شاید بازی با پرسپولیس روز ما باشد

محمدرضا حاجی عبدالرزاق، خبرنگار:کارخانه‌ای با اهداف تجاری با نام ون پارس نقش‌جهان از سه سال پیش کار خود را در لیگ فوتبال منطقه‌ای استان اصفهان آغاز کرده و امروز با طی کردن مدارج پیشرفت و ترقی به لیگ دسته اول رسیده است. حالا نیز ون پارسی‌ها لیگ برتر را هدف قرار داده‌اند؛ هرچند کارشان بسیار سخت است اما با این حال فرصت دیدار با پرسپولیس از مرحله یک‌شانزدهم نهایی جام‌حذفی باعث شده است تا نام این تیم اصفهانی بیشتر از گذشته شنیده شود. بر همین اساس دقایقی با مجتبی توتونی، سرمربی این تیم به صحبت پرداختیم. متن گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.

صحبت را درباره وضعیت تیم فوتبال ون پارس آغاز کنیم. گویا از روز اول که این تیم از سطح استانی کار را شروع کرد تا به امروز که به لیگ دسته اول رسیده است در کنار ون پارس بوده‌اید. 
 بله درست است، این تیم سه سال پیش از لیگ استان‌ها کار را آغاز کرد و من از آن زمان تا امروز با این تیم اصفهانی بودم. ما هر سال با قهرمانی در رقابت‌های استانی و سپس لیگ دسته سوم و دسته دوم امسال به لیگ دسته اول رسیدیم و فعلا در‌حال رقابت در سطح دوم فوتبال ایران هستیم. 

ماجراجویی‌های شما تا کجا ادامه دارد؟ هرچند برای رسیدن به لیگ برتر کار بسیار سختی وجود خواهد داشت. 
بله همین‌طور است، ما توقع داریم تا اگر شرایط مهیا باشد بتوان این تیم را به لیگ برتر برسانیم البته اگر اتفاقاتی که باید بیفتد محقق شود و ما بتوانیم به برخی از اهداف برسیم؛ هر‌چند کار بسیار سخت است اما طبیعی است که موانعی برای چنین موفقیتی وجود داشته باشد. متاسفانه من در ابتدای کار در فصل‌جاری کنار تیم نبودم و با سپاهانی‌ها کار می‌کردم و دوباره از حدود پنج یا شش هفته پیش کار را با ون پارس آغاز کردیم و خدا را شکر که شرایط خیلی بهتر شده و به این موضوع امیدوار هستیم اما می‌دانیم که کار بسیار سختی است. 

رقابت‌های لیگ دسته اول را چطور ارزیابی می‌کنید؟ به‌نظر می‌رسد با توجه به رتبه‌ای که در آن حضور دارید خیلی شانسی برای لیگ برتری شدن در فصل‌جاری نداشته باشید و بیشتر برای ثبات در دسته اول حاضر شده‌اید. 
جدول سه امتیازی جدولی است که خیلی نمی‌توان روی آن حساب باز کرد؛ چراکه اگر تیمی دو سه هفته پیاپی نتیجه لازم را بگیرد و از سوی دیگر رقیبانش نتوانند نتیجه بگیرند مطمئن باشید در همین هفته‌ها تا چهار پنج پله جابه‌جا می‌شود. برای همین هم ناامید نیستیم و می‌توانیم خودمان را به رده‌های بالاتر برسانیم و حالا هم همه تلاش‌مان را می‌کنیم تا ببینیم در پایان فصل چه اتفاقی می‌افتد. 

