به گزارش «فرهیختگان»، با رضوان حکیم‌زاده، معاون ابتدایی وزارت آموزش‌وپرورش به گفت‌وگو پرداخته‌ایم تا جویای چرایی بازگشایی مدارس در ایامی شویم که بسیاری از متخصصان مخالف این امر هستند.
کودکان در پایه‌های اول و دوم در معرض خطر بی‌سوادی و کم‌سوادی هستند
او در پاسخ به این ابهام به «فرهیختگان» گفت: «فکر می‌کنم این نگرانی باید توسط جامعه جدی گرفته شود و اگر واقعا ابعاد این نگرانی در حدی است که خیلی تهدید جدی است نباید اجازه بیرون آمدن بچه‌ها را از منزل بدهیم، چون درحال‌حاضر بچه‌ها در پارک‌ها، بازارها، مکان‌های عمومی، دورهمی‌ها، میهمانی‌ها و... حضور دارند. 24 ساعته بچه‌ها در منزل ایزوله نیستند، یعنی این تصمیم در این شرایط گرفته نشده که مثلا شرایطی مثل قرنطینه ووهان چین را داشته باشیم که هیچ‌کسی از منزل خارج نمی‌شود و برای اولین‌بار می‌خواهند پای خود را از خانه بیرون بگذارند و به مدرسه بروند. به‌نظرم می‌رسد باید نگاه همه‌جانبه به موضوع داشته باشیم. کودکان ما در پایه‌های اول و دوم در معرض خطر بی‌سوادی و کم‌سوادی هستند. این مساله ملی است، حتی کشورهایی که شرایط دشوارتر از ما دارند، به‌دلیل اهمیت آموزش حضوری و فراگیری مهارت‌های پایه سواد برای دانش‌آموزان مدارس را باز نگه داشتند، بنابراین از این سو مدرسه می‌تواند مکانی باشد که بچه‌های ما رفتارهای مرتبط با حفظ سلامتی خود را یاد بگیرند و به‌عنوان همیاران سلامت ایفای نقش کنند. نکته دیگری که قابل‌توجه است امروز روز اولی نیست که با مساله شیوع ویروس کرونا مواجه شده‌ایم. یک سال گذشته است و کودکان و دانش‌آموزان ما دائما در معرض این آموزش‌ها بوده‌اند و این آموزش‌ها را از تلویزیون و رسانه‌ها و والدین دریافت کرده‌اند. اگر زمانی تمام فعالیت‌ها تعطیل شود و شرایط به‌گونه‌ای باشد که همه افراد در منزل قرنطینه باشند قطعا در آن زمان ترجیح این است که کودکان از منزل پای خود را بیرون نگذارند و مدرسه هم نیایند.»
بازگشایی مدارس تصمیم ستادملی کروناست که وزارت بهداشت هم در آن حضور دارد
حکیم‌زاده ادامه داد: «به‌هرحال در اختیار شورای مدارس گذاشتیم و با توجه به شرایط متفاوت مدارس، شرایط متفاوت دانش‌آموزان به‌صورت جزئی و محدود در ستاد ملی کرونا مصوب شده که دانش‌آموزان حضور یابند بنابراین با توجه به اینکه مرجع‌های متفاوتی ممکن است اظهارنظر کنند برای اینکه امور تصمیم‌گیری‌ها در سطح کلان از یک هماهنگی و انسجامی برخوردار باشد، در این زمینه مرجعی که درگیر است ستاد ملی مقابله با کروناست و شما مستحضرید در این ستاد وزارت بهداشت عضویت دارد و یکی از نهادهای فعال است و در آن جلساتی که این مصوبه است، وزیر محترم بهداشت و همکاران ایشان حضور داشتند و قطعا سلامتی دانش‌آموزان برای ما اهمیت دارد. هم سلامت جسمی و هم سلامتی روحی و روانی دانش‌آموزان مهم است و حفظ پروتکل‌های سختگیرانه بهداشتی، نه‌فقط برای حفظ سلامت دانش‌آموزان، بلکه برای ارتقای سطح سلامتی آنها در اولویت‌های کاری است. در ارتباط با حضور معلمان در مدارس هم الان تمام مشاغل و اصناف مشغول به‌فعالیت هستند. حتی تالارها و رستوران‌ها با اینکه جزء ضروریات نبودند شروع به فعالیت کردند. کادر آموزشی و مدیریت مدارس مشمول قوانین کارمندان دولت هستند و هر قانونی که ستاد ملی مقابله با کرونا مصوب کرده باشد درخصوص نحوه حضور، نحوه فعالیت و... کادر مدیریتی مدارس هم مشمول همان بخشنامه و دستورالعمل می‌شوند و طبیعتا به‌صورت هماهنگ این کار انجام می‌شود.»
نگرانی عمیق ما بازماندگان از یادگیری هستند
معاون ابتدایی وزارت آموزش‌وپرورش در رابطه با آمار بازماندگان از تحصیل در ایام آموزش مجازی گفت: «امسال باید دو مفهوم را از هم متمایز کنیم؛ یکی بازمانده از آموزش و تحصیل و یکدیگری بازمانده از یادگیری است. دانش‌آموز کلاس اولی که خانواده برخوردار دارد و والدین نمی‌توانند او را همراهی کنند و سطح سواد پایینی دارند حتی اگر تبلت داشته باشد یادگیری موثری ندارد، بنابراین صرف دسترسی به آموزش نمی‌تواند اطمینان خاطر ایجاد کرد. آن چیزی که باعث نگرانی عمیق ما شده بحث یادگیری مهارت‌های پایه سواد در کلاس اول و دوم است که در‌هرحال یادگیری‌های بعدی روی این یادگیری بنا خواهد شد. اگر اینها دچار ضعف شوند، فکر می‌کنم نسلی از دانش‌آموزان ما در معرض خطر کم‌سوادی قرار می‌گیرند و برای کشور این یک خسارت غیرقابل‌جبران است. ویژگی‌های کودکان به‌گونه‌ای است که اینها یادگیرندگان خودبارور نیستند. قطعا آموزش مجازی دستاوردهای زیادی داشته و برای سنین بالاتر می‌تواند تاثیرگذار باشد، هرچند نه به اندازه آموزش حضوری ولی در شرایط اضطرار می‌تواند یک جایگزینی باشد که حداقل‌ها را برآورده کند. برای کلاس اول و دوم که دانش‌آموزان درکی از فضای مدرسه ندارند و نیازمند ارتباط موثر هستند، آموزش مجازی نمی‌تواند روش موثری باشد. بررسی‌های ما نیز این را نشان می‌دهد. این درخصوص مهارت‌های پایه سواد است. کاهش مهارت‌های اجتماعی، مهارت‌های ارتباطی و رشد اجتماعی دانش‌آموزان مسائلی از این جدی‌تر است؛ اگر دانش‌آموزان در مدرسه حضور نداشته باشند.»
نویسنده: سمیه فرهادی آذر، خبرنگار