نسیم شیرازی، خبرنگار: دختران هوگوپوش تیم‌ملی ایران قهرمان آسیا شدند، آن‌هم با دست پر، با سه طلا، دو نقره و یک برنز تاریخ‌ساز شدند و اولین قهرمانی قاره کهن را ازآن خود کردند تا از این به بعد نگاه‌مان به دختران تکواندوکار ایران، نگاه به یک قهرمان باشد. قهرمانی که تاریخ‌سازی را در چانچئون کره‌جنوبی یاد گرفت و حالا از این به‌بعد هر کاری را می‌تواند انجام دهد اگر حمایت بیشتر و تلاش و تمرین مستدام‌تر باشد. دختران تکواندوی ایران درحالی به مصاف رقیبان سرسخت خود رفتند که همه می‌دانیم آسیا مهد تکواندوست و این قهرمانی نوید روزهای درخشان این جوانان است که آینده تکواندوی ایرانند. در این میان آمدن مینو مداح که 6سال از تیم‌ملی دور بود قابل‌توجه‌ترین نکته این تیم به‌شمار می‌رفت، تیمی که تنها دوماه مداح را دراختیار داشت و ثابت کرد بودنش ضربه سختی به رقیبان است و انگار کارش را خوب بلد است. نکته دیگر درخشش ناهید کیانی بود که بعد از المپیک سختی‌های بسیاری را پشت‌سر گذاشت ولی نگاه مصمم او روی تاتمی قهرمانی آسیا نشان داد که از همین حالا برای رویدادهای مختلف تا پاریس آماده است. حضور دختران جوان تکواندوی ایران که اولین تجربه یا دومین تجربه‌شان را در قهرمانی آسیا پشت‌سر می‌گذاشتند و با مدال به خانه برمی‌گردند هم نکته دیگر این تاریخ‌سازی بود که با سکانداری مینو مداح و یارانش رقم خورد. به بهانه این قهرمانی با سرمربی کاربلد تیم‌ملی و ستاره این تیم هم‌صحبت شدیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با مداح و کیانی را در ادامه می‌خوانید.

مداح: مغرور نمی‌شویم
دختران تکواندوی ایران تقریبا مدال‌ها را درو کردند، آن‌هم در قاره‌ای که مهد تکواندوی دنیاست، درباره این موفقیت بگویید.
خوشحالی‌ام را با همه شما و مردم شریف ایران شریکم و ممنونم از دعاهای خیر و خوب همه. این خوشحالی و مدال‌ها را تقدیم به همه آنهایی می‌کنیم که دل‌شان با ما بود و برایمان دعا کردند. خوشبختانه این اتفاق خوب در مهد تکواندوی دنیا برای ما افتاد و بسیار غرورانگیز است ولی درکنار همین جمله‌ام بگویم که ما قطعا در فضای این غرور باقی نمی‌مانیم و امروز برای ما همه‌چیز تمام می‌شود و از نو باید تمرینات سختی را داشته باشیم؛ چراکه مسابقات سختی را پیش‌رو داریم و همه رقبا خوب و قوی‌اند. بعضی از مسابقات را با اختلاف کم و به‌سختی بردیم بنابراین باید حواس‌مان باشد که همه تمرین می‌کنند و خدای ناکرده از پیشرفت غافل نشویم.

سطح رقابت‌ها چطور بود و سخت‌ترین رقبای ایران کدام تیم‌ها بودند؟
سطح رقابت‌ها خیلی بالا بود، وقتی مسابقات در کشوری مانند کره برگزار می‌شود استقبال خیلی خوبی از مسابقات قهرمانی آسیا می‌شود و سطحش نزدیک به المپیک است. دو سال چشم به‌هم زدن است تا المپیک پاریس و همه به امتیاز و رنکش نیاز دارند، بنابراین کسی این مسابقه را از دست نمی‌دهد و همه با تمام قوا در این مسابقات شرکت می‌کنند. دیگر مثل قدیم نمی‌شود گفت فقط کره ولی کره، چین، تایلند، چین‌تایپه، اردن و ازبکستان کشورهایی بودند که واقعا بازیکنان خوبی دارند و اصلا کار راحتی نبود. به‌هر‌حال هرچه می‌گذرد سطح فنی تکواندو هم تغییر می‌کند و ما هم باید تغییر کنیم، هنوز اشکالات و ایرادهایی داریم که باید رویش بیشتر کار کنیم تا آنها رفع شود و هنوز ورزشکاران من شش‌دانگ نیستند و به‌هیچ‌عنوان نمی‌گویم حالا که این اتفاق افتاد، ما رویداد بعدی هم قهرمان می‌شویم؛ کارمان بسیار سخت است.

