شامگاه یکشنبه 10 دی، فیلم «مقیمان ناکجا» در سینماتک موزه هنرهای معاصر تهران به نمایش درآمد و پس از آن شهاب حسینی -کارگردان و بازیگر این فیلم- در جمعی صمیمانه با حضور هواداران خودش و نیز علاقهمندان به سینما پاسخگوی سوال آنها شد.
او در این مراسم گفت: «کمال در حرفه ما باید در روال نرمال خودش پیش رود و پس از عبور از مراحلی همچون بازیگری و کارگردانی میتواند به نویسندگی برسد که بهنظرم در بالاترین درجه است.» وی درباره آرزویی که دارد، بیان کرد: «آرزویم تاسیس یک مدرسه یا دانشگاه تخصصی است تا در کنار تدریس واحدهای تخصصی سینمایی و هنری، شرایطی در آنجا فراهم شود تا هر محصل یا دانشجو در چند ترم ابتدایی، فقط علوم انسانی را یاد بگیرد.» حسینی افزود: «اگر درسنخوان بودنِ من فقط در یک جا کمکم کرده باشد، همان دوران دبیرستان بود که بهخاطر تنبل بودن مجبور شدم در رشته علوم انسانی درس بخوانم. نسل من یک خوششانسی بزرگ داشت که در عرصه هنر از سینما و تئاتر تا موسیقی شاهد حضور افراد یا بندهایی بودیم که دیگر تکرار نمیشوند.» این بازیگر با تاکید بر غنی بودن ادبیات ایران گفت: «من بر سر اینکه بعضیها خود را نویسنده و کارگردان میدانند بحث دارم، چون نویسندگی حرفهای جداست. اغلب مشکل در سینمای امروز ما هم به فیلمنامه مربوط میشود. من هم امیدوارم روزی بتوانم دو اثری را که از غلامحسین ساعدی مدنظر دارم، بسازم.»
وی افزود: «وقتی شبکه نمایشخانگی تشکیل شد این تصور را داشتم که شاید آثاری در حد میانه سینما و تلویزیون با تمرکز بر آثار ادبی در این شبکه ساخته شوند.» حسینی درباره بودجه فیلمهایی که میسازد، گفت: «اقدام به فیلمسازی من شخصی و با قلکهایی است که میشکنم به همین دلیل مجبورم سراغ فیلمهای با هزینههای تولید کم بروم. در مقطعی که «مقیمان ناکجا» را ساختم (همزمان با تولید سریال شهرزاد)، بودجه ساخت فیلم حدود دو تا سه میلیارد تومان بود، ولی ما این فیلم را با ۶۰۰ میلیون تومان ساختیم و لوکیشن آن هم سالن بیلیارد سریال «شهرزاد» بود که البته دیگر تخریب شده است.» از نکات قابل توجه این جلسه حضور دختران و پسران نوجوان و جوانی بود که با هدیه و تابلوی نقاشی به تماشای فیلم شهاب حسینی و دیدن خود او به سینماتک موزه هنرهای معاصر آمده بودند که برخی از آنها از شهرهای دیگر خود را به موزه رسانده بودند. همچنین یک مخاطب اهل سوریه هم در برنامه حاضر بود که شهاب حسینی آرزو کرد کشورش روزهای خوش را هم ببیند.