نیلوفر مژدهی، خبرنگار: شرایط لیگ برتر در ابتدا و انتهای جدول رده‌بندی بسیار پیچیده است. با این حال حواشی موجود در لیگ، اتهامات و برخی بی‌اخلاقی‌ها پررنگ‌تر از مسائل فنی شده و در نتایج تاثیرگذار است. در هر حال شرایط در لیگ ایران چنان آشفته، غیرقابل پیش‌بینی و تعجب‌برانگیز است که حتی نمی‌توان استقلال را با ۴امتیاز بیشتر قهرمان دانست. پرسپولیس که چیزی برای از دست دادن ندارد با انگیزه و صبوری برای قهرمانی تلاش می‌کند و استقلال که خطر را در یک‌قدمی خود حس می‌کند برای از دست نرفتن صدر جدول محتاط و حساب‌شده پیش می‌رود. همین‌ها هم باعث شده لیگ نه‌تنها جذاب‌تر شده بلکه هر هفته غافلگیرکننده‌تر باشد. در این مورد نظر یکی از رک‌ترین کارشناسان فوتبال را جویا شدیم. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با پیروز قربانی را در ادامه می‌خوانید.

آیا شرایط جدول باعث شده پرسپولیس جسور و استقلال ترسو بازی کند؟
 ما در جریان نحوه آماده‌سازی این دو تیم نیستیم، از این‌رو چیزی که مهم است اینکه منتظر بمانیم و از این رقابت‌ها لذت ببریم. استقلال تاکنون با شایستگی در صدر جدول قرار گرفته است. یکی از بهترین خط‌حمله‌های لیگ را دارد. تفاضل‌گل قابل‌توجهی دارد. این تیم در همه خطوط بالانس خوبی دارد و خیلی خوب ارنج شده ‌است. در دفاع و حمله هدف و استراتژی دارد و بر این اساس نتیجه گرفته‌ است. از این‌رو باید منتظر اتفاقات باشیم و زیبایی فوتبال به همین غیرقابل پیش‌بینی بودن است.

با توجه به پنج رقابتی که دو تیم در پیش دارند شانس قهرمانی را به استقلال می‌دهید یا برای پرسپولیس هم شانسی قائل هستید؟
نیازی نیست روی بازی‌ها و حریفان زوم کنیم، چون اصلا بازی سخت و آسان وجود ندارد. شاید حرف‌های مرا تا حالا خیلی‌ها نشنیده باشند ولی اعتقاد من به این شکل است. نمی‌توانیم تیم‌ها را پیش‌بینی کنیم. هر بازی استراتژی خاص دارد و تقابل دو فکر و عقیده متفاوت است. ممکن است یک مربی استراتژی اشتباهی در یک بازی داشته باشد و همین است که بر جذابیت فوتبال می‌افزاید. در همه‌جای دنیا هم به همین شکل است. رقابت البته برای حریفان سخت است و همه مقابل این دو تیم بازی‌های حساسی دارند.

چهار امتیاز اختلاف استقلال حاشیه امنیتی برای این تیم محسوب می‌شود؟
در لیگ سه‌امتیازی این چهار امتیاز اختلاف خوبی است ولی حاشیه امنیت نیست. استقلال باید روی بازی‌های باقی‌مانده تمرکز کرده و اختلاف خود را با سایر رقبا بیشتر و بیشتر کند تا درنهایت به قهرمانی برسد. اگر در باد این فاصله بخوابد ضرر می‌کند.