از عملکرد ورزشکاران‌تان راضی هستید؟
سه طلای ناهید کیانی، اکرم خدابنده در سنگین‌وزن، زهرا پوراسماعیلی در وزن7 و دو مدال نقره نسترن ولی‌زاده و مبینا نعمت‌زاده که هر دو اولین رویداد جوانان‌شان را تجربه کردند که البته ولی‌زاده اولین رویداد برون‌مرزی‌اش را تجربه کرد و همچنین مدال برنز زهرا شیدایی که او هم پیش از این فقط یک تورنمنت شرکت کرده بود و این اولین مسابقه قهرمانی آسیای‌اش بود. هر سه طلایی ما در کارنامه خودشان اولین مدال طلا آسیا را ثبت کردند و تا حالا این مدال را نداشتند. آنها مدال نقره و برنز قهرمانی آسیا را داشتند ولی طلا نبود، به همین خاطر برای خودشان و برای تیم اولین بود که سه مدال طلا و دو مدال نقره کسب می‌شد، هنوز خیلی جا دارد که روی‌شان بیشتر کار و فرصت بیشتری داده شود تا تجربه کسب کنند. بچه‌های باانگیزه و مستعدی هستند، ولی مثلا ولی‌زاده را که در وزن5 نقره گرفت توقع داشتیم به طلا برسد چون می‌توانست برنده مسابقه فینال شود. زهرا شیدایی هم به چین باخت و برنز گرفت که البته حریفش در فینال هم طلا گرفت و بسیار خوب بود، زهرا تمام تلاشش را کرد ولی زورش به حریفش نرسید، حریف چینی در این میدان از زهرا قوی‌تر بود و به همین خاطر می‌گویم هنوز جای کار زیادی داریم، باید تمرین و تلاش کنیم و زمان بیشتری داشته باشیم تا ان‌شاءالله در آینده اتفاقات خوب را بتوانیم بهتر تکرار کنیم.

علاوه‌بر تورنمنت‌های مختلف، مسابقات جهانی، بازی‌ها و بعد از آن المپیک را در پیش دارید، فکر می‌کنید امسال دختران تکواندوی ایران چه عملکردی خواهند داشت و می‌توان منتظر حضور تعداد بیشتری از دختران‌مان در المپیک باشیم؟
بله، تورنمنت‌های مختلفی در پیش داریم و گاهی بعضی از تورنمنت‌ها خودش یک مسابقه جهانی سخت و سنگین است چون کشورهای زیادی شرکت می‌کنند. این را بگویم که به‌هیچ‌عنوان در غرور این قهرمانی نمی‌مانیم و نباید بمانیم، برای ما این مسابقه همین‌جا کارنامه‌اش بسته شد و تمام رویدادهای پیش‌روی‌مان سخت است و هیچ پیش‌بینی‌ای نمی‌توانم بکنم برای مسابقات آینده یا سهمیه بیشتر در المپیک، تمام تلاش‌مان را می‌کنیم و اگر حضور ذهن داشته باشید قبل از نتیجه هیچ مصاحبه‌ای نکردم و الان که بعد از مسابقه است در خدمت اهالی رسانه هستم ولی بعد از این یکی، دو روز هم مجدد تلاش‌مان روی تمرین است و کمتر صحبت می‌کنم تا ان‌شاءالله بهتر بتوانیم از تمام پتانسیل خودمان استفاده کنیم.