یک مقدار از بیوگرافی و فعالیت‌های گذشته خودتان صحبت می‌کنید، خیلی سرمربی نام‌آشنایی تلقی نمی‌شوید. 
من سال‌ها در تیم فوتبال تام اصفهان بازی می‌کردم و با بازیکنانی مانند احمدرضا عابدزاده که در آن سال‌ها در اصفهان بازی می‌کرد در دسته اول فوتبال کشور همبازی بودیم. ضمن اینکه که در لیگ قدس زمانی که بازی‌ها به‌صورت منطقه‌ای و استانی برگزار می‌شد نیز در تیم منتخب اصفهان بازی می‌کردم. در ادامه نیز با تیم تام به‌عنوان نماینده اصفهان در لیگ کشور حضور داشتیم و الان هم حدود ۳۶ سال می‌شود که کار مربیگری می‌کنم، اما چون ارتباطی با خیلی‌ها ندارم در این سال‌ها اسمی از من نبوده است، در غیر این صورت باید خیلی جلوتر از اینها بودم. چهار سال پیش نیز مربی تیم ملی جوانان بودم و سال قبل‌تر نیز کاندیدای تیم ملی نوجوانان، اما به‌خاطر ارتباطاتی که برخی برقرار کردند یک نفر دیگر به این عنوان رسید. طی چندین سال کار با سپاهان نیز در چند رده سنی این تیم را قهرمان کردم و در لیگ‌های زیرگروه نیز سابقه مربیگری دارم و تقریبا در همه این سال‌ها درگیر کار مربیگری بوده‌آم، چون ارتباط خاصی با کسی نداشتم نتوانستم هیچ‌وقت در لیگ برتر مربیگری کنم اما مطمئن باشید که شایستگی این کار را خیلی بیشتر از کسانی که امروز در لیگ برتر مربیگری می‌کنند داشتم. برای حضور در لیگ برتر باید چیزهای دیگری داشته باشیم که من ندارم. 

هنوز هم با احمدرضا عابدزاده در ارتباط هستید و از او خبر دارید؟ چه خاطراتی از این دوران به یادتان مانده است؟
خیلی کم با هم در ارتباط هستیم، اما هر‌بار که به اصفهان می‌آید او را می‌بینم و با هم دیدار می‌کنیم. خاطره و صحبت از آن دوران هم به‌وفور یافت می‌شود. در هر صورت احمدرضا عابدزاده یکی از نوادر و نوابغ دروازه‌بانی در فوتبال ایران است که به‌نظر من هر ۵۰ سال یک بار یک‌نفر مثل عابدزاده به فوتبال معرفی می‌شود. متاسفانه به‌خاطر آسیب رباط پایش تا حدود زیادی نیز عقب افتاد و در غیر این صورت مطمئن باشید تا ۴۰ سالگی هم گلری می‌کرد، چون پشتکار او بی‌نظیر بود. او از استثنا‌های دروازه‌بانی ایران است. 

نکته قابل توجه اینکه امیر عابدزاده، پسر احمدرضا از معدود فوتبالیست‌هایی است که زیر سایه نام پدرش نماند و او هم برای خودش اسم و رسمی به‌هم زده و حتی به تیم ملی هم رسید. 
 بله درست است، اما معتقدم خود امیر هم خیلی پایین‌تر از نام پدرش قرار دارد. احمدرضا عابدزاده یک استثنا بود، اما امیر هم در سایه پشتکار و تلاشی که از پدرش به ارث رسیده بود خوشبختانه مدارج ترقی را طی کرده و حالا هم صحبت از حضور او در لیگ اسپانیا شنیده می‌شود. امیدوارم در آنجا هم موفق باشد اما در مقام مقایسه با پدرش امیر چند پله پایین‌تر است. 

