به گزارش «فرهیختگان»،لیگ ووشو بانوان کشور درحالی برگزار شد که تیم دانشگاه آزاد اسلامی توانست نایب‌قهرمان این مسابقات سخت شود و همان‌طور که پیش‌بینی می‌شد، تیم پرمهره سپاهان هم قهرمان این لیگ شد. لیگی که برای اهالی ووشو به غیر از محک زدن توانایی‌های خود در سال سخت کرونا برایشان انگیزه‌ای شد تا قوی‌تر و به امید روزهای پرمسابقه‌تر تمرینات خود را پی بگیرند. هرچند کرونا نگذاشته بود بچه‌ها تمرینات‌شان را در سطحی که می‌خواهند انجام دهند ولی بازیکنان تیم‌ها با آمادگی جسمانی خوبی پا به میدان رقابت گذاشتند. در این‌باره سراغ الهام صادقی، سرمربی و زهرا کیانی، ورزشکار مطرح تیم تالوی دانشگاه آزاد رفتیم تا نظر آنها را درباره مسابقه‌ای که پشت‌سر گذاشتند، بدانیم و آنها نیز پاسخگوی سوالات «فرهیختگان» بودند.
الهام صادقی: برد پورحسن اندازه صد قهرمانی می‌ارزید
سطح لیگ چطور بود؟
مسابقات لیگ در کیفیت بسیار عالی برگزار شد و با توجه به بودن ویروس کرونا برگزاری مسابقات بسیار متفاوت و با شرایط خیلی خوبی انجام شد. رقیب ما تیم سپاهان همان‌طور که قبلا گفته بودم، ملی‌پوش زیاد و بازیکنان خیلی قوی داشت و شاگردان من خیلی خوب جنگیدند، خیلی خوب با تمام توان‌شان بازی کردند و در مقابل خواهران منصوریان ایستادند. تارا پورحسن، بازیکن تیم دانشگاه آزاد، صدیقه دریایی، قهرمان جهان را شکست داد و این یکی از بهترین امتیاز‌هایی بود که می‌توانستم در لیگ بگیرم، می‌توانم بگویم برد خانم پورحسن برای من برابر با صد قهرمانی بود.
همان‌طور که انتظارش را داشتید، تیم سپاهان پرقدرت حاضر شد، از نتیجه و کار بچه‌های تیم راضی بودید؟
بازیکنان جوانانم با قهرمانان ملی در بخش تالو اختلاف صدمی داشتند و من واقعا به تک‌تک این بچه‌ها افتخار می‌کنم، درواقع با تمام توان و جان‌شان کار کردند و جنگیدند. بازیکن ما آسیب‌دیدگی داشت، به او می‌گفتم بازی نکن ولی اصرار داشت و بازی کرد، هرچند آسیب‌دیدگی‌اش تشدید شد ولی از این موضوع اصلا ناراحت نبود. بچه‌ها با این اراده کار کردند ولی واقعیت این است که خانم منصوریان 5 ملی‌پوش و ستاره‌ها را در اختیار داشت. از همین‌جا از تک‌تک بچه‌ها برای غیرتی که گذاشتند، تشکر می‌کنم، کاش می‌شد از غیرت این بچه‌ها فیلم به همه مردم نشان داد، این همه تلاش باعث می‌شود اشک در چشمانم جمع شود.
نقاط قوت و ضعف لیگ را چطور دیدید؟
لیگ امسال خوب برگزار و تغییرات خوبی ایجاد شده بود، سعی کرده بودند مسابقات را در حد مسابقات بین‌المللی برگزار کنند و به نظرم تلاش رئیس و نایب‌رئیس فدراسیون کاملا مشخص بود. اگر بخواهم یک نقطه‌ضعف در لیگ را بگویم این است که تمام قدرتمندان به یک یا دو تیم می‌روند و اگر تعداد تیم‌ها بیشتر بود و بازیکنان پخش می‌شدند، رقابت‌ها قشنگ‌تر و جذاب‌تر می‌شد ولی تعداد تیم‌ها کم و شرایط کرونا هم مزید بر علت بود. بااین‌حال با اینکه سپاهان تیم پرمهره‌ای بود ولی از تیم ما به‌شدت می‌ترسید و این را خودشان هم می‌دانند.
