به گزارش «فرهیختگان»، ورود فناوری به صنعت بیمه که به گفته فعالان این صنعت یک صنعت با شیوه مدیریتی سنتی محسوب می‌شود، دشوار و شاید کمی دور از ذهن باشد. همین امر موجب شده اکثر استارتاپ‌های بیمه در ایران به دلیل عدم‌شناخت کافی نسبت به پیچیدگی‌های صنعت بیمه و برخی هم به دلیل عدم‌دریافت مجوز با شکست مواجه شوند اما این پایان راه برای آنها نیست، زیرا در عصر ارتباطات و گره‌خوردن زندگی انسان‌ها با تکنولوژی‌های روز حضور استارتاپ‌ها نسبت به گذشته بیش از پیش احساس می‌شود. صنعت بیمه یک صنعت پیچیده با قوانین و دستورالعمل‌‌های پیچیده‌تر است که این امر سختی ورود فناوری و گره‌خوردن آن با قوانین را دشوار می‌کند. با این حال در سال‌‌های اخیر و با توسعه زیست‌بوم فناوری، استارتاپ‌ها توانسته‌اند در صنعت بیمه ورود پیدا کرده و تلاش می‌کنند ضریب نفوذ بیمه و امنیت سرمایه‌گذاری را در جامعه افزایش دهند تا از این طریق شبکه فروش بیمه با بهره‌گیری از بازاریابی حرفه‌ای و مهارت‌های نوین فروش از روش‌های سنتی فاصله بگیرد که این روند سبب تحول عظیم در صنعت بیمه خواهد شد.

استارتاپ «لیتیوم» که یک بستر اینترنتی در حوزه فعالیت‌های صنعت بیمه است توسط مهدی صارمی، فارغ‌التحصیل رشته مهندسی مکانیک و مدیریت بیمه راه‌اندازی شده است. وی در سال 98 پس از چند سال آزمون و خطا در ساخت و راه‌اندازی این استارتاپ موفق به ارائه لیتیوم به‌عنوان یک استارتاپ فعال در صنعت بیمه شد. در این زمینه با او گفت‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانید.

طراحی و ساخت لیتیوم از کجا آغاز شد؟

ایده استارتاپ لیتیوم در سال 94 برای اولین‌بار شکل گرفت اما تا سال 97 به دلایل مختلفی امکان طراحی و ساخت آن فراهم نشد. در واقع هم بستر مناسبی برای راه‌اندازی آن آماده نبود و هم فضای صنعت بیمه چندان پذیرای این نوع فعالیت‌ها نبود تا اینکه در آبان‌ماه سال 98 ایده اولیه به مرحله‌‌ای رسید که قابلیت اجرا پیدا کرد. به عبارت دیگر محدودیت‌‌هایی که تا پیش از آن برای فعالیت در این حوزه وجود داشت، برطرف شده بود و از طرف دیگر هم شرکت‌ها به ضرورت وجود فناوری در صنعت بیمه پی برده و به دنبال راه‌حل‌های فناورانه در این زمینه بودند.

چه چالش‌هایی در صنعت بیمه وجود دارد که با ورود فناوری قابل‌حل است؟

بررسی‌های ما نشان داد مهم‌ترین چالش شرکت‌های بیمه این بود که یک تیم توسعه نرم‌افزار در دل شرکت‌ها یا حتی بیرون از آنها وجود نداشت. این موضوع موجب می‌شود تمام سرویس‌‌هایی که یک شرکت بیمه برای توسعه خود نیاز دارد در خارج از شرکت ارائه ‌شود. همچنین اتوماسیون اداری و مالی این شرکت‌ها معمولا به‌صورت سنتی اداره می‌شد. وقتی به آیین‌نامه‌های صنعت بیمه نیز مراجعه می‌کنیم می‌بینیم سیستم‌های نرم‌افزاری این صنعت براساس نیازهای صنعت بیمه توسعه پیدا نمی‌کند، چراکه اولا تیم توسعه نرم‌افزاری در داخل شرکت‌های بیمه وجود ندارد و ثانیا ارتباط بسیار پایین کسانی که کار توسعه نرم‌افزاری انجام می‌دهند با شرکت‌های بیمه بود. این عوامل باعث می‌شود سرعت به‌روزبودن بسیار کند باشد. نکته قابل‌توجه دیگر اینکه تعداد شرکت‌های ارائه‌دهنده زیرساخت فناوری بیمه‌گری بسیار کم بود و این شرکت‌ها رقیبی برای خود احساس نمی‌کنند. در‌واقع نبود فضای رقابتی موجب می‌شد امکان به‌روز بودن در صنعت بیمه فراهم نباشد. به هر‌حال به این نتیجه رسیدیم که این ضعف‌ها باید در داخل شرکت بیمه و به دست کسانی که هم مسلط به صنعت بیمه و هم مسلط به مهندسی نرم‌افزار هستند، حل شود.