برای رسیدن به مدال و حتی طلای المپیک چه چیزی نیاز است؟
خیلی گسترده است، تنها نمی‌شود گفت توانمندی و پتانسیل یک ورزشکار، آن استعداد، پتانسیل ورزشکار، خواستنش، همدلی، برنامه تمرین مناسب و منسجم از طرف کادرفنی، حمایت از طریق مسئولان فدراسیون که ما به هر حال می‌دانیم که این دوره رئیس فدراسیون خودش قهرمان و اسطوره تکواندوست و حضور او کنار بچه‌ها و حتی در سالن مسابقه برای بچه‌ها بسیار به‌لحاظ روحی و روانی ارزشمند بود. ساپورت‌کردن مالی بچه‌های تکواندو که بتوانند بدون دغدغه به ورزش و تیمش برسند و همه عوامل و حتی همدلی کادرفنی و تمام آنهایی که در این مجموعه فدراسیون را حمایت می‌کنند، تاثیرگذار است. از کوچک‌ترین حرکت یک ورزشکار، مربی، تیم و فدراسیون برای موفقیت یک ورزشکار و کسب مدال می‌تواند تاثیرگذار باشد و نمی‌توانم فقط به یک مورد اشاره کنم، ولی اصلی‌ترین عامل، پتانسیل و استعداد ورزشکار است.

برای جلوگیری از اضافه‌بار روانی مانند المپیک قبل، برنامه‌ریزی شده است؟
 یکی از کارهایی که انجام دادیم این بود که بچه‌ها را کمی از فضای مجازی دور کردیم و قبل از مسابقه هر که از ما سوال کرد گفتیم هیچ رنگ مدالی را نمی‌شود پیش‌بینی کرد و بچه‌ها را در فشار روانی اینکه حتما باید کسب مدال شود، نگذاشتیم ولی این باور به بچه‌ها داده شد که حتما باید اینجا با تمرینات خوب و سختی که انجام دادید خودتان باشید و به این باور و اعتمادبه‌نفس برسید که از بقیه بهترید و می‌توانید قوی‌تر از بقیه ظاهر شوید. تمرکز روی کار، کمتر صحبت کردن با رسانه‌ها و وارد نشدن به حاشیه از دیگر موارد است. اینکه می‌گویم کمتر صحبت کردن به‌خاطر این است که گرچه 99درصد رسانه‌ها همراه بچه‌های ما هستند و به بچه‌ها کمک می‌کنند ولی اگر خدای ناکرده یک درصدی باشد که این میان شیطنتی بکند ممکن است تاثیرگذار باشد و من نمی‌خواهم بچه‌ها در این مسیر باشند و علتش این است که واقعا سن‌شان کم است و نمی‌توانند خودشان را به‌خوبی مدیریت کنند.

چالش‌های مسیر دختران تکواندوکار از نگاه شما چیست؟
چالش مسیر دختران تکواندوکار برای همه ورزشکاران دنیا مشترک است، دختری که در مسیر قهرمانی قرار می‌گیرد چالش زیاد دارد و باید با آنها مقابله کند، او می‌داند در مسیر قهرمانی قرارگرفتن، اردونشینی، تمرین سخت کردن، دوری از خانواده و حتی تحصیل همه چالش‌هایی است که سختی‌های تعریف‌شده‌ای برای قهرمانی و ورزش دارد و کسی که در این مسیر قرار می‌گیرد باید پیش‌بینی این را بکند. نمی‌شود اسمش را چالش گذاشت چون مختص یک نفر نیست و خیلی موارد مانند وزن کم‌کردن، گذشتن از خانواده، مشکل مالی و خیلی موارد دیگر هست که همه‌اش مشکلات روحی و روانی دارد. ورزشکاری که بخواهد و روحیه قوی داشته و فعل خواستن را صرف کند اینها برایش چالش نیست و مسیری است که می‌داند باید این دست‌اندازها را پشت‌سر بگذارد و به مسیرش برسد.

صحبت پایانی؟
حرف آخرم را اول گفتم، این شادی و مدال را تقدیم به مردم و تکواندوکاران می‌کنیم و امیدوارم همیشه دعای خیرشان بدرقه راه‌مان باشد و ان‌شاءالله کارمان را به‌خوبی پیش ببریم.

کیانی: برنده به مسابقات رفتم
درباره طلای قاره کهن و از مسیر رسیدن به این مدال بگو.
من برای این مسابقه مدت طولانی در اردو بودم و توانستم هرچه در توانم دارم برای اهدافم بگذارم، تمرینات فنی و ذهنی را انجام دادم تا این اتفاق بیفتد.

