سیدجواد نقوی، خبرنگار فرهیختگان: این احتمالاً واکنش بخشی از جامعه به این خبر باشد و بعد از خواندن شرح واقعه بگویند درود بر حکومت قانون‌مدار! اما همین شخص که حداقل‌های قانون را نمی‌داند، با اجازه دوستان، نخست‌وزیر کشور قانون‌مدار انگلیس بوده است که زمانی کشور‌های زیادی را مستعمره خود کرده بود. اصلاً جانسون چطور بدون کارت شناسایی عکس‌دار توانسته نخست وزیر شود؟
بوریس جانسون که از رفتارش مشخص است یک فرد کاملاً غیر عادی که در کشوری که ادعای شبه هژمونی دارد در بالاترین سطح پُست گرفته بوده است و اعتقادی به کرونا و ماسک هم نداشت و تا آستانه فوت شدن پیش رفت و با چند روز بستری در بخش مراقبت‌های ویژه جان سالم به در برد اما پرسش اصلی این نیست، پرسش اصلی این است که اگر فقط یک معاون وزیر در ایران چنین گافی می‌داد افکار عمومی چه بلایی بر سرش می‌آوردند؟ و چند روزی یا حتی چند ماهی فضای مجازی علیه او می‌شد؟
پرسش این است که چرا در غرب که غایت حکمرانی است هر فاجعه طبیعی است؛ مثلاً جانسون نخست وزیر است؛ ترامپ امید و آینده آمریکا است؛ بایدن رسماً آلزایمر دارد و اصلاً نمی‌داند کیست، اما هیچکدام از این موارد باعث تحقیر آن کشورها نیست. اما در ایران کوچکترین سوتی در حد تلفظ واژه یا پاسخی اشتباه به سؤالی کافی است تا نوادگان کوروش کبیر و خواجه نصیر و حضرت علی(ع) را ردیف کنند تا فرد را به تحقیری مضاعف وادار کنند؟
این نظر شخصی من است؛ چه از حکومت استقبال کنیم و چه از آن متنفر باشیم، افکار عمومی در ایران بیش از همه کشورها به اخبار منفی و تحقیر عادت کرده است و این حاصل یک وضعیت غیر طبیعی است و اگر دغدغه ایران را هم داشته باشیم باید بدانیم چنین جامعه‌ای نمی‌تواند به حکمرانی کمک کند تا در وضعیت بهتری قرار بگیرد.
مطالب پیشنهادی
