قرارمان حوالی ساعت 12:30 نزدیک یکی از کوچه‌های خیابان انقلاب است. همیشه این مسیر را برای خریدن کتاب طی می‌کردم و اصلا فکر نمی‌کردم یکی از برنامه‌های پرمخاطب این روزهای تلویزیون در یکی از این کوچه‌ها ضبط می‌شود.

«تروکاژ» با هنر و هنرمند مخالف نیست، بلکه به‌دنبال مرزی است تا هنرمندان و بازیگران را از سلبریتی‌ها جداکند؛ ستاره‌هایی که صرفا به‌دنبال نفع‌های شخصی هستند که به‌نام جامعه هنری تمام می‌شود.

کارگردان سریال شرم گفت: روز اولی که کار ساخته شد فضای ذهنی مخاطب جامعه مانند الان نبود ولی قصه‌ای بود که کار کردیم، اگر غمناک بوده توانستیم این غم را به‌گونه‌ای تقویت کنیم. اگر احساساتی برمی‌انگیزد این احساس را تقویت کنیم و بقیه عوامل هم همراه من بودند و اگر قرار بود فضای مفرحی داشته باشد من موظف هستم این فضا را به شکل سالم برای مخاطب تصویر کنم تا بتواند لذت ببرد.

سردبیر برنامه تلویزیونی چاپ اول تاکید کرد که از ابتدا این مساله برایمان مهم بود که یک‌طرفه نباشیم و بازخوردهای مخاطب را هم درنظر بگیریم. مخاطب برنامه چاپ اول مردم ایران هستند. ما یک مجله صبحگاهی هستیم که سعی می‌کنیم هرکس به اندازه نیازش از برنامه سهم ببرد.

نفس حکمرانی کردن بر قلوب «عوام» مردم لزوما پدیده مذمومی نیست، آنچنان‌که امروز ادبیات سیاسی مدرن، پوپولیسم می‌خواند و مذمتش می‌کند. آثار عامه‌پسند قرار بوده سراغ کسانی بروند که هیچ نسبتی با کتاب و کتابخوانی ندارند.

چند وقتی است در شبکه چهار یک برنامه شبانه دیگر به روی آنتن رفته است، برنامه‌ای به اسم «اهالی شب» به تهیه‌کنندگی میثم محمدحسنی که در چند برنامه‌ای که از آن پخش شده، باعث امیدواری شده و مخاطب را جذب کرده است.

آخرین ساخته سلطانی در ادامه ممکن است در بهترین حالت در ستایش شب دهم باشد و آن موفقیت را درنهایت تکرار کند و در بدترین حالت هم نسبت به قسمت‌های اولیه افت کند و یک اثر معمولی بشود.

تعدادی از خوانندگان فارغ از اقبال مخاطبان، نذر کرده‌اند که هرسال یک یا دو قطعه را برای امام حسین(ع) و اهل بیت‌شان بخوانند.

دلیل گرایش هنرمندان به شبکه نمایش خانگی چه پول باشد چه فرار از کاغذبازی‌ها و محدودیت‌های سلیقه‌ای تلویزیون اما درنهایت به اقتصاد هنر در بلندمدت لطمه خواهد زد. حتی خود هنرمندان هم اگر اندکی باهوش باشند نباید از چندبرابر شدن یک‌دفعه‌ای دستمزدشان خوشحال شوند.