برنامه‌ای برای سال آینده با تیم دانشگاه آزاد دارید؟
از دکتر لشگری ممنونم که در مراسم اختتامیه حضور داشتند و حضورشان قوت‌قلبی برای بازیکنان بود و جا دارد سپاسگزاری کنم. ایشان یک جلسه کوچک بعد از مسابقه گذاشته و گفتند که برای سال بعد هم به امید خدا از همین بازیکنان جوان استفاده می‌کنند و به ما قول‌هایی به‌خصوص برای بهتر شدن شرایط مالی دادند و همچنین قول برگزاری اردوهای منسجم‌تر برای آمادگی بیشتر بازیکنان را دادند.
با همین نفرات ادامه می‌دهید یا بازیکن جدید جذب می‌کنید؟
بازیکنانم خیلی خوب بودند، دوست‌شان دارم و از آنها برای زحماتی که کشیدند، ممنونم. برایشان احترام قائلم و قاعدتا بازیکنانم را نگه می‌دارم؛ البته که هر سال باید تغییراتی باشد و چند بازیکن را تغییر خواهم داد و تعدادی را که به نظرم سال بعد شاید نتوانند کمکم کنند، تغییر می‌دهم و تلاش می‌کنم ملی‌پوشان بیشتری را جذب تیم کنم تا قهرمانی هم راحت‌تر باشد.
فکر می‌کنید از بچه‌های تیم‌تان به اردوی تیم ملی بزرگسالان دعوت می‌شوند؟
صددرصد بازیکنان جوان که از تیم ملی جوانان به لیگ آوردم به تیم ملی بزرگسالان دعوت خواهند شد و مطمئنم در تیم ملی هم می‌درخشند و این یک حسن است که با تمرین در تیم بزرگسالان پیشرفت می‌کنند و این خودش به پیشرفت تیم دانشگاه آزاد هم کمک می‌کند.
حرف آخر؟
دوباره از دکتر لشگری برای حمایت‌هایشان تشکر می‌کنم، ما خیلی تلاش کردیم و حقیقتا تیم سپاهان پرمهره بود و ما تا لحظه آخر جنگیدیم و با اختلاف خیلی کم نایب‌قهرمان شدیم.
زهرا کیانی: چیزی دور از دسترس نیست تلاش تعیین‌کننده است
سطح لیگ چطور بود؟
خیلی بالا بود و با وجود اینکه درمجموع 4 تیم شرکت کرده بودند ولی می‌توانم بگویم هر 4 تیم بازیکنان خیلی خوبی داشتند و دو تیم اول و دوم هم بیشتر بازیکنان ملی‌پوش و خیلی از بازیکنان قهرمان‌های جهانی و آسیایی بودند و می‌توانم بگویم تقریبا تمام بازیکنان حرفه‌ای و بین‌المللی ما در این مسابقات شرکت کرده بودند و سطح خیلی بالایی داشتند.
وضعیت آسیب‌دیدگی‌ات چطور است؟
در ورزش حرفه‌ای حتما آسیب‌دیدگی وجود دارد و تمام ملی‌پوشان هم تجربه کرده‌اند، در مسابقات آسیایی هم آسیب‌دیدگی جدی داشتم و حتی دکتر مسابقات خواست شرکت نکنم ولی ما در زندگی چیزهایی داریم که برایمان خیلی ارزشمند است و به‌خاطر آن می‌جنگیم حتی اگر باعث شود که دردهایی را تحمل کنیم. من هم برای بازی‌های آسیایی خیلی زحمت کشیده بودم و خیلی برایم اهمیت داشت، همان‌طور که لیگ امسال برایم خیلی اهمیت داشت و واقعیتش آن است که ارادت خاصی به دکتر لشگری دارم، چراکه انسان متشخصی هستند و از زمانی که 8 سالم بود و وارد تیم شدم، دکتر لشگری پزشک تیم بودند و به‌خوبی راهنمایی می‌کردند و همیشه مدیون او هستم و امسال هم به‌خاطر دکتر خیلی دوست داشتم در تیم حضور داشته باشم، چراکه می‌دانستم او رئیس تربیت‌بدنی دانشگاه است، خیلی مشتاق بودم در تیم دانشگاه آزاد باشم و برایم افتخار بود و خیلی دوست داشتم اگر بتوانم کمک کوچکی به تیم بکنم، حضور داشته باشم و فکر می‌کنم بچه‌های دیگر هم این احساس غرور و تعصب را داشتند و خیلی از بچه‌ها مانند من با آسیب‌دیدگی شرکت کردند و خب من یک مقدار این اواخر آسیبم جدی‌تر شده بود. الان وضعیت پایم بهتر است ولی نیاز به رسیدگی دارد که همین چند روز آینده پیگیر رفع آسیب‌دیدگی‌ام خواهم بود.
