«برگهای ریزان»/Fallen Leaves
کارگردان: آکی کائوریسماکی
نویسنده: آکی کائوریسماکی
فیلمنامه اورجینال
ژانر: کمدی-درام فنلاندی
بازیگران: آلما پویستی و یوسی واتانن
ویژهها: بیستمین فیلم کوریسماکی و سری چهارمی برای سهگانه پرولتاریا که شامل فیلمهای «سایهها در بهشت» (۱۹۸۶)، «آریل» (۱۹۸۸) و «دختر کارخانه کبریتسازی» (۱۹۹۰) میشود.
محمدسجاد حمیدیه، منتقد: «برگهای ریزان» از دلنشینترین فیلمهای سال است. آکی کوریسماکی در آخرین اثرش، توانسته با پرداختی مینیمالیستی، یک عشق ساده و بیآلایش را خلق کند. فیلم در شخصیتپردازی بسیار دقیق عمل میکند. زندگی کارگری و فقر آنسا و هولاپا و همچنین اعتیاد کاراکتر مرد به الکل، بدون لکنت به بیننده منتقل میشوند. عشقی ناب بین این زن و مرد دوستداشتی شکل میگیرد؛ عشقی که گویی اکسیری برای ادامه زندگی، در سایه سردی جامعهی فنلاند است. فیلمساز بهخوبی میتواند از جزئیات در جهت ساخت این عشق معصومانه کمک بگیرد. به یاد آوریم صحنهای را که آنسا، صورتش را برای بوسیدن لبهای هولاپا به سمت صورت او میبرد اما مرد که بهتزده است، گونهاش را جلو میآورد؛ بعد از آن که آنسا گونه هولاپا را میبوسد و از او جدا میشود هولاپا دست خود را روی محل بوسه میگذارد و لحظهای پراحساس را خلق میکند. این عشق همچنین زمینهساز تحول کاراکتر هولاپا است که برای ادامه ارتباط با آنسا، اعتیادش به الکل را ترک میکند. دیگر نکته ظریف فیلم، استفاده درست و دقیقش از موسیقی است. موسیقی در لحظات متعدد، توضیحدهنده وضعیت روانی کاراکترهاست. در مواردی این وضعیت با شعر آوازها نشان داده میشود اما حتی در لحظاتی که یک موسیقی بیکلام پخش میشود نیز میتوان ارتباط بین موسیقی و وضعیت روحی کاراکتر را حس کرد. کوریسماکی در بیستمین فیلم خود به بلوغ در کارگردانی رسیده و یکی از بهترین آثارش را خلق کرده است. فضاسازی سرد فیلم، بسیار اصیل و صادقانه است و از زیست فیلمساز میآید. عناصر اضافی و غیر دراماتیک بهندرت به چشم میخورند و فیلمساز توانسته تمام اجزای جهان فیلم را در خدمت درام بهکارگیرد. برگهای ریزان از معدود فیلمهای سال است که ارزش بارها تماشای مجدد را دارد و در یاد عاشقان سینما خواهد ماند.