رقابت‌های لیگ برتر در حالی به هفته نهم خود رسیده است که نزدیک بودن فاصله زمانی برنامه تیم‌های حاضر در آسیا به همراه برنامه‌های تیم ملی در فیفادی که با برگزاری رقابت‌های رسمی برای این تیم دنبال می‌شود؛ موجی از فشردگی برنامه‌ها را برای این دسته از تیم‌ها به خصوص سرخابی‌ها به وجود آورده تا حدی که در همین ابتدای کار و درحالی که هنوز یک‌سوم از رقابت‌های لیگ برتر هم سپری نشده، مصدومان زیادی روی دو دست استقلال و پرسپولیس باقی مانده است. این در حالی است که بررسی فاصله زمانی بازی‌های نمایندگان ایران در بازی‌های داخلی و بین‌المللی به‌طور میانگین فاصله هر پنج روز یک مسابقه را برای این تیم‌ها از زمان آغاز رقابت‌های لیگ نخبگان و لیگ قهرمانان 2 آسیا (در صورت فاکتور گرفتن فیفادی) در کوران رقابت‌های داخلی و خارجی به همراه داشته است. 

این در شرایطی است که اگرچه برگزاری بازی‌های ملی همزمان با فیفادی، فرصتی ویژه را برای استراحت و ریکاوری این دسته از تیم‌ها فراهم می‌کند اما دو عامل خستگی نفرات ملی‌پوش تیم‌های فوق از یک‌سو و از سوی دیگر ازسرگیری رقابت‌های باشگاهی با برنامه فشرده و سنگین داخلی و خارجی، به‌نوعی تبعاتی را برای نیروی انسانی و بضاعت فنی این تیم‌ها به وجود آورده تا جایی که با رسیدن به هفته نهم رقابت‌های لیگ برتر پرسپولیس و استقلال بیش از هر تیم دیگری در این رقابت‌ها از وجود بازیکن مصدوم در تیم خود رنج می‌ برند. اوستون اورونوف، محمدحسین کنعانی ‌زادگان، ایوب العملود و فرشاد فرجی غایبان پرسپولیس در این هفته‌اند. در استقلال هم روزبه چشمی وضعیت مبهمی دارد و ایمان سلیمی و مهرداد محمدی هم در فهرست مصدومان این تیم قرار دارند. این در حالی است که سوکول چیکالشی از تراکتور دیگر مصدوم این هفته است و در ترکیب سپاهان نیز محبی و آقایی‌پور نیز به‌تازگی به شرایط تمرین و همراهی تیم اصفهانی بازگشته‌اند. 

گذشته از فشردگی تقویم بعضا برگزاری بازی‌های سنگین مثل دربی در فاصله زمانی بسیار اندک تا برگزاری دیدارهای لیگ نخبگان به‌نوعی مشکلات را برای این دو بیشتر هم کرده است. در هفته پیش رو هم دو تیم از این برنامه فشرده و سنگین خلاصی پیدا کرده و از یک‌سو استقلالی‌ها بعد از دیدار عصر روز گذشته خارج از خانه خود در حالی به مصاف تراکتور می‌روند که چهار روز بعد از آن باید در یکی از حساس‌ترین مصاف‌های خود در لیگ نخبگان به مصاف الهلال رفته و از سوی دیگر نیز پرسپولیس هم پس از بازی دیشب خود برابر شمس‌آذر، پنج روز دیگر با برگزاری دیدار خارج از خانه مقابل تیم سرسخت استقلال خوزستان، به استقبال دیدار با الغرافه در دبی می‌رود. 

آمار نگران‌کننده سرخابی‌ها! 
پرسپولیس یکی از تیم‌هایی است که در فصل جاری تعداد زیادی از نفرات شاخص خود را به دلیل مصدومیت در بازی‌های حساس در اختیار نداشته و این روند همچنان در تیم قهرمان فصل گذشته رقابت‌های لیگ برتر ادامه دارد. واقعیت امر این است پرسپولیس بدنسازی سنگینی را در تابستان پشت سر گذاشت و انتظار می‌رفت که این مسئله کمک زیادی به این تیم کند تا کمترین آمار مصدومان را در فصل جاری داشته باشد اما خلاف این مسئله اتفاق افتاد. از همان ابتدای فصل امید عالیشاه دچار آسیب‌دیدگی شد که از ناحیه انگشت پا بود. هرچند انگشت پای او دچار شکستگی شده بود و این را باید به حساب اتفاقات فوتبالی گذاشت. اما در ادامه بازیکنانی چون گئورگی گولسیانی، مرتضی پورعلی‌گنجی، اوستون اورونوف (در دو مقطع)، ایوب العملود (در دو مقطع)، امید عالیشاه، فرشاد فرجی و محمدحسین کنعانی‌زادگان دچار مصدومیت شدند که در این بین فقط کنعانی‌زادگان و مرتضی پورعلی‌گنجی مصدومیت‌شان از ناحیه همسترینگ نبود. در حال حاضر هم اورونوف، ایوب، فرجی و کنعانی حداقل در دو بازی آینده سرخپوشان غایب خواهند بود. خود گاریدو اعتقاد دارد که این مصدومیت‌ها را باید به حساب اتفاقات فوتبالی گذاشت اما برخی کارشناسان و پزشکان اعتقاد دارند عوامل زیادی از جمله تمرینات پرفشار، ریکاری نامناسب، نحوه زندگی حرفه‌ای بازیکن و... می تواند سبب آسیب‌دیدگی شود. 
استقلالی‌ها هم از این قاعده مستثنی نبوده‌اند، از ابتدای فصل این تیم نیز با مصدومان پرتعدادی مواجه بوده است. از سلیمی، چشمی و محمدی که هر سه سوغات رقابت‌های آسیایی محسوب شده و هنوز به میادین بازنگشته‌اند و تازه این نفر آخر حدود سه ماه دیگر به میادین برمی‌گردد، تا آسیب‌دیدگی نفراتی مانند جلالی، کوشکی و... در حین فصل تا این جای کار باعث شده است تا این تیم هم مانند پرسپولیس در این مدت هیچ‌گاه برای رقابت‌های خود اسکواد کاملی را به همراه نداشته باشد! 