تمرین در کرونا کارت را سخت‌تر نکرده؟
قطعا تمرین در شرایط کرونا خیلی سخت و البته برای همه بازیکنان بود و شرایط برای همه یکسان و مناسب برای تمرین نبود اما اکثر بازیکنان ملی و حرفه‌ای آمادگی جسمانی‌شان را حفظ کرده بودند که خداراشکر رقابت خیلی خوبی بود و نشان داد که بازیکنان هنوز هم آمادگی‌شان را دارند و اگر مسابقات بین‌المللی جدیدی باشد به‌طور حتم این بازیکنان مدال‌آور خواهند بود.
قراردادهای ووشو در حد امرار معاش ورزشکاران این رشته هست؟
قراردادهای مالی ووشو نسبت به قبل شاید مبلغ بیشتری داشته باشد ولی خب نسبت به قبل هزینه‌های ورزشکاران در این رشته زیاد شده، به‌خصوص در رشته تالو که ما خیلی از سلاح‌ها و تجهیزات را باید از کشور چین تهیه کنیم و خریدش برای خیلی از بچه‌ها سخت شده است. این قراردادها تا حدی می‌تواند به ورزشکاران کمک کند ولی نمی‌تواند هزینه‌های سالیانه ورزشکاران را تامین کند.
با وجود سن کم در بازی‌های آسیایی جاکارتا وارد تیم ملی بزرگسالان شدی و به‌نوعی آن‌موقع اسمت را برای ووشو شناسنامه‌دار کردی، باید منتظر تاریخ‌سازی دوباره‌ات باشیم؟
بازی آسیایی که شرکت کردیم سال اولی بود که وارد بزرگسالان می‌شدم و نسبت به الان کم‌تجربه‌تر و 18 ساله بودم و خدا را شکر می‌کنم که با دعای مردم و کمک خدا و تمرینات مداوم و حمایت خانواده‌ام توانستم اولین مدال نقره تالوی بانوان را برای ایران کسب کنم. امیدوارم این افتخار را دوباره تکرار و قلب مردم را شاد کنم و این یکی از آرزوهای هر ورزشکاری است که بتواند قلب مردم کشورش را شاد کند و به نحوی باعث افتخار باشد.
جدی‌ترین رقیبت در لیگ امسال؟
من امسال دوبار فرم چانگ‌چوان را در لیگ اجرا کردم و هر دو بار اختلاف امتیازم با رقبایم خیلی زیاد بود و رقیبی که رقابت نزدیکی با او داشته باشم، در لیگ نداشتم. بچه‌های تیم آنقدر قوی ظاهر شدند که خیلی اختلاف زیادی با رقبایشان داشتند و حتی بچه‌هایی هم که نتوانستند ببرند، اختلاف‌شان با رقیبان‌شان کم بود و نزدیک به برد بودند.
