اوپنهایمر/Oppenheimer
بیوگرافیک، سیاسی
کارگردان: کریستوفر نولان
نویسنده: کریستوفر نولان
بر پایه کتاب پرومته آمریکایی.
داستان ساخته شدن بمب‌اتم به دست رابرت جی اوپنهایمر در جریان جنگ دوم جهانی و مشکوک شدن سیستم امنیتی آمریکا به اوپنهایمر مدتی پس از به‌کارگیری بمب علیه ژاپن.
بازیگران: کیلین مورفی، امیلی بلانت، مت دیمون، رابرت داونی جونیور، فلورنس پیو، جاش هارتنت، کیسی افلک، رامی ملک، کنت برانا

ویژه‌ها: برنده پنج جایزه گلدن‌گلوب. نامزد ۱۳‌جایزه در هفتادوهفتمین دوره جوایز بفتا. بیشترین تعداد نامزدی در اسکار ۲۰۲۴

 محمدسجاد حمیدیه، منتقد: نمی‌دانم چه بر سر نولان آمده که از «دانکرک» به بعد، ایدئولوژی‌زدگی گریبان آثارش را گرفته است. آن تکنسین کار بلد که دغدغه‌اش سرگرم کردن مخاطب با شعبده‌بازی‌هایش بود، حالا تبدیل به فیلمساز سفارشی هالیوود شده است و التماس جایزه می‌کند. نگاه فاشیستی فیلم خیلی زود لو می‌رود؛ جایی که مخترع بمب اتم را درکنار پرومته قرار می‌دهد و پروژه‌ شستن گناه اوپنهایمر و توجیه ساخت بمب اتم را آغاز می‌کند. ضعف نولان در شخصیت‌پردازی، در این فیلمش که بیوگرافی یک شخصیت مهم است، بیش از همیشه احساس می‌شود. انگیزه‌ اوپنهایمر برای ساخت بمب اتم مشخص نیست؛ دفاع از یهودی‌ها، دفاع از آمریکا، دشمنی با نازی‌های یا صرفا منافع شخصی؟ همچنین مشخص نیست اوپنهایمری که تا لحظه آخر در ساخت بمب اتم مصمم بوده است، چگونه به محض انفجار بمب دچار عذاب وجدان می‌شود. رابطه او با معشوقه‌هایش نیز پر از حفره و ضعف پرداخت است. دیگر کاراکترهای فرعی هم مانند میکروفونی هستند که نولان بتواند هر دیالوگی را نیاز دارد در دهان‌شان قرار دهد. به‌دلیل تمام این پرداخت‌های ناقص، بیننده مرتب به خارج از جهان فیلم ارجاع داده می‌شود. اگر کسی از قبل زندگی‌نامه اوپنهایمر را خوانده باشد، تازه می‌تواند بفهمد جریان از چه قرار است. نولان حتی از ساختن دشمنی که قرار است این بمب بر سر آنها انداخته شود نیز طفره می‌رود و ما را به صفحه جنگ‌جهانی دوم در ویکی‌پدیا ارجاع می‌دهد!
فیلم در زمینه سرگرم‌ کردن- که نولان روزگاری آن ‌را بلد بود- نیز ناموفق است. تکنیک‌های همیشگی او مانند ایجاد ابهامات و سوال‌های فراوان در پرده اول و همچنین غافلگیری‌های پرده سوم، در این فیلم بسیار کم‌جان هستند و نمی‌توانند مخاطب را سه ساعت روی صندلی نگه دارند. کماکان مشکل پرده‌های دوم حوصله‌سربر آثار نولان- که به توضیح مفاهیم به‌ظاهر پیچیده‌ فیلم اختصاص دارند- در این فیلم نیز مشاهده می‌شود؛ جایی که فیلمنامه تلاش می‌کند با دیالوگ‌های طولانی، مباحث فیزیکی و همچنین تاریخی فیلم را توضیح دهد. «اوپنهایمر» سقوطی بزرگ در کارنامه نولان محسوب می‌شود. او با ساختن سفارشی‌ترین فیلم عمرش گدایی جایزه می‌کند که البته به هدفش هم رسیده است؛ اما به چه قیمت؟!