روژین مرزی، مهندس شهرسازی با مدرک کارشناسی ارشد و دکترا در همین رشته، بیش از ده سال است که در دانشگاه به تدریس مشغول است. پس از اتمام دوره کارشناسی‌ارشد، او هم‌زمان با فعالیت‌های علمی، وارد عرصه اجرایی شهرسازی شد و در پنج سال اخیر نیز تجربه حضور در صنعت را کسب کرد. این حضور باعث شد تا به‌عنوان مسئول ارتباط صنعت و دانشگاه انتخاب شود؛ جایگاهی که او را بیش از پیش با دغدغه‌ها و چالش‌های دانشجویان پس از فارغ‌التحصیلی آشنا کرده است.
مرزی همواره تلاش کرده فاصله میان دانشگاه و بازار کار را کاهش دهد؛ دغدغه‌ای که به گفته خودش، ذهن او را سال‌ها به خود مشغول کرده است. حدود چهار سال پیش، علاقه‌اش به فناوری‌های نوین او را به حوزه هوش مصنوعی کشاند. نبود دوره‌های تخصصی در زمینه شهرسازی باعث شد تا او با پشتکار شخصی، کلاس‌های رشته‌های دیگر از جمله معماری را بگذراند و سپس آموخته‌ها را در حوزه شهرسازی پیاده‌سازی کند. پس از پایان دکترا، با فراغ بال بیشتری وارد این عرصه شد و توانست فعالیت‌های گسترده‌تری در زمینه هوش مصنوعی و شهرسازی انجام دهد. او معتقد است هنوز در کشور تعریف دقیق و روشنی از شهر هوشمند و کاربرد هوش مصنوعی در آن وجود ندارد و همین خلأ، انگیزه‌ای شد تا مسیر تازه‌ای را آغاز کند.
شرکت دانش‌بنیان «نگرش هوشمند شهری» مستقر در پارک علم و فناوری کرمانشاه و به مدیریت روژین مرزی، موفق به توسعه یک پلتفرم زیرساختی برای شهر هوشمند شده است. این محصول با هدف پاسخ به یک نیاز واقعی در بازار طراحی شده است؛ چرا که بسیاری از فرایندها و تصمیم‌گیری‌ها در مدیریت شهری هنوز داده‌محور نیستند یا به شیوه‌های سنتی اداره می‌شوند.
مرزی در توضیح این دستاورد گفت: «ما محصولی توسعه دادیم که بتوان از طریق آن شهر را هوشمند، یکپارچه و قابل اتکا کرد. ورود من به اکوسیستم نوآوری از دغدغه‌ای آغاز شد که چرا مشکلاتی که راه‌حل‌هایشان سال‌هاست وجود دارد، همچنان در کشور بدون پاسخ باقی مانده‌اند. همین نگاه باعث شد ابتدا برای حل این مسائل وارد این مسیر شوم و سپس آن را به یک کسب‌وکار تبدیل کنم که با استقبال مواجه شد.»
این پلتفرم بر پایه سه بخش اصلی Digital Twin (دوقلوی دیجیتال)، ABMs  (مدلسازی مبتنی بر عامل) و Generative AI (هوش مصنوعی مولد) طراحی شده است.
او ادامه داد: «هر یک از این بخش‌ها در کشورهای دیگر به‌صورت جداگانه مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما ترکیب یکپارچه آن‌ها در قالب یک پلتفرم جامع، نمونه‌ای بی‌نظیر در سطح جهانی به شمار می‌رود.»
مرزی در ادامه به چالش‌ها و تجربه‌های خود به‌عنوان یک زن کارآفرین در حوزه فناوری اشاره کرد و گفت: «عرصه کسب‌وکار در کشور ما بیشتر توسط آقایان دنبال می‌شود و هنوز نگاه سنتی در برخی حوزه‌ها وجود دارد، به‌ویژه در فناوری که آن را حوزه‌ای مردانه می‌دانند. اما واقعیت این است که بسیاری از برنامه‌نویسان شرکت من خانم هستند و تنها دو نفر آقا در بخش عمران و شهرسازی فعالیت می‌کنند.»
وی افزود: «من تلاش کردم با تسلط فنی، پشتکار و ارائه خروجی دقیق وارد گفت‌وگوها شوم و کیفیت کارم را به‌عنوان زبان مشترک معرفی کنم. چالش اصلی اثبات توانمندی در اولین ارتباط‌ها بود؛ چرا که خانم‌ها معمولاً بیشتر از آنچه لازم است باید برای جدی گرفته شدن تلاش کنند، به‌ویژه اگر سنشان کم باشد. اما وقتی پروژه جلو رفت و نتایج ملموس شد، مقاومت‌ها کاهش یافت و مسیر هموارتر شد.»
مرزی در ادامه به نیازهای زنان کارآفرین اشاره کرد و گفت: «سه نوع حمایت برای زنان کارآفرین اهمیت ویژه دارد؛ نخست حمایت فرهنگی که باید در خانواده‌ها و محیط‌های کاری نهادینه شود تا کارآفرینی زنان امری عادی تلقی شود. دوم حمایت ساختاری در زمینه‌هایی چون تأمین مالی، شبکه‌سازی حرفه‌ای و حضور در رویدادهای تصمیم‌ساز. سوم نیز حمایت آموزشی است؛ چرا که بسیاری از بانوان با توانمندی فنی وارد کارآفرینی می‌شوند؛ اما تجربه کمتری در بخش کسب‌وکار دارند.»
وی درباره سختی‌های بیشتر برای زنان در ایران توضیح داد: «این دشواری‌ها بیشتر در مذاکرات و جلسات رسمی نمایان می‌شود، جایی که نگاه‌های قضاوت‌گرانه و پیش‌فرض‌های جنسیتی سطح اعتماد اولیه را پایین می‌آورد. همچنین توازن میان کار و زندگی برای زنان فشار مضاعفی ایجاد می‌کند، زیرا از آنان انتظار می‌رود هم نقش‌های خانوادگی را کامل ایفا کنند و هم در جامعه فعالیت حرفه‌ای داشته باشند.»
مرزی در پاسخ به پرسشی درباره راهکارهای حضور راحت‌تر زنان در فضای کسب‌وکار گفت: «خانم‌ها باید هویت حرفه‌ای خود را جدی بگیرند و از همان ابتدا خود را به‌ عنوان متخصص معرفی کنند. شبکه‌سازی فعال و حضور در انجمن‌ها و رویدادهای تخصصی نیز بسیار مهم است. علاوه بر این، سرمایه‌گذاری بر مهارت‌های مذاکره و مدیریت تیم برای بانوان حیاتی است، زیرا معمولاً در این حوزه‌ها با مقاومت بیشتری مواجه می‌شوند.»
مرزی گفت: «حضور زنان در عرصه نوآوری نه تنها امکان‌پذیر بلکه ضروری است. تجربه من نشان داد که دانش، استراتژی و پشتکار سه عامل کلیدی برای عبور از مسیرهای سخت هستند. من بارها در زندگی زمین خورده‌ام؛ اما دوباره برخاسته‌ام و ادامه داده‌ام. به باور من پشتکار از هوش مهم‌تر است و اگر زنان این سه اصل را جدی بگیرند، می‌توانند به‌عنوان تصمیم‌سازان واقعی وارد چرخه نوآوری شوند.»