تاریخ : Thu 17 Dec 2020 - 01:25
کد خبر : 49201
سرویس خبری : ورزش

برای رسیدن به فینال می‌جنگیم

مجتبی عموزاد در گفت‌وگو با «فرهیختگان»: حضور در المپیک بعدی رویای من است

برای رسیدن به فینال می‌جنگیم

همه‌ اعضای تیم آماده رقابت برای نیمه‌نهایی و فینال هستند و ان‌شاءالله برای برد مقابل ایران‌مال و بعد از آن فینال و قهرمانی تلاش می‌کنیم.

به گزارش «فرهیختگان»، کشتی‌اش را از 7 سالگی زیرنظر حمید رضازاده، علی‌اصغر نصیری و باقر محمدپور آغاز کرد و مصمم شدن در کشتی را مدیون همین مربی‌هایش است. آزادکار وزن 70 کیلو که در آینده بیشتر از او خواهید شنید، سال 2014 و در رده سنی نوجوانان مدال برنز مسابقات آسیایی تایلند و برنز مسابقات جهانی اسلوواکی را در کارنامه‌اش دارد. او که در انتخابی تیم ملی امیدها در سال 97 هم به‌عنوان نفر اول دستش بالا رفت، حالا با تمام وجود و با مشکلات ناشی از آمدن ویروس کرونا سخت تمرین می‌کند تا امروز همراه با آزادکاران دانشگاه آزاد اسلامی کاپ قهرمانی را روی سر ببرد. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با مجتبی عموزاد را در ادامه می‌خوانید.

برای نیمه‌نهایی و فینال لیگ برتر آماده‌اید؟

بله، خداراشکر آسیب‌دیدگی نداریم و وضعیت تیم خیلی خوب است، همه‌ اعضای تیم آماده رقابت برای نیمه‌نهایی و فینال هستند و ان‌شاءالله برای برد مقابل ایران‌مال و بعد از آن فینال و قهرمانی تلاش می‌کنیم.

سطح مسابقات و کشتی‌ها چطور است؟

امسال به‌خاطر کرونا، تعطیلی باشگاه‌ها و کم بودن مسابقات در دور رفت مشکلاتی داشت ولی زمان که گذشت کشتی‌گیران با تمرین به مسابقات رسیدند، سطح مسابقات بهتر شد.

داوری‌ها چطور بود؟

اشتباهاتی در داوری‌ها بود ولی خب اشتباهات داوری همه‌جا هست. البته در دیدار تیم ما مقابل استقلال به عقیده من اشتباهات زیادی در حق دانشگاه انجام شد و به ضرر تیم ما تمام شد.

تمرین‌های قبل و حین مسابقات با توجه به شرایط قرنطینه و کرونا چطور بود؟

قبل از بستن قرارداد در لیگ برتر در خانه تمرین می‌کردیم و به‌خاطر کرونا تمرینات تخصصی کشتی و باشگاهی کمتر بود و بعد از شروع لیگ برتر به اردو آمدیم و اینجا مجوز تمرین داشتیم و خداراشکر تمرینات خیلی خوبی را با آقای رضایی، سرمربی تیم و کادرفنی پشت‌سر گذاشتیم و برای مسابقات آماده‌ایم.

البته به‌خاطر نداشتن حریف تمرینی حتما کار سختی داشتید.

بله، خیلی سخت بود، کشتی‌گیر باید روی تشک باشد و غیر از آن نمی‌شود تمرین کرد و نبود حریف تمرینی و دور شدن کشتی‌گیران از باشگاه برای تمام ورزشکاران این رشته و البته حتما سایر رشته‌های ورزشی سخت بوده است.

تسهیلات و امکانات دانشگاه آزاد برای تیم کشتی چطور بود؟

اولین سالی است که کنار تیم دانشگاه هستم و به نظرم تا حد زیادی عالی بود. درمجموع خوابگاه، هتل و رسیدگی خوب بود.

وضعیت قراردادهای کشتی‌گیران چطور است؟

قراردادها تقریبا خوب است و البته بستگی به کشتی‌گیر هم دارد، به‌عنوان مثال ملی‌پوشان کشتی قراردادهای بیشتری دارند، متوسط‌ها کمتر است. تقریبا خوب است.

یعنی مبلغ قراردادت با دخل و خرج یکی است؟

زندگی من از راه کشتی است و فقط تمرین می‌کنم، واقعیتش این است که به‌طور کلی با این قراردادها نمی‌شود زندگی کرد. گرانی هست، هزینه‌های کشتی هم زیاد است.

پرداختی‌های دانشگاه چطور است؟

خوب است، بخش اول قرارداد پرداخت شده و قرار است بخش دوم آن تا قبل از مسابقات واریز شود.

برنامه سال بعدی‌ات چیست؟ با تیم دانشگاه تمدید می‌کنی؟

اگر تیم دانشگاه بخواهد با من تمدید کنم، هستم و حتما با این تیم ادامه می‌دهم ولی اگر نخواهد باید به تیم‌های دیگر بروم. راستش کشتی خوب گرفتن اول به خودت و تلاشت بستگی دارد و بعد وجود یک مربی خوب می‌تواند تاثیر زیادی داشته باشد و تو را به اوج برساند که در تیم دانشگاه آقای رضایی که خودش از قهرمانان صاحب‌نام است، کمک بسیاری به بچه‌های تیم کرده است. جا دارد همین‌جا از کادرفنی و مربیان و مسئولان تیم دانشگاه آزاد اسلامی تشکر کنم.

رویای تو در کشتی چیست؟

حالا که رده سنی امید را به پایان رسانده‌ام و برای حضور در تیم ملی بزرگسالان تلاش می‌کنم، هدفم مدال جهانی و المپیک است که امیدوارم به آن برسم و از الان برای المپیک 2024 سخت تمرین می‌کنم. امیدوارم هرچه زودتر کرونا برود تا بتوانیم بیشتر کشتی بگیریم و در مسابقات شرکت کنیم.

کشتی در خانواده شما یک میراث است؟

بله، رحمان عموزاد و دو برادر دیگرش که پسرعمو و پسرخاله‌ام می‌شوند هم از کشتی‌گیران بنام هستند و می‌شود گفت میراث خانوادگی است. از دایی‌ام که رئیس کشتی خلیج شهر بود و چند ماه پیش بر اثر سکته قلبی به رحمت خدا رفت همیشه ممنونم، چراکه زحمت بسیار زیادی برای ما کشید و مدیونش هستم و از علی خندان، رئیس جدید کشتی خلیج شهر که به‌تازگی به جای دایی‌ام آمدند و دیگر اعضای کشتی شهرمان هم تشکر می‌کنم که حمایت کردند و امیدوارم باز هم برای خلیج شهر افتخارآفرینی کنم.

*‌نویسنده: نسیم شیرازی، روزنامه‌نگار