به گزارش «فرهیختگان»، عبدالحسین روح‌الامینی عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس شورای اسلامی در گفت‌وگو با «فرهیختگان» به بررسی فرآیندهای واردات و تولید واکسن کرونا در کشورمان پرداخت.
درباره فرآیند وارد کردن واکسن و تایید آن توسط وزارت بهداشت و موانعی که از نظر هزینه‌ای وجود دارد، تحلیل شما چیست؟
مشکل امر تامین به‌موقع مالی پروژه واکسن و مسیرهای تامین مالی است. چه در قسمت ریالی و چه در ارزی، چه در ساخت داخل و چه در واردات این امر برعهده دولت است و قاعدتا اگر مسیری مشکل باشد و یا مشکلاتی در مسیر باشد، مسیرهای جایگزین وجود دارد.
در زمینه دارو و ارز مسیرهای جایگزین فراوان است
بنابراین تلاش وزارت امورخارجه و بانک مرکزی باید این باشد که این مسیرها را باز کنند، نه اینکه به مشکلات موجود تمکین کنند، خصوصا که در زمینه دارو و ارز مسیرهای جایگزین فراوان است و بخش خصوصی قدرتمندی در کشور وجود دارد که می‌توانند این مسیرها را برای انتقال ارز و پول دور بزنند.
در قضیه واکسن آنفلوآنزا چهار گروه مامور تهیه واکسن شدند؛ دو گروه بخش خصوصی و دو گروه دولتی و شبه‌دولتی بودند، آنهایی که دولتی بودند بخشی از واکسن را تامین کردند و به‌موقع به دست مردم رساندند که این امر نشان می‌دهد همه مسیرها بسته نیست. اگر دولت بتواند تامین مالی را انجام دهد و از مسیرهای جایگزین در بخش‌های مختلف حاکمیتی استفاده کند، کار انجام خواهد شد، چراکه ما منابعی در کشورهای مختلف مثل سوئیس و کره داریم که مدعی همکاری با ما در حوزه دارو و غذا هستند و ازاین‌رو این امر قابل انجام است.
200 میلیون دلار درمقابل هزینه‌های کشور مبلغ اندکی است
به نظر می‌رسد 200 میلیون دلار درمقابل بسیاری از هزینه‌هایی که در کشور می‌شود، مبلغ اندکی است.
فرآیند وارد کردن واکسن خیلی سخت نیست؟
خیر، ما از قبل برای کرونا در کنسرسیومی به نام کوواکس قرارداد بستیم، لذا وقتی در این کنسرسیوم عضو هستیم، ما هم در آنجا سهمیه‌ای گرفته‌ایم. این کنسرسیوم جهانی برای تهیه واکسن کروناست و سازمان بهداشت جهانی واسطه آن است.
بنابراین انتقال ارز یا به‌صورت پیش‌خرید می‌تواند جایگزین شود یا کشورهای جایگزین را مشخص کند، چراکه همه کشورهای دنیا به روی ما بسته نیست. خصوصا که ادعای بسیاری از کشورهای دنیا این است اگر بخواهند تحریمی را رعایت کنند شامل حوزه دارو و واکسن نمی‌شود.
این موضوع تاکنون چقدر موفقیت‌آمیز دنبال شده است؟
به نظر می‌رسد این موضوع همت و ظرافت بیشتری می‌طلبد، چراکه آنها در کارهای مربوط به ارتباط خارجی ضعیف هستند، درحالی‌که تامین نیازهای مردم باید از مسیرهای جایگزین صورت گیرد.
ایران از کوواکس سهمیه گرفته است
با توجه به توضیحاتی که بیان کردید، تفاوت این موضوع از مسیر سازمان بهداشت جهانی با وارد کردن واکسن به‌صورت مستقیم از چین و روسیه چیست؟
کوواکس کنسرسیومی است که واکسن را به کشورهای مختلف پیش‌فروش کرده است و ما هم سهمیه‌ای گرفته‌ایم. البته بحث انتقال پول راه‌های مختلف دارد، به‌خصوص وقتی بدانید مبلغ آن کلا حداکثر 200 میلیون دلار برای 20 میلیون دوز اولیه است که برای افراد در معرض خطر استفاده می‌شود.
تفاوت این فرآیند با فرآیندی که واکسن بخواهد به‌صورت مستقیم از چین و روسیه وارد شود، چیست؟
آنها هم جزء این هستند؛ کوواکس شامل همه تولیدکنندگان بزرگ می‌شود. یعنی قدری همت به‌موقع و ظرافت بیشتر در ارتباطات خارجی با نهادهای مالی و دیپلماتیک کشورهای مختلف در این قضیه نیاز است، چراکه راه‌های رسیدن به واکسن محدود نیست.
از سوی دیگر حمایت سریع از زیرساخت‌های تولیدی از ابتدای سال می‌توانست انجام و این فرآیند در داخل تثبیت شود. بنابراین چنانچه از حالا حمایت‌ها بیشتر شود تا 6 ماه دیگر به نتیجه می‌رسیم، ازاین‌رو باید هر دو مسیر را برویم.