به گزارش «فرهیختگان»، پرونده ویژه «فرهیختگان» به مناسبت درگذشت استاد شجریان که مجموعه ای از چند یادداشت و مصاحبه است را در ادامه بخوانید:
شجریان یک آوازه‌خوان خارج‌نشین نیست. شجریان یک «نوحه‌خوان کاباره‌ای» نیست، «آوازه‌خوان دوره‌گرد» نیست؛ بیننده آینده تاریک نیست. غرق در شکوه پوشالی چیزی به نام گذشته نیست و البته شجریان حاج‌منصور و آهنگران هم نیست.... شجریان چیزی است مثل سلیم؛ اصل جنس. شجریان هشتاد سال با یک آیین خوش‌باشی و ارادت به خیام، متکی به دین خودش و یک احترام عمیق به مردم کشورش زندگی کرد و خواند و مبتذل نشد. چیز کمی است؟ (لینک)
سیدمهدی موسوی‌تبار، روزنامه‌نگار/
پیروز ارجمند،آهنگساز، پژوهشگر و مدرس دانشگاه/
آوازخوان شب‌شکن؛ بار دگر فریاد کن
احترام به سنت و درعین‌حال عدم‌توجه به محدودیت‌هایی که سنت‌ها در روند خلق آثار هنری دارند، از استاد شجریان شخصیت پست‌مدرنی ساخته که در عین توجه به سنت‌ها ولی برای حفظ و ماندگاری فرهنگ ایران به خلاقیت و نوآوری‌هایی روی می‌آورد که در راستای همان فرهنگ اصیل ایرانی است. (لینک)
اقبال طیف‌های مختلف به شجریان بی‌نظیر است
صدای استاد آرامبخش دل‌ها و جان‌های مردمان این دیار بود. این اقبال کمی نیست هنرمندی بتواند تمام طیف جامعه را با خود همسو و علاقه‌مند به خود بسازد. در طول تاریخ تعداد زیادی نبودند انسان‌هایی از این دست که همه مردم وطن به او عشق بورزند. از این جهت بر خود می‌بالیم که ایران چنین فرزندی در دامان فرهنگ خود پرورانده است. (لینک)
گفت‌وگو با علی جهاندار، خواننده و از شاگردان استاد محمدرضا شجریان/
استاد شجریان اگر به نان شب هم محتاج بود، سکه‌ای از کسی قبول نمی‌کرد
من می‌دانم که استاد شجریان به نان شب محتاج بودند، ولی اگر در جایی می‌رفتند و کسی سکه‌ای در جیب‌شان می‌گذاشت، قبول نمی‌کردند. تمام این دوره‌ای که ما کلاس می‌رفتیم، هیچ‌کس یک قران شهریه نداد. (لینک)