به گزارش «فرهیختگان»، یاسر یگانه، منتقد موسیقی طی یادداشتی در روزنامه «فرهیختگان» نوشت: روزگاری که چاوشی نخستین آهنگ‌هایش را خوانده بود، بسیاری او را به تقلید از فلان خواننده لس‌آنجلسی متهم کردند. همان خواننده هم در صحبت‌هایی گفته بود: «اگر کپی (منظور صدای چاوشی بود) محبوبیتی هم دارد، به‌دلیل محبوبیت اصل است و او (چاوشی) هرگز نمی‌تواند به محبوبیت اصل (منظور همان خواننده لس‌آنجلسی است) برسد.»گذر زمان اما ماجرا را به‌گونه‌ای دیگر رقم زد.

امروز همان خواننده‌ای که متهم به کپی‌کاری بود، به چیزی فراتر از هر اصلی تبدیل شده است. اکنون چاوشی معروف‌ترین و شاید محبوب‌ترین خواننده موسیقی پاپ در ایران باشد. عمر هنری چاوشی در موسیقی پاپ ایران حدود 17 سال است؛ 17 سالی که پر از ماجراهای متفاوت بوده است. چاوشی ویژگی‌های مهمی دارد که او را از دیگر خوانندگان متمایز می‌کند. در این میان اما مهم‌ترین ویژگی او همان مرموز بودن است. عکس‌های زیادی از او منتشر نشده است. کمترین میزان مصاحبه‌ها را در مقایسه با دیگر خوانندگان دارد و در شبکه‌های اجتماعی پَلاس نیست. اما اصلی‌ترین دلیل مرموز ماندن چاوشی هیچ‌کدام از اینها نیست. آنچه او را برای همیشه مرموز کرده، عدم تمایل او برای برگزاری کنسرت است. چاوشی تاکنون هرگز کنسرتی برگزار نکرده است. برکسی پوشیده نیست که مهم‌ترین راه کسب درآمد در موسیقی ایران، برگزاری کنسرت است. خوانندگانی با محبوبیتی به‌مراتب کمتر از چاوشی، سالانه میلیاردها تومان درآمد دارند. چاوشی اما چشم از تمام این پول‌ها پوشیده است و ترجیح داده همچنان مرموز بماند. خیلی‌ها می‌گویند صدایش ساختگی است و او توان خواندن روی صحنه را ندارد. خودش و اطرافیانش اما بارها و بارها این ادعا را رد کرده‌اند. پیشنهادهای مالی هنگفتی هم به او شده تا شاید راضی به برگزاری کنسرت شود، اما هیچ‌کدام از آنها هم نتوانسته او را وسوسه کند؛ تا محسن چاوشی همچنان گام در مسیر مرموز ماندن بردارد. چاوشی کم می‌خواند، گزیده می‌خواند و مخاطبش را همیشه تشنه نگه می‌دارد. هیچ‌وقت خودش را تکراری نکرده است. البته گاهی هم برخوردهای عجولانه‌ای داشته که یکی از آنها مربوط می‌شود به فیلمی که از خواندن خودش گرفت و منتشر کرد. این فیلم پس از حاشیه‌های زیادی بود که او را متهم به صداسازی می‌کرد. چاوشی استاد متفاوت بودن است. برخورد او با شبکه‌های اجتماعی با شیوه برخورد همکارانش فرسنگ‌ها فاصله دارد. چاوشی اینستاگرام را وسیله‌ای برای آزادسازی زندانیان و نجات محکومان کرده است. تاکنون زندانیان زیادی را از راه اینستاگرام آزاد کرده و محکومان بسیاری را هم با پرداخت دیه نجات داده است. او در اینستاگرام به‌جای خودنمایی، ترجیح می‌دهد از مردم کمک مالی جمع کند تا از این راه به زندانیان و محکومان غیرعمد کمک کند. چاوشی در برخورد با شعر و ترانه هم متفاوت است. درست زمانی که ترانه‌ها در موسیقی پاپ به‌سمت ساده شدن یا بهتر بگویم، سخیف شدن می‌رفت، چاوشی سراغ سروده‌های بزرگان ادبیات کهن رفت.
او تلاش کرد در نخستین گام، درک درستی از آثار بزرگانی مانند سعدی، وحشی بافقی، باباطاهر، خیام و مولانا داشته باشد. البته بعدها تمرکزش را روی سروده‌های مولانا گذاشت. برخی از محبوب‌ترین آثار چاوشی هم حاصل کار کردن روی سروده‌های مولانا بود. چاوشی در این بخش سربلند بود. آثار او موجب شد نوجوانان و جوانان بسیاری با آثار بزرگان ادبیات ایران با بیانی ساده و جذاب آشنا شوند. او در مسیرش در موسیقی کارهای خاص کم نکرده است. یکی از آخرین کارهای عجیبش، انتشار مجموعه سروده‌هایش بود که در قالب کتابی منتشر کرد. چندی پیش چاوشی آهنگی خواند که شعرش را خودش سروده بود. این کار چاوشی بازهم با انتقادهای بسیاری مواجه شد. بسیاری یقه دریدند که چرا و به چه حقی، چاوشی شعر گفته است. برخی از شاعران هم سروده او را نقد کردند و از مسئولان وزارت ارشاد خواستند تا به چنین سروده‌های سخیفی مجوز ندهند. با این حال اما چاوشی مسیر خودش را رفت و در روزهای گذشته بود که کتاب شعرش را هم منتشر کرد. به هر روی باید بپذیریم که محسن چاوشی خواننده‌ای تاثیرگذار در موسیقی ایران بوده و هست. او همچنان پس از نزدیک به دو دهه فعالیت در موسیقی پاپ ایران، طرفداران خاص خودش را دارد. چاوشی ثابت کرد که می‌توان پاپ بود، همیشه در اوج بود و تاریخ مصرف هم نداشت. باید دید که آقای خاص موسیقی ایران تا کی می‌تواند خودش را مرموز نگه دارد.