رکوردهای فرهاد مجیدی استقلال را از قهرمانی دور نمی‌کند یا هدف مجیدی را تحت‌تاثیر قرار نمی‌دهد؟
فارغ از همه این مسائل درنهایت استقلال باید قهرمان شود، چراکه درنهایت همه این قهرمانی یادشان می‌ماند و بعد از آن سراغ رکوردها می‌روند. من هر‌گز ندیدم فرهاد در مصاحبه‌ها حرفی از رکوردها بزند. این نشان می‌دهد تمرکز این مربی روی قهرمانی است و ذهنش را در‌گیر این مسائل نکرده است. خودش بهتر می‌داند قبل از هر رکوردی، قهرمانی مهم است. من معتقدم این رکوردها برای استقلال و مجیدی اتفاق خوبی است اما قهرمانی مهم‌تر است. ضمن اینکه من ندیدم مجیدی به این رکوردها ببالد و از هدف اصلی که قهرمانی استقلال است، دور شود.

فوتبال ما درگیر حواشی زیادی است و با حساس‌شدن لیگ شدت گرفته، صحبت از قهرمان کردن یک تیم یا تبانی برخی مربیان با یکدیگر این روزها خیلی رواج پیدا کرده. از دید شما این تبانی‌ها و حواشی وجود دارد؟
تا وقتی فوتبال ما با فقر روبه‌رو باشد وسوسه هم وجود دارد. نمی‌توانیم بگوییم وجود ندارد. نه‌تنها در لیگ برتر بلکه در لیگ‌های پایین تر هم هست. تا زمانی که مشکلات مالی فوتبال وجود داشته باشند این کارهای کثیف هم در فوتبال رواج دارد. طبیعی است بازیکنی که از باشگاهش پول نگرفته درمقابل‌ چنین پیشنهادهایی وسوسه شود اما اینکه بخواهیم به‌صرف نتیجه یک بازی و رفاقت دو مربی به یکی انگ تبانی بزنیم چرت‌و‌پرتی بیش نیست و فقط وقت‌مان را می‌گیرد. یک‌سری موج‌های بی‌پایه و اساس است و برخی برای پر کردن وقت‌شان این حرف‌ها را می‌زنند. برخی هم می‌خواهند ضعف خود را گردن دیگران بیندازند و این چیزها را می‌گویند. نمی‌گویم اصلا وجود ندارد اما گاهی آدم‌ها برای اینکه خود را تبرئه کنند از این موج‌ها استفاده می‌کنند. این هم جزء آن مسائلی است که ارزش فکر کردن ندارد. نکته مهم این است که در فوتبال ما اراده جدی برای مبازه با کثیف‌کاری‌های فوتبال وجود ندارد. مدام حرف می‌زنند و اراده‌ای نمی‌بینیم.

فارغ از جنبه حقوقی ماجرا آیا مطرح‌کردن دوباره پرونده بازیکن گابنی گل‌گهر و تلاش باشگاه پرسپولیس برای کسر امتیاز از استقلال می‌تواند توطئه‌ای علیه استقلال باشد. پرسپولیس در رقابت با استقلال است و هدفش مشخص است اما آیا قلعه‌نویی برای قهرمان نشدن استقلال با فرهاد مجیدی در این پرونده تلاش می‌کند؟
امیدوارم استقلال آنچنان امتیاز بگیرد که اصلا به آن دو امتیاز نیاز نداشته باشد. این کار اما اصلا قشنگ نیست. این قهرمانی با این ترفندها چه لذتی دارد. فرض کنیم استقلال قهرمان نشد و تیم دیگری قهرمان شد آیا این واقعا لذت‌بخش است؟ لازم است فدراسیون کمی اختیار داشته باشد. من صلاحیت اظهارنظر حقوقی ندارم؛ اما این را می‌دانم که تخلفی صورت گرفته و حکمی صادر شده است، حالا بعد از چندماه مدرک رو کرده‌اند که چه بشود؟ چقدر مسخره‌بازی! اگر قرار بود به استیناف بفرستند چرا زودتر مدارک را رو نکردند. آن زمان که شانس قهرمانی استقلال اینقدر زیاد نبود. شاید با همان مساوی مقابل گل‌گهر هم استقلال صدرنشین باقی می‌ماند و قهرمان می‌شد. اگر این‌طور بود همین حاشیه‌سازان بهانه‌ای جدید رو می‌کردند. این کارها اصلا قشنگ نیست. روزی که پرسپولیس قهرمان شد به این قهرمانی احترام گذاشتم. الان هم توقع دارم به تلاش استقلال احترام بگذارند. برای همین غیرحرفه‌ای بودن‌هاست که از فوتبال دنیا جا ماندیم. همین کوچک بودن‌هاست که فاصله ما را با فوتبال جهان زیاد می‌کند. متاسفانه نمی‌توانیم موفقیت دیگران را ببینیم و لذت ببریم. منظور من به کل آدم‌هاست و شخص خاصی را مدنظر ندارم ولی ایراد اصلی را نمی‌توانم به عدم اقتدار فدراسیون فوتبال وارد کنم. یک زمان آنهایی که ادعای مشتی‌گری داشتند در اینستاگرام برای هم پیغام و پسغام می‌فرستادند. حالا باشگاه‌ها هم به همین شکل شدند. برای هم بیانیه می‌فرستند. اگر حرفی هست رودررو به هم بگویید و این خاله‌زنک‌بازی‌ها را تمام کنید.

