۱۴۰۲-۰۷-۰۳ - ۰۳:۱۱
۰
سید مهدی طالبی، خبرنگار گروه بین‌الملل: «سگی که زیاد پارس می‌کند، گاز نمی‌گیرد.» این ضرب‌المثل حکایت لفاظی‌های بیش از یک‌دهه‌ای بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی علیه ایران است. او روز جمعه در سخنرانی‌اش در مجمع عمومی سازمان ملل، یک سخنرانی تکراری علیه ایران داشت و مثل همیشه از مقابله با تهدید ایران سخن به میان آورد. به‌نظر می‌رسد امسال نتانیاهو چندان امیدی به همراهی غرب ندارد که بیش از تمرکز بر غرب، به‌صورت ویژه درباره عادی‌سازی روابط با کشورهای عربی و به‌ویژه عربستان‌سعودی سخن گفته است. نتانیاهو در بخشی از لفاظی خود در سالن نسبتا خالی، برای بازداشتن ایران از دستیابی به سلاح هسته‌ای «یک تهدید جدی و باورپذیر هسته‌ای» علیه تهران را ضروری دانست. حجم این لفاظی‌ها به‌نحوی بود که بلافاصله دفتر نخست‌وزیر رژیم موقت صهیونیستی، متنی را منتشر کرد و در آن ادعا کرد نتانیاهو هنگام خواندن متن سخنرانی‌اش به اشتباه کلمات را قرائت کرده و اینکه گفته ایران را باید «به یک حمله هسته‌ای واقعی تهدید» کرد، در‌واقع منظورش «تهدید واقعی نظامی» بوده است، نه هسته‌ای.
آنچه نتانیاهو در مجمع عمومی سازمان ملل گفته، در‌واقع تکرار سخنانی است که چند سال پیش «شلدون ادلستون» یکی از حامیان مالی اصلی ترامپ در سال 2013، به باراک اوباما رئیس‌جمهور وقت آمریکا پیشنهاد کرد. او گفته بود آمریکا مذاکرات هسته‌ای را با ایران کنار بگذارد و در‌عوض یک بمب اتمی در کویر ایران رها کند. در‌صورتی هم که ایران دست از برنامه هسته‌ای‌اش نکشید، این دفعه باید جهت شلیک بمب هسته‌ای را به‌سمت تهران، شهری با بیش از 9 میلیون جمعیت چرخاند. بعدها نتانیاهو نیز در دیدار از تاسیسات هسته‌ای ساخت سلاح هسته‌ای رژیم، تلویحا ایران را به حمله هسته‌ای تهدید کرده بود. تهدیدات اخیر نخست‌وزیر رژیم حاکی از این است که تهدید هسته‌ای ایران، اعتراف به از بین رفتن کامل بازدارندگی‌های ماقبل هسته‌ای در برابر تهران است و نکته دیگر اینکه حرف‌های نتانیاهو نوعی حیله‌گری برای ایجاد ایران‌هراسی در غرب است. همچنین اخیرا و به‌دنبال تسلط راست‌گرایان افراطی بر دولت رژیم، تردیدهایی در غرب نسبت به امکانات هسته‌ای رژیم به‌وجود آمده است. نتانیاهو با برافروختن لزوم مقابله هسته‌ای با ایران به‌نوعی در پی ترمیم مشروعیت دچار فرسایش سلاح‌های هسته‌ای رژیم در چشمان غرب است.
گزارش کامل سیدمهدی طالبی را از اینجا بخوانید
بیشتر بخوانید 
نظرات کاربران
یادداشت