سخت‌ترین رقیبت از کدام کشور بود و چه چالشی برایش داشتی؟
درباره سخت‌ترین رقیبم نمی‌توانم دقیق بگویم ولی حریفان پای فینال و فینالم حریفان قدری از چین و ازبکستان بودند، فکر می‌کردم با این دو بازیکن به چالش بخورم ولی توانستم به‌راحتی بازی‌هایم را ببرم.

هیچ مسابقه‌ای را نگذاشتی به راند سوم بکشد، می‌دانستی که یک سروگردن از رقبایت بهتر عمل می‌کنی؟
قبل از شروع مسابقات می‌دانستم صددرصد اول می‌شوم و این ایمان را به خودم داشتم و همین ایمان باعث شده بود به حریف مقابلم این حس القا شود و این برندگی را به او هم نشان بدهم و رقبایم از پیش بازنده به میدان می‌آمدند. حسی که من داشتم باعث شده بود 50درصد راه را بروم. خدا را شکر توانستم این اتفاق را رقم بزنم و یک شروع خوب برای بقیه بچه‌ها باشم تا باانگیزه‌تر تلاش کنند.

قوانین جدید تکواندو مسابقات را پیچیده نکرده بود؟
پیچیده کرده بود ولی خدا را شکر دو، سه‌ماه قبل به ما گفته بودند و دراین‌باره صحبت شده بود و ما درباره‌اش کار کرده بودیم و خدا را شکر با قوانین جدید آشنایی داشتیم.

سومین طلای تاریخ تکواندوی زنان را به دست آوردی، این شروع رسیدن به مدال آسیایی و قهرمانی جهان بود؟
من تمام تلاشم این است که به اصلی‌ترین هدفم یعنی المپیک برسم که البته در این مسیر مسابقات متعددی دارم که دوست ندارم هیچ‌کدام‌شان را دست‌کم بگیرم، دوست دارم پله‌به‌پله به المپیک برسم. یادم می‌ماند که فکرهای بزرگ شاید باعث شود از مسیرهای کوچک زندگی‌مان نتوانیم عبور کنیم و من می‌خواهم برای لحظه‌لحظه این مسیر فکر و انرژی بگذارم.

از برنامه‌ات برای بازی‌های آسیایی و قهرمانی جهان بگو.
بازی‌های آسیایی یک‌سال به تعویق افتاد و برای اولین‌بار دو قهرمانی جهان در یک‌سال داریم چون یک‌سالش عقب افتاده بود و امیدوارم بهترین استفاده را از این موقعیت کنم و امسال دو مدال خوشرنگ قهرمانی جهان را کسب کنم.

توانستی با ناکامی المپیک توکیو کنار بیایی و این کار را در سکوت و تمرین انجام دادی، سخت بود؟
ناکامی در المپیک شاید بگویم که یکی از سخت‌ترین چالش‌های زندگی من بود ولی می‌توانم بگویم به کمک اطرافیانم و آدم‌های خوب زندگی‌ام توانستم از آن حال‌وهوا بیرون بیایم و به یک مسیر درست دیگر پا بگذارم.

برای المپیک پاریس و مسابقات آتی از نظر روانی قوی‌تر از توکیو شده‌ای؟
صددرصد برای پاریس از نظر روانی آماده‌تر از توکیو هستم برای اینکه توکیو اولین المپیک من بود و من با این چالش‌ها آشنایی نداشتم ولی الان می‌دانم که به هر قیمتی و چالشی باید مدال بگیرم.

حمایت مسئولان از دختران تکواندو چطور است و چه چیزهایی برای کسب سهمیه نیاز داری؟
حمایت تا حدی است که بتوانیم در مسابقات بی‌دغدغه شرکت کنیم ولی اگر تورنمنت‌های بیشتری برایمان در نظر بگیرند می‌توانیم رنکینگ‌مان را ارتقا دهیم و شاید برای اولین‌بار در تاریخ 3 یا 4 نماینده المپیک در بخش دختران داشته باشیم و بتوانیم در بخش دختران دو نفر از رنکینگ و دو نفر سهمیه‌ای وارد المپیک شوند. برای این رنکینگ احتیاج به تورنمنت‌های بیشتر و رسیدگی بیشتر هست و به‌طور کلی حمایت مالی، روحی و هر حمایت دیگری خیلی می‌تواند روی موفقیت ما تاثیر بگذارد و برایمان خیلی خوب است.