فرهیختگان: با گذشت ربع قرن از آغاز هزاره جدید میلادی به جرئت می‌توان گفت که ایده‌های آخرالزمانی سینمای آمریکا ته کشیده است و این صنعت برای ادامه راه خود چاره‌ای جُز استفاده از اعتبار پیشین ندارد. نسخه جدید پارک ژوراسیک تحت عنوان «دنیای ژوراسیک: تولد دوباره» مثال واضحی برای بازنمایی وضعیت بغرنج فیلم‌های آخرالزمانی‌ست و حتی حضور چهره‌هایی نظیر اسکارلت جوهانسون و ماهرشالا علی نیز نتوانسته بنیان سست فیلم در ساختار روایی و بصری را ترمیم کند. دنیای ژوراسیک نه‌تنها هیچ نسبتی با «ابداع هنری» ندارد، بلکه در بیان عادت‌های مرسوم سینمای تجاری هم یک شکست‌خورده تمام‌عیار است. تقابل انسان و دایناسور به‌خودی خود و روی کاغذ جذاب است، اما گَرت ادواردز چیزی جز ملال نصیب مخاطبان مجموعه فیلم‌های پارک ژوراسیک نمی‌کند

پرونده ویژه «فرهیختگان» را بخوانید:

محمد قربانی، منتقد؛ فرسوده مثل دایناسورها 

روژین خسروی، منتقد؛ دنیای ژوراسیک: تولد دوبارۀ صنعت فرهنگ

فاطمه هدایتی، خبرنگار؛ مخروبۀ ژوراسیک؛ غروب پایانی

هومن جعفری، خبرنگار؛ ارتش زامبیسور‌ها!