گفت‌وگویی با رحیم مخدومی درمورد کتاب جدید انتشارات انقلاب اسلامی؛
عاطفه جعفری، خبرنگار گروه فرهنگ: «اقامت اجباری آیت‌الله خامنه‌ای، در تبعیدگاه، خللی در عزم او برای تداوم مبارزه وارد نکرد. اگرچه دستگاه‌های امنیتی به گمان خود، این روحانی مبارز را به منطقه‌ای فرستاده بودند که درگیر منازعات مذهبی شود و توان مبارزاتی‌اش تحلیل برود، اما آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای در کمترین زمان ممکن شیعه و سنی را برای مقابله با حاکم جائر، یک صدا و همراه کرد. ایجاد وفاق میان پیروان دو مذهب بزرگ، اسلامی درکنار آشنا شدن با اوضاع نابسامان سیستان‌وبلوچستان گران‌قیمت‌ترین دستاوردهای این تبعید بودند که هم موجبات انس و الفت ایشان با مردم آن خطه را فراهم کرد و هم دیدی واقعی نسبت به شرایط برخی مناطق محروم کشور به این شخصیت بعدا مسئول در جمهوری اسلامی بخشید. آیت‌الله خامنه‌ای، تجربه موفق آگاهی‌بخشی اجتماعی در مسجد کرامت مشهد را در مسجد آل‌رسول ایرانشهر تکرار کرد و گستره نفوذ او در اندک زمانی به نحوی پراکنده شد که گزارشگران ساواک، ضمن ابراز نگرانی به مسئولان بالادستی خود نوشتند... .»
خاطرات آیت‌الله خامنه‌ای از تبعیدی که به ایرانشهر داشتند همیشه جذاب است و یک دلیل جذابیت به اقلیم آن استان برمی‌گردد که ناشناخته است. کتاب «آقای ایرانشهر»، روایتی از خاطرات حضور حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای در دوران تبعید به ایرانشهر است که رحیم مخدومی آن را نوشته و انتشارات انقلاب اسلامی منتشر کرده است.
آیت‌الله خامنه‌ای طی سال‌های 1342 تا 1354، شش‌بار به زندان نیروهای امنیتی درآمدند ولی با تداوم فعالیت‌های مبارزاتی ایشان، رژیم طاغوت به فکر عملی کردن آخرین حربه خود افتاد، بعد از برگزاری مراسم چهلم آقا سیدمصطفی خمینی و تبدیل آن به تظاهرات اعلام انزجار از حکومت پادشاهی، تصمیم بر تبعید روحانیون سردمدار تظاهرات گرفته شد. با تصویب شخص محمدرضا پهلوی و دستور مستقیم پرویز ثابتی و با رای کمیسیون امنیت اجتماعی مشهد برای تبعید حضرت آیت‌الله‌العظمی خامنه‌ای به شهرهای بد آب و هوا، ایشان در 23 آذر 1356 دستگیر و بعد از پنج روز، به مدت سه‌سال به تبعیدگاه ایرانشهر فرستاده شدند.
منبع اولیه؛ مجموعه مصاحبه‌های مهدی حسینی
این کتاب اما با نگاهی متفاوت نویسنده و به‌صورت سفرنامه نوشته شده است، سراغ رحیم مخدومی رفتیم تا در مورد این کتاب صحبت کند. او در مورد منابعی که در این کتاب استفاده کرده است، گفت: «منابعی که برای این کتاب مورد استفاده قرار گرفت، در درجه اول مصاحبه‌های سیدمهدی حسینی بود که ایشان مدت‌ها وقت گذاشته بود و با مراجعه به ایرانشهر و شهرهای دیگری که راویان و شاهدان تبعید رهبری حضورر داشتند؛ مصاحبه کرده بود. حجم خاطراتی که ایشان جمع‌آوری کرده بود بالغ بر 500 صفحه بود و تقریبا می‌شود گفت در این مصاحبه‌ها چیزی از قلم نیفتاده بود. همه افرادی که در قید حیات بودند و در مورد مدت زمان اقامت ایشان به‌عنوان تبعیدی خاطره‌ای داشتند، مصاحبه شده و منبع اصلی بنده همین مجموعه مصاحبه‌های ایشان بود.»
این نویسنده در ادامه با اشاره به منابع دیگر این کتاب، گفت: «علاوه‌بر این از کتاب‌هایی که در این مورد هم چاپ شده بود که یا به‌صورت مستقیم به تبعید ایرانشهر پرداختند یا اینکه در مورد این موضوع مطالبی را منتشر کردند؛ مورد استفاده قرار گرفت، ازجمله کتاب‌های «بر تبعید»، «خون دلی که لعل شد» و... استفاده کردم. جدای از این در جست‌وجوها هم به صحبت‌هایی از خودشان رسیدیم و درنهایت همه اینها انطباق داده شد و آماده نگارش شدم.»
ادامه مطلب را اینجا بخوانید.
مطالب پیشنهادی
