به گزارش «فرهیختگان»، حسین نظری در یک دوره‌ای معاون فرهنگی انتشارات سروش بوده است و نکات جالبی درمورد این انتشارات دارد و درباره اهمیت این انتشارات می‌گوید: «انتشارات سروش باتوجه به پیشینه درخشان در تولید آثار فاخر از نویسندگان و پدیدآورندگان بنام، یکی از سرمایه‌های ملی و پراهمیت صنعت نشر ایران محسوب می‌شود. یادم هست که به یکی از مدیران سابق انتشارات گفتم اگر شما ورودی جدید آثار را نیز برای مدتی مسدود کنید، با این حال تنها با تجدید چاپ آثار فاخر گذشته و به‌روزآوری این آثار، دیگر نیازی به بودجه سازمان نخواهید داشت؛ آثاری همچون قانون ابن‌سینا، موسیقی کبیر، حافظ‌نامه، تاریخ طبری، تاریخ فلسفه، ریتم در موسیقی و... . از مجموع بیش از 1600 عنوان کتاب تولیدشده در انتشارات سروش بیش از 500 اثر فاخر و قابل‌بازنشر و اقتصادی موجود است که مخاطبان زیادی خواهان خرید و تهیه آنها هستند، ولی متاسفانه یا تولید آثار متوقف شده یا به همان شکل و شمایل گذشته و خیلی ضعیف تولید می‌شود.»
او درمورد وضعیت حال حاضر انتشارات سروش می‌گوید: «متاسفانه هرچه پیش می‌رویم، تولید آثار معمولی (نه ضعیف) در انتشارات سروش بیشتر می‌شود. در سال‌های اخیر کمتر دیده شده که اثری تولید شود که بتواند حرفی در خور شأن و جایگاه انتشارات سروش بزند و حداقل در مجامع فرهنگی مطرح شود. شاید آخرین اثری که این ویژگی را داشته باشد بتوان از کتاب خشت و خیال نام برد که بعد از سال‌ها اصلاح و تکمیل توسط مؤلفان اثر (مهندس نوایی و حاجی‌قاسمی) آماده نشر شد و اواخر سال 1396 روانه بازار نشر شد و البته جایزه کتاب سال جمهوری اسلامی را نیز از آن خود کرد.»
نظری چهار مورد را نقاط ضعف سروش برمی‌شمارد: «ساختار دولتی و ضعف مدیریت (انتخاب مدیر انتشارات با بازه زمانی کوتاه)، عدم برنامه‌ریزی برای تولید، فروش و بازرگانی آثار (بنا به دلیل گفته‌شده در بالا)، تعداد زیاد نیروی انسانی (برعکس مراکز نشر موفق در بازار کتاب)، کندی روند تولید آثار به‌دلیل ساختار کارمندی و عدم نظارت بر کارها.»
او درمورد نقاط قوت این انتشارات هم می‌گوید: «داشتن محل مناسب و عدم پرداخت اجاره‌بها، دریافت بودجه مشخص ماهانه و عدم بازپرداخت، داشتن انبوهی از آثار فاخر گذشته و امکان بازتولید آثار (درصورت شناخت درست بازار کتاب)، داشتن اعتبار در بین مؤلفان، مترجمان، هنرمندان، مخاطبان کتاب و بازار نشر ازجمله مواردی است که سروش می‌تواند از آنها استفاده کند و ناشران زیادی از این امکانات بی‌بهره هستند.»
نظری درمورد بهبود وضعیت انتشارات سروش هم می‌گوید: «راه‌های زیادی جهت برون‌رفت از این وضعیت وجود دارد؛ بررسی درست نقاط‌ضعف و قوت و مشورت با اهل‌فن و مدیران گذشته بسیار راهگشا خواهد بود. یکی از مهم‌ترین موارد، خروج انتشارات سروش از مبنای دولتی و کارمندی و استقلال کاری و مالی خواهد بود. در این صورت است که برای بقا و دیده شدن تلاش خواهد شد. تا زمانی که مدیران انتشارات برای تولید و فروش آثار تلاشی مانند ناشران خصوصی نداشته باشند، اوضاع خراب‌تر هم خواهد شد و روزی فرامی‌رسد که از این انتشارات وزین تنها نامی و یادی باقی خواهد ماند.»