آب در کوزه و ما...

مهدی محمدی، دبیر گروه ورزش: اولین بار نبود اما دوباره پرچم‌مان را بالا برد. صحبت از حضور علی دایی در رویدادهای بزرگ جهان فوتبال است و احترامی که به او می‌گذارند. از اعتباری که در فیفا دارد و این بار هم در کنار اسطوره‌های بزرگ جهان فوتبال قرار گرفت تا جوان‌ترها در ایران متوجه شوند که وقتی می‌گویند دایی شناسنامه فوتبال ایران است و فوتبال ما را با او می‌شناسند یعنی چه. شهریار رعنای فوتبال ایران هرچند دیگر آقای‌گل دنیا نیست اما مگر می‌شد از افتخار بزرگی که رقم زد چشم بپوشند. چه خوب گفت مجری مراسم قرعه‌کشی جام‌جهانی قطر درباره‌اش؛ اولین بازیکن در دنیای فوتبال که توانست 100 گل ملی بزند.
جمعه‌شب وقتی در قاب تلویزیون او را در کنار دیگر اسطوره‌های فوتبال مثل ماتئوس، کافو و رباح ماجر دیدیمش کیف کردیم که چنین کسی را در فوتبال‌مان داریم که بزرگان فوتبال جهان با افتخار به احترامش می‌ایستند و کنارش سلفی می‌گیرند. اینکه همیشه جایش کنار بزرگان است؛ همان‌هایی که در کشورهای خود هم به همین اندازه از احترام برخوردارند. اما آیا دایی هم مثل آنهاست؟ خیلی از اسطوره‌هایی که در قرعه‌کشی جام‌جهانی قطر حضور داشتند بی‌شک در کشورهای خود بی‌همتا نیستند اما آیا ما کسی مثل دایی در فوتبال‌مان داریم؟ آن هم فوتبالی که سال‌هاست مسئولانش از این جنس نیستند و شاهکار پشت شاهکار خلق می‌کنند. اهالی فوتبال بعد از فاجعه اخیر در مشهد این سوال را مطرح کردند که به جز میرشاد ماجدی کدام یک از اعضای هیات‌رئیسه فوتبالی هستند و روی چه حساب و کتابی عضو هیات‌رئیسه شده‌اند و برای فوتبال تصمیم‌گیری می‌کنند؟ حقیقت این است از فوتبالی که دایی‌ها را پس می‌زند و کفاشیان‌ها و تاج‌ها و عزیزی‌خادم‌ها و اصولی‌ها و سراجی‌ها برایش تصمیم می‌گیرند خیلی نباید توقع داشت.
دایی بعد از مراسم به ایران برگشت و دوباره درگیر کارهای اقتصادی‌اش می‌شود و از دور، اتفاقات عجیب فوتبال را رصد می‌کند و احتمالا منتظر می‌ماند تا یک رویداد بزرگ دیگر در دنیای فوتبال رخ دهد تا دوباره یادمان بیاورد که چقدر قدر نشناسیم.