استارتاپ لیتیوم چه امکاناتی را در اختیار صنعت بیمه قرار می‌دهد؟

فرآیند‌های بیمه‌ای بسیار پیچیده‌ و از طرفی نیز کاربرمحور است. به این معنا که معمولا انجام یک فرآیند بیمه‌ باید با حضور کاربر و پر کردن فرم و موارد دیگری انجام شود. این رویه با‌عث می‌شود فرآیند فعالیت‌های بیمه‌ای کند باشد. این امر مختص به ایران نیست بلکه در دنیا صنعت بیمه به دایناسور بیمه‌ای معروف است، به این معنا که صنعت بیمه نسبت به تغییراتی که در دنیا اتفاق می‌افتد دیر واکنش نشان می‌دهد و این امر در صنعت بیمه ایران شدت بیشتری دارد. فعالیت در این فضا به دو قسمت تبدیل می‌شود؛‌‌‌‏‏ یکی ایجاد زیرساخت‌های نرم‌افزاری و دیگری بستر حقوقی و مالی و مجوزی. برای فراهم کردن بستر قانونی تلاش کردیم آنچه را در قانون آمده، به زبان ساده‌تر و قابل‌فهم‌تر برای مشتری ترجمه کنیم. فرض کنید فرد نیاز به بیمه شخص ثالث دارد. بیمه‌نامه این فرد بدون مراجعه به دفاتر بیمه و تنها با یک عکس از کارت ماشین و یک عکس سلفی صادر می‌شود. در‌واقع در بستر بسیار راحتی می‌‌توان بیمه‌نامه خریداری کرد و نیازی به پر کردن فرم و استعلام و... نیست. طبیعتا برای ایجاد چنین بستری، مراحل سخت قانونی طی شده است. موضوع دیگر طراحی خدمات در صنعت بیمه است. زنجیره ارزش در مدل سنتی صنعت بیمه ثابت است و اصطلاحا محصول‌محور است به این معنا که یک محصولی طراحی و برای فروش به همه افراد با شرایط گوناگون عرضه می‌شود. مثلا گفته می‌شود بیمه شخص ثالث باید یک‌ساله خریداری شود و اگر سالانه خریداری نشود شامل تخفیف نمی‌شود. با این شرایط فرض کنید محل کار فردی در تهران در محدوده ترافیکی است و این فرد در طول هفته از ماشین استفاده نمی‌کند. اگر حساب کنید این فرد در 52 هفته در طول سال در بیشترین حالت 100 روز از بیمه استفاده می‌کند. حال با این شرایط چرا باید پول بیمه 365 روز را پرداخت کند. درحالی‌که در بستر این استارتاپ فرد می‌تواند بیمه‌نامه را به‌صورت روزانه خریداری کند و با یک دکمه روشن و خاموش از بیمه‌نامه استفاده کند.

از نظر شما جایگاه فناوری در صنعت بیمه کجاست؟

صنعت بیمه هنوز از نوآوری، تحول دیجیتال، اینشورتک و تمامی مفاهیمی که در بستر تکنولوژی متولد شده است و راه خود را به سایر حوزه‌ها باز کرده فاصله دارد. استارتاپ‌ها نیز باید از ساختار صنعت بیمه و عملکرد نهادهای مختلف آن آگاهی کافی داشته باشند، محصولات و خدمات صنعت بیمه و دغدغه‌های مدیران آن را درک کرده و مبنای درستی برای برقراری ارتباط را ملاک عمل خود قرار دهند. ارتباط بدنه صنعت با استارتاپ‌ها برای توسعه ایده‌ها از دیگر مسائل مهمی است که باید به‌طور جدی مورد بررسی قرار گیرد.

* نویسنده: زهرا فریدزادگان، روزنامه‌نگار