابقه
طبق آمارها بین سال‌های 1950 تا 2020 بیش از 80 درصد از واردات تسلیحات رژیم‌صهیونیستی از آمریکا تامین شده است. با این حال دیگر بخش‌های تسلیحاتی رژیم مانند صنعت داخلی نیز به‌طور خاصی با آمریکا گره خورده است. آمریکا به شکل مستقیم و غیرمستقیم بودجه تحقیقات و توسعه تسلیحات توسط رژیم را تامین کرده و فرآیند اشتراک‌گذاری فناوری‌های پیشرفته با شرکت‌های صهیونیستی را تسهیل می‌کند. نمونه بارز این پدیده، توسعه تسلیحات دفاع موشکی از گنبد آهنین تا آروا است که به‌شدت توسط آمریکا به لحاظ مالی و فناوری حمایت می‌شوند.
کمک‌های آمریکا به رژیم از همان ابتدای تاسیس آن آغاز شده، اما از سال 1970 به بعد این موضوع به یک رویه ثابت تبدیل شده است. از آن تاریخ تا سال 2003 آمریکا 297 میلیارد دلار کمک به صهیونیست‌ها اختصاص داده که 216 میلیارد دلار آن نظامی بوده است. این اعداد شگفت‌انگیز باعث شده تا رژیم به بزرگ‌ترین دریافت‌کننده کمک‌های نظامی و اقتصادی آمریکا در جهان تبدیل شود. جالب آنکه مصر به‌عنوان دومین دریافت‌کننده بزرگ کمک‌های نظامی و اقتصادی از آمریکا، این کمک‌ها را به‌دلیل انعقاد پیمان صلح با رژیم دریافت می‌کند. مصر در طول چهار دهه 167 میلیارد دلار کمک دریافت کرده که 89 میلیارد دلار آن نظامی بوده است.
اگر کمک‌ها به مصر را نیز کمک‌های غیرمستقیم به رژیم درنظر بگیریم، آمریکا از سال 1970 در طول مدت 53 سال 464 میلیارد دلار کمک مستقیم به رژیم داشته است؛ به‌طور میانگین سالانه نزدیک به 9 میلیارد دلار. اعداد اما از این مقدار هم بزرگ‌تر هستند. اردن نیز به‌دلیل انعقاد پیمان صلح با رژیم میلیارد‌ها دلار کمک نظامی و اقتصادی به شکل مستقیم و غیرمستقیم دریافت می‌کند. همچنین آمریکا در راه دفاع از صهیونیست‌ها به‌دلیل التهابات ناشی از جنگ مانند تحریم نفتی، صدها میلیارد دلار زیان دیده است. برخی از تخمین‌ها حکایت از هزینه مجموعا سه تریلیون دلاری رژیم برای آمریکا دارند. حجم کمک‌های آمریکا به رژیم نشان می‌دهد بدون حمایت‌های واشنگتن، صهیونیست‌ها قادر به رقم زدن جنایت در حد وسیع نیستند؛ چه اینکه هیچ کشوری در جهان قادر به ارائه حمایت به رژیم به اندازه آمریکا نیست.