بازیکن بعد از پایان فصل به حال خود رها می‌شود! 
حال اینکه چه اتفاقی رخ می‌دهد که در فوتبال ایران بیشتر از میانگین جهانی شاهد مصدومان پرتعداد تیم‌ها در این مقطع از فصل هستیم ابهامی است که ذهن هواداران فوتبال را به خود مشغول کرده است. اینکه آیا برای روزهای پیش رو و با نزدیک شدن به هفته‌های میانه فصل و حتی پایانی، این روند نگران‌کننده ادامه پیدا کرده و تشدید می‌شود یا اینکه با کم شدن فشار رقابت‌ها با پایان مرحله گروهی رقابت‌های آسیایی این روند هم کاهشی می‌شود، به‌طور حتم با رسیدن به این روزها پاسخ بهتری را برای این ابهامات می‌توان ارائه داد. هرچند با آغاز رقابت‌های جام حذفی و ادامه رقابت‌های آسیایی در مرحله حذفی، در صورت صعود تیم‌های ایرانی به مراحل بالاتر این دو تورنمنت، رقابت‌ها در جبهه‌های دیگر ادامه پیدا می‌کند. 
اولین مشکل نسبت به این امر به برنامه‌ریزی و زمان‌بندی مسابقات مربوط می‌شود که این امر از فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ نشات می‌گیرد. در فوتبال اروپا شاهد آنیم که برنامه فصل رقابت‌ها در همان پیش‌فصل به‌صورت کامل با تاریخ دقیق و حتی ساعت و مکان برگزاری آن اعلام می‌شود اما در فوتبال مثلا حرفه‌ای ایران همواره شاهد آنیم که برنامه رقابت‌ها نهایتا پنج تا شش هفته یکبار اعلام شده این در حالی است که مدام در زمان‌بندی و ساعت و مکان برگزاری هم تغییراتی حاصل می‌شود! 
وقتی به فوتبال اروپا نگاه می‌کنیم شاهد آنیم که بازیکنان در دو مقطع زمانی نیم‌فصل و پایان فصل با ارائه تست‌های آمادگی جسمانی پا به تعطیلات می‌گذارند و برای بازگشت دوباره به تمرینات نسبت به تست اخیر خود باید از آمادگی 60 تا 70 درصدی آمادگی برخوردار باشند و نسبت به این آمادگی، مابقی آن را در طول مدت بدنسازی به دست خواهند آورد. همین ریکاوری آمادگی جسمانی در مدت زمان بدنسازی باعث می‌شود تا تیم‌های حرفه‌ای اروپایی از توانمندی کامل و لازم برای برگزاری دیدارهای خود به‌صورت میانگین هر چهار روز یکبار برخوردار باشند. چه‌بسا در خلال دیدارها داخلی و لیگ این کشورها شاهد برگزاری رقابت‌های بین‌المللی از جمله لیگ قهرمانان و لیگ اروپا نیز باشیم. 
علم فوتبال در دوره زمانه امروز اهمیت بسیار زیادی پیدا کرده است. در بحث برگزاری رقابت‌های مختلف در فاصله زمانی نزدیک (چهار یا پنج روز یکبار) دانش ریکاوری پراهمیت‌ترین بحثی است که در فوتبال روز دنیا به شمار می‌رود. این در حالی است که استارت ریکاوری برای بازی بعدی، در جریان یک مسابقه خورده می‌شود. اما متاسفانه در فوتبال ایران نه‌تنها قواعد یک ریکاوری درست رعایت نمی‌شود بلکه مشکل اصلی در خصوص مصدومیت پرتعداد تیم‌ها در ارتباط مستقیم با برنامه فشرده رقابت‌ها به یک بحث مهم دیگر مربوط می‌شود؛ اینکه بازیکن تا فصل تمام می‌شود به حال خود رها شده و در خصوص رفتار و نحوه زندگی وی در این مقطع زمانی، برنامه خاصی در زمینه آمادگی جسمی دنبال نمی‌شود تا این که بازیکن با حداقل آمادگی وارد چرخه تمرینات پیش‌فصل می‌شود! به همین دلیل است که در طول یک دوره رقابت مثل لیگ برتر فوتبال ایران شاهد آسیب‌دیدگی فراوان بازیکنان تیم‌ها به خصوص تیم‌هایی که در دو جبهه داخلی و آسیایی رقابت می‌کنند، هستیم. پس به‌صورت کلی عامل اصلی اینکه یک بازیکن ایرانی نمی‌تواند به‌صورت میانگین هر چهار روز یکبار مسابقه بدهد به برنامه‌های مرتبط با آمادگی جسمانی بازیکن و عدم ریکاوری مناسب برمی‌گردد.