به گزارش «فرهیختگان»، محمدجواد روح در یادداشت اخیر خود در نشریه صدا سناریوهای انتخاباتی اصلاح‌طلبان را تشریح کرده است.
او با نام بردن از عارف، جهانگیری و علی لاریجانی از آنها به عنوان گزینه‌های محتمل اصلاح‌طلبان در انتخابات پیش‌رو یاد می‌کند.
عضو حزب اتحاد ملت با اشاره به سوابق عارف در نهایت می‌نویسد: او نه درون مجموعه اصلاح‌طلبان پایگاه حزبی و تشکیلاتی منسجم و قدرتمندی دارد و نه (به دلیل تصویر آرام، مسالمت‌جو و به‌نوعی "بی‌خاصیت" که از او در سطح افکارعمومی ساخته شده) پایگاه اجتماعی و زمینه رای مناسبی دارد. لذا طرح بحث نامزدی عارف نه در سطح نیروهای سیاسی و نه در سطح بدنه اجتماعی با اقبال مواجه نشده است.
او با انتقاد تلویحی از کارگزاران می‌نویسد: اگر عارف موقعیت و اعتبار سیاسی خود را بیش از خود به فضاسازی دیگران باخته است؛ وضعیت اسحاق جهانگیری کاملا برعکس است.جهانگیری از فردای انصراف به نفع روحانی، راهی را رفت که کل راه رفته‌اش و اندوخته‌اش در دولت‌های هاشمی، خاتمی و روحانی را بر باد داد.
به اعتقاد روح جهانگیری با یک اشتباه تاکتیکی، استراتژی چند ده ساله خود را به نابودی کشاند و یادآور می‌شود: بقا در دولت با شرایط پس از تحریم‌ها و ماجرای ارز ۴۲۰۰ تومانی و سایر قضایا، او را در افکارعمومی به چهره‌ای ناکارآمد (از نظر اجرایی) و بازی‌خورده و فاقد توان تصمیم‌گیری (از نظر سیاسی) تبدیل کرده است. او با خود را از سطح "یک رییس‌جمهور بالقوه" برای اصلاح‌طلبان به "گزینه‌ای از سر ناگزیری" تقلیل داده باشد.
عضو حزب اتحاد ملت درباره علی لاریجانی با بیان اینکه او در ماجرای قرارداد افسانه‌ای بیست‌وپنج‌ساله با چین عملا جانشین رییس‌جمهور شد، می‌نویسد: موقعیت سیاسی علی لاریجانی در نزد اصلاح‌طلبان از دو نامزد جدی دیگر هم نازل‌تر است. دلیل آن هم، روشن است. لاریجانی علیرغم همه تعاملاتی که با میانه‌روها و حتی تاحدی اصلاح‌طلبان داشته؛ هنوز فاصله‌ای جدی با اردوگاه اصلاحات دارد. در واقع، در همه این سال‌ها هم همراهی لاریجانی و اصلاح‌طلبان بر سر اندک موارد مشترک، به‌ویژه برجام، بوده است.
سردبیر نشریه صدا در نهایت با اشاره به دست خالی اصلاحات یادآوری می‌کند: اگر عارف، لاریجانی و جهانگیری چهره‌های توانمند و باسابقه‌ای در حوزه سیاسی و اجرایی هستند که محبوبیت و پایگاه رای مناسبی ندارند؛ در مقابل، نامزدهایی هم در میان اصلاح‌طلبان مطرح می‌شوند که محبوبیت دارند، اما سابقه و توان اجرایی ندارند مانند ظریف و سیدحسن خمینی.