چرا فوتبال ما به‌ جایی رسیده که مربیان گاهی رفتارهایی درکنار زمین انجام می‌دهند که واقعا عجیب است و ما را غافلگیر می‌کند؟
سیستم حاکم بر لیگ دلیل اصلی این اتفاقات است. من هم گاهی چنین رفتارهایی انجام می‌دهم. اگر سیستم قدرتمندی به‌گونه‌ای با من برخورد کند که دیگر جرات این کار را نداشته باشم من هم دیگر چنین رفتاری را تکرار نمی‌کنم. متاسفانه می‌خواهند همه‌چیز را با کدخدامنشی جلو ببرند. فلان مربی را محروم می‌کنند ولی مربی قدرت دارد و محرومیتش کم می‌شود و این چرخه ادامه دارد. از طرفی همه ما مربیگری را در نتیجه گرفتن می‌بینیم، به همین دلیل هیچ اتفاق خوبی در لیگ نمی‌افتد. همه می‌خواهند نتیجه بگیرند حتی به قیمت فحاشی و رفتارهای دور از شأن! متاسفانه مسائل فنی زیر سوال رفته است، به همین دلیل است که فلان تیم اصلا فوتبال بازی نمی‌کند ولی با برخی مسائل دیگر نتیجه می‌گیرد و مربی‌اش هم فصل بعد ۱۵پیشنهاد دارد. این سیستم بیمار است، درنتیجه آدم‌هایی که جایگاه بالایی ندارند پیشرفت می‌کنند و آدم‌هایی که شلوغ‌بازی و هوچی‌گری بلد نیستند خانه‌نشین شدند. فوتبالی‌های توانایی داریم که اصلا از آنها خبر نداریم در عوض آدم‌هایی کار می‌کنند که اصلا شایستگی کار کردن ندارند. تا زمانی که این سیستم درست نشود فوتبال متعلق به آدم‌کوچک‌هاست؛ آدم‌هایی که علم ندارند و با برخی مسائل دیگر به جایگاهی رسیدند. فوتبال ما قحط‌الرجال شده و یک‌سری آدم خاص و محدود در همه‌جای فوتبال هستند. یعنی ما جز این چند نفر هیچ‌کسی را نداریم که بیشتر از اینها بدانند و کاری برای فوتبال انجام بدهند؟ متاسفانه همه دوست دارند فقط خودشان باشند. تا حرف می‌زنیم می‌گویند ما تکلیف داریم. کدام تکلیف؟ هیچ‌کس تکلیفی به آنها نکرده است. امیدوارم آنهایی که به این افراد تکلیف می‌دهند یک‌بار تکلیف دهند که هیچ کاری نکنند و در خانه‌شان بنشینند.