فرهیختگان| مردم استان سیستان و بلوچستان برای استقبال از عید فطر آداب و رسوم ویژه‌ای دارند. قوم بلوچ به مناسبت عید فطر سه روز را به جشن و پایکوبی می‌پردازند. زنان بلوچی در شب پایانی ماه رمضان مراسم حنابندان برگزار می‌کنند و با حنای ویژه این منطقه روی دست‌ها و پاهای خود را نقش‌هایی بومی می‌زنند. سیستانی‌ها نماز عید فطر را در محلی به نام «عیدگاه» برپا می‌کنند. نمازگزاران همدیگر را در آغوش می‌گیرند و طلب بخشش و حلالیت می‌کنند. آنها معتقدند در عید فطر گناهان‌شان در پیشگاه خداوند بخشیده خواهد شد. سیستانی‌های روستانشین روز قبل از عید، خمیری برای پخت کلوچه خرمایی محلی در تنور هیزمی آماده می‌کنند و روز عید فطر کلوچه می‌پزند و آن را بر سر مزار درگذشتگان خود می‌برند و توزیع می‌کنند. مردم سیستان و بلوچستان پس از خواندن نماز عید فطر به حمام می‌روند و لباس نو با رنگ‌های روشن تن می‌کنند. یکی از لباس‌هایی که زنان در این روز می‌پوشند، لباس محلی این خطه با سوزن‌دوزی خاصی به نام «زی‌‌آستون» است. این سوزن‌دوزی که اغلب با آینه‌کاری همراه است به سر آستین‌ها و بخش جلویی لباس زینت می‌دهد. زنان بلوچ در 30 شب ماه رمضان به دوخت این لباس خاص برای خود و دختران‌شان می‌پردازند. زنان در این روز بهترین طلاهای خود را می‌آویزند و مردان نیز لباسی سفید تن می‌کنند. مردم استان سیستان و بلوچستان معتقدند پس از یک ماه روزه‌داری در آخرین روز از رمضان باید حتما قربانی کنند. به باور مردم این خطه با ریختن خون قربانی از شر شیطان در امان خواهند ماند. اعضای خانواده در منزل بزرگ فامیل جمع می‌شوند و بنا به استطاعت مالی از گوسفند تا مرغ را برای قربانی در نظر می‌گیرند و ناهار اولین روز از ماه شوال را در منزل بزرگ خاندان میل می‌کنند. خیابان‌های شهرهای سنی‌نشین سیستان و بلوچستان در روز عید فطر بسیار پر رفت و آمد می‌شود. خانواده‌ها به‌طور دسته‌جمعی در حالی که لباس نو به تن کردند به دید و بازدید خویشاوندان خود می‌روند.