فرزاد جهان‌بین، معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه آزاد: شهید بزرگوار، دکتر طهرانچی، مسیر تحولی را در دانشگاه اسلامی بر اساس چرخش‌های تحول‌آفرین پنج‌گانه آغاز کردند. این چرخش‌های تحول‌آفرین در حوزه‌های آموزشی، پژوهشی، فرهنگی، اقتصادی و بازمعماری واحد‌های دانشگاه آزاد تعریف شده بودند.
در راستای هر کدام از این چرخش‌های تحول‌آفرین نیز راهبرد‌هایی تعریف شده بود و پروژه‌هایی بر آن اساس شکل گرفت. معتقدم شهید طهرانچی در عرصه تغییر رویکرد و تغییر پارادایم مدیریتی بسیار موفق عمل کردند؛ ایشان تلاش کردند تا یک «دانشگاه آزاد اسلامی جدید» را معرفی و طراحی کنند تا در گام نخست، این دانشگاه در مسیر تحولی قرار گیرد.
این نکته بسیار روشن است تا جایی که امروز هر یک از اعضای دانشگاه با این «ادبیات تحولی» آشنا و همراه‌اند. در گام بعدی، برای پیاده‌سازی، عملیاتی‌سازی و تثبیت این ادبیات تحولی، اقدامات برجسته‌ای انجام شد. البته این اقدامات هنوز کامل نبود؛ هندسه جدیدی شکل گرفته، اما بسیاری از خانه‌های این پازل تازه هنوز خالی است. با شهادت دکتر طهرانچی این نگرانی وجود داشت که مسیر تحولی دانشگاه با نوعی بازگشت به عقب مواجه شود. این خطر بزرگی بود؛ زیرا در چنین حالتی، هم زحمات و مجاهدت‌های ایشان از بین می‌رفت و هم باتوجه‌به اینکه نظام مدیریتی پیشین تا حدی تغییر کرده و ساختار جدید نیز هنوز به‌طور کامل تثبیت نشده بود، ممکن بود آینده دانشگاه و مدیریت آن با چالش روبه‌رو شود.
همان‌طور که خود شهید طهرانچی بار‌ها تأکید می‌کردند، هر آنچه در دانشگاه آزاد رخ‌داده، پس از لطف الهی و مجاهدت‌های ایشان، حاصل خرد جمعی، همت جمعی و حمایت‌های هیئت محترم امنا بوده است؛ بنابراین همه عزیزان در این دستاورد‌ها و تحولات سهم دارند.
انتخاب دکتر رنجبر از چند جهت حائز اهمیت است. نخست آنکه ایشان یک دانشمند برجسته هستند. دکتر رنجبر در حوزه تخصصی خود، یعنی فیزیک و بیوفیزیک، در ایران و در سطح بین‌المللی شناخته‌شده‌اند و از این بابت مایه افتخار جامعه علمی کشورند.
دوم اینکه ایشان سابقه مدیریت دانشگاه‌های مهمی همچون دانشگاه تربیت‌مدرس را دارند و از جمله رؤسای موفق و برجسته آموزش عالی کشور به شمار ‌می‌روند.
سومین نکته، نگاه تحولی دکتر رنجبر است. ایشان معتقدند که در عین پاسداشت سنت‌های ارزشمند آموزش عالی، باید نوآوری و به‌روزآوری مستمر داشت؛ چراکه بدون نوآوری، آموزش دچار آسیب و رکود می‌شود. این باور به تحول، نکته‌ای کلیدی است.
چهارم اینکه دکتر رنجبر علاوه بر این باور و تجربه، از توانمندی مدیریتی بالایی نیز برخوردارند. برخی از افراد ممکن است دانشمند باشند، اما توان مدیریتی نداشته باشند؛ درحالی‌که ایشان این دو ویژگی را توأمان دارا هستند.
پنجمین ویژگی مهم دکتر رنجبر، همراهی دیرینه و رابطه صمیمی ایشان با شهید دکتر طهرانچی است. بیش از ۳۴ سال با یکدیگر همکاری نزدیک داشتند؛ آن‌قدر که حتی با نام کوچک یکدیگر را خطاب می‌کردند. این نزدیکی نشان‌دهنده عمق اعتماد و هم‌فکری بین آن دو بزرگوار است. دکتر رنجبر در واقع یکی از یاران وفادار دکتر طهرانچی بودند و در طراحی و پیشبرد همان چهارچوب تحولی نقش مستقیم داشتند.
نکته بعدی این است که ایشان شناخت کامل و عمیقی از دانشگاه آزاد دارند. حضورشان در این مجموعه حتی پیش از شهید طهرانچی بوده است؛ زمانی که به‌عنوان معاون پژوهشی آقای دکتر رهبر فعالیت می‌کردند. مرحوم عموی بزرگوار دکتر رنجبر از پیشگامان و چهره‌های مؤثر در تأسیس دانشگاه آزاد بودند.
نکته دیگر، ویژگی شخصیتی و رویکرد مدیریتی دکتر رنجبر است. ایشان فردی دارای حریت و شخصیتی فراجناحی هستند. این خصلت باعث می‌شود اجازه ندهند دانشگاه آزاد به جولانگاه آمد‌وشد جریان‌ها و گروه‌های سیاسی تبدیل شود. همین ویژگی‌هاست که ایشان را از سایر گزینه‌های احتمالی برای ریاست دانشگاه متمایز می‌کند.
در اینجا لازم می‌دانم از استاد ارجمند و بزرگوار جناب آقای دکتر ولایتی و اعضای محترم هیئت‌امنای دانشگاه آزاد اسلامی که این تصمیم ارزشمند را اتخاذ کرده و دکتر رنجبر را به‌عنوان رئیس دانشگاه معرفی کردند، صمیمانه تشکر کنم.
باید به این نکته نیز اشاره کنم که پس از شهادت دکتر طهرانچی و در شرایط خاص کشور، از جمله رخداد‌های هم‌زمان با جنگ دوازده‌روزه و فضای تلاطم‌آمیز آن دوره، اداره دانشگاه آزاد کار بسیار دشواری بود. دکتر رنجبر در این دوران به‌خوبی از این آزمون سربلند بیرون آمدند. من مطمئنم که دوران ریاست ایشان در دانشگاه آزاد به فضل خدا، دورانی تحولی و درخشان برای دانشگاه آزاد و نظام آموزش عالی کشور خواهد بود.