علیرضا رضاداد، از مدیران سابق سینمایی در برنامه نقد سینما گفت: «در دهه گذشته یک ترس از ورود برخی فیلمها بهوجود آمد که ریشه آن فیلم «رستاخیز» بود. ما ۱۲ سال است آقای درویش را نداریم. درحقیقت فیلمسازان برخی مضامین را دنبال نمیکنند؛ چراکه معتقدند «سری که درد نمیکنه برای چی دستمال ببندم.» متاسفانه گفتوگو با فیلمسازان مغفول مانده است و وظیفه داریم فضا را فراهم کنیم. بخشی از مشکلات روزمره سینما فقدان فضای گفتوگو است.»
مدیرعامل اسبق بنیاد سینمایی فارابی در بخش دیگری از صحبتهایش به شکلگیری عنصر مقاومت در آثار سینمای ایران اشاره کرد و گفت: «مطلوبترین شکل ماجرا این باشد که مساله مقاومت را بهعنوان دغدغه بخش خصوصی برای افراد علاقهمند فراهم کنیم. بهعنوان مثال حوزه هنری یک زمان پرچمدار فیلمهای دینی بود و افرادی مانند مجید مجیدی و رضا میرکریمی آثاری را تولید کردند که اتفاقا ساخت فیلم، دغدغه شخصیشان بود و با سفارش کسی فیلم نمیساختند. در حوزه دفاع مقدس و حوزه مقاومت کم نداریم که میتوانند به بحث تولید ورود کنند.»
رضاداد همچنین گفت: «ما باید به بخش خصوصی اعتماد و سازوکارهایی را در این بخش پیدا کنیم. همچنین نهادهای مربوطه ریسک سرمایهگذاری را برای بخش خصوصی از بین ببرد. موسسات اقتصادیای که سودآوری دارند و تمایل به کار فرهنگی، بهتر است مالیاتشان را صرف اثر هنری کنند. درحقیقت مالیات نباید به دولت تحویل داده شود، چون چرخه اقتصادی آن از بین میرود.»