طیبه عزیزی، سرپرستار بخش آی‌سی‌یو2 بیمارستان بوعلی تهران، از سال ۱۳۸۰ وارد عرصه پرستاری شده و پس از گذراندن طرح خود در بیمارستان‌های شهید رجایی و بازرگانان، از سال ۱۳۸۸ در بیمارستان دانشگاه آزاد بوعلی فعالیت می‌کند. او هم به‌عنوان یکی از پرستاران نمونه مجموعه‌های درمانی دانشگاه آزاد انتخاب و از او تقدیر شد.  عزیزی درباره علت انتخاب خود اظهار کرد: «این انتخاب معمولاً بر اساس چند معیار انجام می‌شود؛ رضایت بیماران، آمار خطا‌های بخش و نظر پزشکان. در چهارچوب سازمان، فرم‌های نظرسنجی بیماران و ارزیابی عملکرد پرسنل همه نقش دارند و خوشبختانه عملکرد من در این حوزه‌ها موردتوجه قرار گرفت.» او درباره سخت‌ترین لحظات کاری خود گفت: «بدون شک سخت‌ترین دوران، زمان کرونا بود. ازآنجایی‌که من در بخش ویژه حضور دارم، اکثر بیماران ما سن بالایی داشتند؛ اما آن زمان بیماری کرونا سن‌وسال نمی‌شناخت و از ۲۵ سال تا سن‌های کمتر و البته افراد مسن را بستری داشتیم. بعضی بیماران هوشیار بودند؛ اما نیاز به احیا داشتند و پزشک باید حضور پیدا می‌کرد. لحظه‌ای که بیمار را احیا می‌کردیم و سپس فوت می‌کرد، واقعاً برای ما بسیار دشوار بود و فشار روحی زیادی داشت.» عزیزی درباره دلیل انتخاب پرستاری به‌عنوان رشته و شغل خود گفت: «انتخابم در آن زمان خیلی آگاهانه نبود، چون آن زمان مانند الان دانش و اطلاعات کافی نداشتیم و خانواده‌ها هم خیلی آگاه نبودند؛ اما پدرم همیشه این رشته را دوست داشت و می‌گفت خدمت به مردم ارزشمند است. من هم به‌خاطر او وارد این حرفه شدم و بعد خودم هم کم‌کم به این کار علاقه‌مند شدم. اگر روزی به گذشته برگردم، نمی‌دانم باز هم همین مسیر را انتخاب کنم یا خیر، چون این رشته واقعاً روحیه آدم را تحت‌فشار قرار می‌دهد، به‌ویژه در دوران بحرانی مانند جنگ 12 روزه؛ درحالی‌که دیگران می‌توانستند به جا‌های دیگر بروند، ما نمی‌توانستیم. این شرایط واقعاً آدم را اذیت می‌کند.» سرپرستار بخش آی‌سی‌یو2 بیمارستان بوعلی تهران در ادامه درباره نقش دانشگاه آزاد در رشد علمی پرستاران گفت: «دانشگاه آزاد خیلی روی ارتقای سلامت و آموزش پرستاران تمرکز دارد و برای ایمنی بیماران اهمیت زیادی قائل است. رضایت بیماران برای دانشگاه اهمیت دارد و اکثر بیماران، با این که این بیمارستان نیمه‌خصوصی است و هزینه‌های پایینی را پرداخت می‌کنند، از خدمات ما رضایت کامل دارند و حتی این بیمارستان را به دوستانشان توصیه می‌کنند. باتوجه‌به اینکه پرستاران دانشگاه معمولاً با تجربه هستند و طرحی ندارند، این تجربه و تخصص باعث می‌شود کیفیت خدمات به طور چشمگیری بالا باشد.» عزیزی همچنین درباره وضعیت آموزش پرستاری در دانشگاه‌ها توضیح داد: «متأسفانه آموزش دانشجویان پرستاری در دانشگاه آزاد ضعف‌هایی دارد. بسیاری از دانشجویان که وارد عرصه می‌شوند، استاد یا مربی کنار خود ندارند و بیشتر آموزش‌های عملی را از پرستاران حاضر در بخش می‌گیرند.  ما تلاش می‌کنیم آن‌ها را همراهی کنیم و تجربه‌هایمان را منتقل کنیم؛  به نظر من حداقل یک استاد بالینی باید کنار دانشجویان باشد تا مفاهیم عملی مثل کار با دستگاه ونتیلاتور، گرفتن VBG و سایر مهارت‌ها را به آن‌ها آموزش دهد. این کار باعث می‌شود دانشجو تجربه واقعی و صحیحی داشته باشد وگرنه ممکن است روش‌های اشتباه را یاد بگیرد و بعد‌ها در کار خودش تکرار کند.»