محمدرضا حاجی‌عبدالرزاق، خبرنگار گروه ورزش: تیم فوتبال ملوان فردا از هفته هشتم رقابت‌های لیگ برتر به مصاف پرسپولس خواهد رفت؛ دیداری سخت برای دو تیم. از یک‌سو ملوانی‌ها با تیمی دیدار می‌کنند که این روزها بدجوری روی فرم است و از سوی دیگر شاگردان یحیی در شهری به میدان می‌روند که بیشتر مواقع در آنجا با مشکل مواجه شده و نتایج دلخواه خود را کسب نکرده‌اند. احمدزاده، سرمربی و پیشکسوت اسبق ملوانی‌ها به این موضوع اعتقاد دارد که پرسپولیسی‌ها در انزلی به خاطر گذشته ملوان، ترسو به میدان می‌آیند و مساوی هم برای این تیم برابر با برد است. به بهانه برگزاری این دیدار دقایقی با احمدزاده درباره وضعیت این روزهای فوتبال به صحبت پرداختیم.

دل‌تان برای بازگشت به عرصه مربیگری در فوتبال تنگ نشده است؟
اصلا! دیگر حوصله فوتبال را ندارم و کاملا از فوتبال دور شده‌ام و اصلا ناراضی هم نیستم. در هر صورت امروز آدم‌های فوتبالی، عوامل و آنهایی که در این رشته مسئولیت مستقیم دارند، سرگرم مسائل غیرفوتبالی شده‌اند. اینها نمی‌دانند فوتبال امروز در ایران چه مسیری را دارد طی می‌کند و به همین دلیل است که من هم امروز به فوتبال نزدیک نیستم و از این قضیه ناراضی هم نیستم. الان هم دارم روی ماشینم کار می‌کنم و از اینکه چرا زودتر از فوتبال جدا نشدم، پشیمانم. با این حال زمانی از فوتبال جدا شدم که فوتبال این اندازه به لجن کشیده نشده بود.

منظورتان از مسیری که گفتید چیست؟ این مسیر به چه سمت و سویی می‌رود.
همان سمتی که فوتبال به لجن کشیده شده است. همه جای این فوتبال مشکل دارد. 20 سال پیش مساله دوپینگ را در فوتبال مطرح کردم. آن زمان داستان فوتبال ما فقط دوپینگ بود؛ دوپینگ‌هایی که مثبت اعلام نمی‌شد که هیچ، لاپوشانی هم می‌شد. من داشتم کمک می‌کردم اما به من انگ می‌زدند و جالب اینکه حتی برخی بزرگان فوتبال‌مان آن زمان داشتند دوپینگ می‌کردند. اینها در شرایطی بود که مسئولان ما هم این مسائل را می‌دانستند اما عین خیال‌شان نبود، هرچند مسئولان طبق معمول دنبال مقام و موقعیت خودشان بودند. به هر حال بعد از آن جریان مشکلات دیگری هم به وجود آمد.

امروز فوتبال دچار چه مشکلاتی شده است؟
امروز فوتبال دچار شرط‌بندی و لابی‌گری شده است. لابی با بازیکن و مربی از طریق مدیر باشگاه و ضعف مدیران در اداره یک تیم باشگاهی. همه اینها نیز بر می‌گردد به اینکه تا چه اندازه ما به فوتبال اهمیت می‌دهیم، که به نظر می‌رسد پاسخ هیچ باشد و فقط به دنبال آن هستیم تا زمان بگذرد.

عده‌ای هم در این بین به دنبال رزومه‌سازی هستند.
همه‌اش رزومه‌سازی است. هم برای مدیران باشگاه که فوتبال برای آنها سکوی پرتاب شود و هم برای مربی و سرمربیان جدیدی که به محض اینکه فوتبال‌شان تمام شد، سوت دست‌شان گرفتند و شدند مربی. حالا با چه سابقه و کلاس و پیشینه‌ای، من که نفهمیدم. کار فوتبال ما امروز کار قشنگی نیست و فوتبال ما به هیچ عنوان مسیر عادی و موفق خود را طی نمی‌کند.

پس اعتقاد دارید بعد از دو دهه شکل تخلفات در فوتبال امروز تغییر کرده است؟
نه‌تنها شکل آن عوض شده بلکه خیلی هم پیچیده‌تر شده است. به هر حال با این وضعیت جای ما در این فوتبال نیست.