دوباره به ون پارس برسیم، فکر نمی‌کنید با حضور تیم‌های مانند سپاهان و ذوب‌آهن تیمی نوپا در استان اصفهان نتواند خیلی حرفی برای گفتن داشته باشد و اصلا دیده نشود. 
 همه این کارها را می‌شود با یک برنامه‌ریزی خوب محقق کرد. هدف‌گذاری مدیریت باشگاه در ابتدا وقتی که کار را آغاز کردیم این بود که این تیم را به لیگ برتر برساند. من به آنها پیشنهاد دادم که کار را از لیگ استانی آغاز کنیم تا پله‌پله مدارج پیشرفت را طی کنیم تا بتوانیم با شرایطی که در فوتبال کشور وجود دارد آرام‌آرام خودمان را مطابقت بدهیم و به‌تدریج بالا بیایم. مدیریت باشگاه در خودشان این پتانسیل را می‌بینند که در لیگ برتر تیم‌داری کنند و ان‌شاءالله اگر شرایط مهیا شود این اتفاق هم به‌زودی رخ خواهد داد. الان از زمانی که دوباره به پارس اضافه شده‌ام تیمی که در رده هفدهم جدول قرار داشت امروز به رتبه یازدهم رسیده است و اگر بتوانیم این روند را ادامه دهیم ممکن است بتوانیم به موفقیت هم برسیم، اما در پاسخ به سوال شما در فوتبال دنیا هم چنین مواردی وجود دارد که برخی تیم‌ها در بعضی از شهرها سابقه بیشتری دارند و بیشتر هم دیده می‌شوند و در همین اصفهان نیز امکانات مالی تیم‌هایی مانند سپاهان و ذوب‌آهن مثل تیمی مانند ون پارس نیست، اما هیچ دلیلی وجود ندارد که تیم‌های نوپا هم نتوانند خودشان را به تیم‌های سابقه‌دار نرسانند و مطرح نشوند. امیدوارم این اتفاق هم برای فوتبال اصفهان بیفتد. 

نکته جالب توجه اینکه در ترکیب ون‌ پارس بازیکن نامی یا اصطلاحا ستاره‌ای هم دیده نمی‌شود. 
ما اگرچه بازیکن شاخصی نداریم اما ستاره ما تیم ون پارس است و تیم همدل و متحدی داریم. من هم قبول دارم که بازیکن ستاره و شاخص نداریم، اما یک تیم داریم که همه در خدمت اهداف این تیم هستند. ما از لحاظ کارهای تاکتیکی و فوتبالی خدا را شکر تیم یکدستی داریم و به یک وفاقی رسیده‌ایم که بچه‌ها در کنار هم خیلی خوب فوتبال بازی کرده و برای همدیگر فداکاری می‌کنند. 

دیدار با پرسپولیس از مرحله یک‌شانزدهم نهایی جام‌‌حذفی را چطور می‌بینید، این قرعه برای شما خوش‌شانسی بود یا بدشانسی؟
به نظر من چه این قرعه و چه قرعه‌های دیگر می‌توانست برای ما محاسن و معایبی هم داشته باشد. به‌طور مثال اگر به تیم‌های ضعیف‌تر می‌خوردیم می‌توانستیم شاید تا چند مرحله بالاتر هم صعود کنیم که چه‌بسا حالا این امر اتفاق نیفتد اما فرصت دیدار با پرسپولیس را به فال نیک می‌گیریم، چون بچه‌های ما می‌توانند بیشتر دیده شوند. بازی مقابل تیم بزرگی مانند پرسپولیس این حسن را دارد که بازی بچه‌های ما بیشتر دیده می‌شود تا بتوانند توانایی‌های خود را هر‌چه بهتر بروز دهند. در هر صورت این دیدار فرصت خوبی است تا بچه‌های ما بتوانند ظرفیت‌های خود را نشان دهند و امیدوارم از این فرصت بچه‌های ما نهایت استفاده را ببرند. 

یعنی با این تفاسیر در این دیدار از پیش بازنده هستید؟
خیر به‌هیچ‌عنوان، ما تیم خوبی داریم و بازی‌های جام‌حذفی هم سرشار از شگفتی‌هاست. در هر صورت این بازی‌ها چون تک‌بازی هستند و رفت و برگشتی در کار نیست و هفته‌ها تداوم ندارند طی یک بازی می‌تواند هزار اتفاق بیفتد، بنابراین هر‌تیمی که کمتر اشتباه کند و از فرصت‌های خود بهتر استفاده کند می‌تواند موفق باشد؛ هرچند شاید آن روز، روز ما باشد. 

البته این بدشانسی را هم آوردید از این جهت که حداقل می‌توانستید در این دیدار میزبان باشید.
در هر صورت فرقی نمی‌کند، ما که تماشاگر نداریم و اگر در اصفهان هم بازی می‌کردیم با توجه به اینکه پرسپولیس همه‌جا تماشاگر دارد با این شرایط باز آنها میزبان ما بودند.