23 مدال آسیایی و جهانی داری، رویای تو برای ووشو چیست؟
اولین هدف من در مسابقات این بود که بتوانم کارهایی را که در بخش تالو غیرممکن بود، انجام دهم که به لطف خدا توانستم خیلی از مدال‌ها را که برای اولین‌بار بود، کسب کنم. دوست دارم الهام‌بخش برای افراد دیگری که تازه وارد این ورزش می‌شوند، باشم و بدانند که اگر خیلی چیزها تا الان کسب نشده، دور از دسترس نیست و با تلاش و انگیزه قطعا می‌توانند به آن برسند و بیشتر دوست دارم به دختران ایران بگویم که می‌توانند و خودشان را باور داشته باشند. اگر کسی به آن دست پیدا نکرده، به این معنی نیست که دور از دسترس باشد و شاید آنها اولین نفری باشند که به آن مقام یا اتفاق خوب دست پیدا می‌کنند.
چرا تالو را انتخاب کردی؟
در ابتدا ژیمناستیک کار می‌کردم و بعد از امتحان کردن یکی دو رشته ورزشی دیگر با تالو آشنا شدم و اولین رشته رزمی بود که واردش می‌شدم و خیلی علاقه‌مند بودم، چون من رشته‌های نمایشی را خیلی دوست داشتم و به‌دلیل نزدیکی به ژیمناستیک خیلی به آن علاقه‌مندتر شدم. خیلی از پرش‌هایی که در تالو انجام می‌شود، پرش‌هایی است که در ژیمناستیک هم بود.
سطح تالوی ایران را چطور می‌بینی؟
سطح تالوی ایران خدا را شکر رو به پیشرفت است و با توجه به مدال‌هایی که کسب می‌شود، می‌توان این موضوع را دید.
سال آینده هم تو را با پیراهن دانشگاه آزاد در لیگ می‌بینیم؟
اول ممنونم از دکتر لشگری بابت حمایت‌ها و راهنمایی‌های دلسوزانه‌شان و خوشحالم که امسال افتخار بازی در تیم دانشگاه آزاد را داشتم و به امید خدا برای سال آینده اگر شرایط مساعد باشد، خوشحال می‌شوم در این تیم حضور داشته باشم.
از مسابقات و اردوهای ملی چه خبر؟
ما یک سالی هست که مسابقه‌ای در سطح بین‌المللی نداشتیم، فدراسیون یک‌سری مسابقات را به‌صورت آنلاین برگزار کرد که خیلی خوب بود و بازیکنانی که می‌خواستند خودشان را محک بزنند و رده سنی‌شان عوض شده بود و نیاز به محک خوردن داشتند در این مسابقه شرکت کردند و خیلی برای بچه‌ها تاثیر داشت ولی مسابقه بین‌المللی و رسمی کشوری غیر از لیگ برگزار نشده و فکر می‌کنم اگر کرونا اجازه بدهد مسابقات و اردوها برگزار می‌شود.
تمرینات خودت در کرونا چطور گذشت؟
من در خانه تمرین می‌کردم و زمانی که سالن باز بود با رعایت پروتکل‌ها به باشگاه می‌رفتم و یک مقدار تمرینات‌مان دچار مشکل شد و آن‌طور که باید نبود و صرفا آمادگی جسمانی‌مان را حفظ کردیم. خیلی شرایط سختی بود و خانواده‌ام اصرار داشتند در خانه تمرین کنم و علاوه‌بر این، چند جلسه تمرینی آنلاین و ارتباط اینترنتی با مربیان داشتیم و از تمرینات‌مان برایشان فیلم ارسال می‌کردیم و رفع اشکال توسط مربیان انجام می‌شد. با دریافت برنامه از مربیان و پوشش‌دهی و پیگیری خوب از طرف فدراسیون توانستیم تمرینات را به‌نوعی پیش ببریم.
و حرف آخر؟
تشکر می‌کنم از همه مسئولانی که باعث شدند این تیم منسجم و بسیار قوی در این رقابت‌ها حضور پیدا کند، از سرپرست فوق‌العاده تیم خانم بابایی و اساتید حرفه‌ای تیم خانم صادقی و خانم طهماسبی تشکر می‌کنم. ممنونم از دکتر صدیقی، رئیس فدراسیون ووشو برای برگزاری مسابقات که انگیزه مجدد به ورزشکاران این رشته برای ادامه مسیر تزریق شد.
* نویسنده: نسیم شیرازی، روزنامه‌نگار