علی مزروعی، خبرنگار گروه سیاست:کنار گذاشتن سانتریفیوژها به معنی عدم نابودی کامل نیست چراکه گریزی از هزینه‌های استهلاک نیست. زمانی که سانتریفیوژی از مدار خارج می‌شود اولا زیرساخت‌های راه‌اندازی آن نیز برچیده شده که تاسیس مجدد آنها مستلزم هزینه و زمان است و در احیای فناوری هسته‌ای گریزی از تاخیر نیست. 

در ماجرای غیرفعال کردن سانتریفیوژهای نطنز لوله‌های انتقال گاز‌های UF6 به داخل سانتریفیوژها و شیرهای کنترل نیز برچیده شد. برای اینکه سانتریفیوژ بتواند در دور بالا دوران داشته باشد باید مشخصات فنی دقیقی نیز همچون فاصله میکرومتری بین قطعات در نظر گرفته شود.

صادرات محصولی که باید ساعت‌ها زمان برای انتقال آن به مقاصد جهانی صرف شده و نهایتا به دست مصرف‌کننده برسد نیاز به ماندگاری دارد. چنانچه ایران این توانایی را داشت تا در مقیاس گسترده از تکنولوژی پرتودهی برای ماندگاری محصولات کشاورزی استفاده کند طبعا سهم خوبی نیز از بازار این محصولات به دست می‌آورد. استفاده از رادیو‌ایزوتوپ‌ها همچنین کاربرد خوبی در بعد اکتشاف در صنایع نفتی دارد که ایران تاکنون از آن محروم مانده است.

یکی از محدودیت‌هایی که در مذاکرات تا پیش از این اعمال می‌شد دسترسی ما به یک‌سری از رادیو‌ایزوتوپ‌های خاص بود که طرف غربی تولید سلاح هسته‌ای را به‌عنوان بهانه این مانع تراشی مطرح می‌کرد.

مطابق آنچه یک منبع آگاه به «فرهیختگان» گفته است در دولت سیزدهم اتفاقات مثبتی در‌این‌باره رخ داده و ایران درخواست‌های جدیدی برای تهیه رادیو‌ایزوتوپ‌های صنعتی مثل کبالت و سزیم به روسیه ارائه داده است. همچنین قراردادهای جدیدی نیز برای راه‌اندازی رآکتور دارخوین منعقد شده است.

متن کامل را اینجا بخوانید.