اینها دلیل می‌شود که نتایج رقابت‌ها را دنبال نکرده و بازی‌ها را نبینید؟
اصلا این‌طور نیست. هرچند به نظرم نتایجی که امروز به دست می‌آید همه کاذب هستند. همه چیز دستی درست می‌شود و نتایج را کنترل و دستکاری می‌کنند. آدم‌ها همه دنبال لابی هستند. کسی دنبال بازیکن‌سازی و آینده فوتبال نیست. ایجاد شرایط مطمئن برای آینده فوتبال در ایران وجود ندارد و این خلأ متاسفانه وجود دارد. همه به فکر خودشان هستند و آخر و عاقبتش همین است که می‌گویم.

خود شما در این سال‌ها دانش مربیگری خود را به‌روز کرده‌اید؟
دانش مربیگری چه کسی در این سال‌ها به‌روز شده است؟ همه عقبگرد داشته‌اند. چه کسی آمده و اصلا دانش کجا هست؟ در این امر همه عتیقه هستند و دانش مربیگری کجا هست که به دنبالش باشند؟ هرچند اینها دنبال دانش نیستند و دنبال موقعیت و فضای جدید برای خودشان هستند. دانش مربیگری کجاست؟ من به شخصه بالاترین مدرک مربیگری در دنیا را دارم! اصلا کسی از آن خبر دارد؟ چند نفر این مدرک را دارند؟ اصلا کسی سراغ ما را می‌گیرد؟ اگر قرار بر این باشد پس مشخصا علم و دانش در این جایگاه معنایی ندارد. در این فوتبال همه چیز لابی است.

به وضعیت ملوان در آستانه دیدار حساس با پرسپولیس برسیم. نتایج و شرایط انزلی چی‌ها را دنبال می‌کنید؟
ملوان تیم خوبی شده است. تارتار هم دارد زحمت می‌کشد اما از قول من به او بگویید که تا پایان فصل هنوز خیلی باقی مانده است. فوتبال در اینجا بالا و پایین زیاد دارد.

قبل از شروع فصل جاری انتقاداتی را نسبت به حضور تارتار در ملوان مطرح کرده بودید. هنوز روی حرفهایتان هستید؟
من روز اول تارتار را به بدترین شکل نقد کردم و گفتم مربیگری در انزلی کار او نیست. هم خودش یادش است و هم همه هواداران و ملوانی‌ها. او را مستقیم نقد کردم چون با کسی رودربایستی ندارم. اینکه سر حرفم باشم یا خیر، این بحث مطرح نیست بلکه به نظرم تارتار خودش را در انزلی تغییر داد. او سال‌های سال به‌عنوان یک مربی محتاط شناخته می‌شد اما الان فهمیده که در انزلی مربی محتاط را نمی‌پذیرند و محافظه‌کاری را کنار گذاشت است. پس به اجبار پذیرفته که انزلی جای احتیاط نیست و فوتبال انزلی ترس و احتیاط را نمی‌پذیرد و مربی ترسو را دوست ندارد. بنابراین خودش را تطبیق داده است. حالا اینکه مصاحبه من باعث شده، خودش باعث شده یا مردم و هواداران، من نمی‌دانم. شما خودتان گذشته تارتار را ببینید و بازی‌های ملوان تا امروز را هم ببینید. ببینید که شیوه کار و عملکرد او چقدر تغییر کرده است.

شاید فردا و برای دیدار با پرسپولیس، شاهد زمین سفت برای ملوان باشیم.
کاری به بازی فردا ندارم چون یک بازی برای هیچ تیمی ملاک ارزیابی نیست. پرسپولیس در انزلی یک تیم ترسو خواهد بود البته نه به خاطر تارتار و نتایج و شرایط امروز ملوان بلکه به خاطر گذشته‌اش؛ سابقه‌ای که به همین تیمی که می‌خواهد یکشنبه به میدان برود می‌فهماند که انزلی با اهواز و آبادان قابل مقایسه نیست و یک شهر دیگر است. در انزلی اگر بخواهید فوتبال بازی کنید شکست می‌خورید. آنجا اگر مساوی می‌خواهید باید در زمین خودتان، فقط به فکر ضدحمله باشید. در آنجا گلی در کار نیست. پرسپولیس در انزلی به برد نمی‌رسد؛ نه با تارتار بلکه با هیچ مربی دیگری. پس خیال تارتار و گل‌محمدی راحت باشد که مساوی برای پرسپولیس در هر شرایطی برد است. هیچ‌کس به خودش نگیرد که مساوی برای ملوان، شق‌القمر است چون اینجا انزلی است و تماشاگران تعیین‌کننده هستند.