پرویز پرستویی در نشست خبری «بی‌همه‌چیز»:
پرویز پرستویی در پاسخ به سوالی درباره تاثیر فعالیت‌های اجتماعی سال‌های اخیرش بر کم‌کاری‌هایش در سینما عنوان کرد: «کمک‌های من از زمانی شکل گرفت که معضلات اجتماعی توسط مسئولان دیده نشد و من وظیفه داشتم کمکی کنم. من نگران کم‌کاری خودم نیستم. این موضوع هم برای امروز نیست به من یاد دادند هرچه کمتر کار کنی بهتر است.»
  • ۱۳۹۹-۱۱-۱۳ - ۰۳:۲۷
  • 10
پرویز پرستویی در نشست خبری «بی‌همه‌چیز»:
مسئولان، معضلات اجتماعی را نمی‌بینند
مسئولان، معضلات اجتماعی را نمی‌بینند

  به گزارش «فرهیختگان»، نشست خبری «بی‌همه‌چیز» ساخته محسن قرایی در برج میلاد برگزار شد. در ابتدای این نشست محسن قرایی درباره ‌انگیزه خود برای ساخت این فیلم گفت: «تقریبا 10 سالی بود که برای ساخت این فیلم تصمیم داشتم. پیش از ساخت اولین فیلمم در نظر داشتم این فیلم را بسازم، ولی از آنجایی که فیلم سختی بود و پروداکشن سختی می‌طلبید، امکان ساختش میسر نبود. بعد از ساخت دو فیلم شرایط ساختش فراهم شد. این متن را در دوران دانشجویی خوانده بودم و خیلی دوست داشتم.»

قرایی ادامه داد: «الزاما نباید فیلم‌های یک کارگردان شبیه به‌هم باشد. برایم جذاب است که در ژانرهای مختلفی کار کنم. اساسا اعتقادی ندارم چون فیلم قبلی من در فضای شهری بوده حتما فیلم بعدی هم باید در همان مسیر باشد. دوست دارم فیلم بعدی هم ارتباطی به «بی‌همه‌چیز» نداشته باشد.»  وی ادامه داد: «در نمایشنامه کاراکتری به نام نوری وجود نداشت. تمام تصمیم‌گیران این 10 مردند دوست داشتم زنی باشد تا این افراد را بالانس کند. فکر کردم بهترین کاراکتر نوری است به واسطه علاقه‌ای که به حیوان خود دارد و عواطف دارد این شخصیت باید زن باشد.»

قرایی درباره اینکه آیا فیلمش حرف روز جامعه را می‌زند عنوان کرد و گفت: «فیلمساز نمی‌تواند مدعی باشد فیلمش با شرایط کنونی جامعه نسبتی ندارد. من از چیزی که در اطرافم می‌بینم، تاثیر می‌گیرم آدم‌های مختلف نگاه‌های مختلف به جامعه دارند. من به هر نظری که درباره این فیلم دارند احترام می‌گذارم ولی فکر می‌کنم فیلم بیانگر نظر من درباره اتفاقات است. هر چیز دیگری بگویم اضافه است.»

وی گفت: «آن موقعی که نمایشنامه را انتخاب کردم تجربه تئاتر نداشتم ولی تماشای تئاتر و خواندن نمایشنامه را دوست دارم.»  قرایی درباره شخصیت‌پردازی فیلم بیان کرد: «من فکر می‌کنم براساس پروسه است. امیر قهرمان نبوده اشتباهاتی داشته و در گذشته خطاهایی داشته، او کاملا خاکستری است. او وقتی زیر چهارپایه می‌زند می‌فهمد که به ته خط رسیده، او همه چیز خود را از دست داده است و وقتی اینها را می‌بیند تصمیم به تمام کردن همه چیز می‌گیرد. من فکر می‌کنم کاراکتر یک پروسه را طی کرده است.»

محسن قرایی درباره دیگر عوامل ‌این فیلم گفت: «اعتقاد داشتم موسیقی این فیلم نباید مستقیم به موضوع این فیلم بپردازد. می‌خواستم یک موسیقی کاملا کلاسیک باشد. حامد ثابت واقعا بهترین موسیقی را برای این فیلم نوشته و نزدیک‌ترین چیزی بود که من می‌خواستم. عماد خدابخش تدوینگر هم بسیار کاربلد است. من دائم از مشورت‌های او استفاده می‌کردم. حضور هدیه تهرانی بی‌نظیر بود، هادی حجازی‌فر در آخرین لحظات به داد من رسید، اگر نبود فیلم ساخته نمی‌شد.»

  پرستویی در ادامه گفت: «شخصیت امیر یک جاهایی مقصر است یک جاهایی نیست ولی خیلی هم بیگناه نیست ولی به شرایط زیست برمی‌گردد. عوامل مختلفی دست‌به‌دست هم داده‌اند که یک جاهایی مقصر باشد و یک جاهایی نه‌.»

پرویز پرستویی بازیگر اصلی فیلم هم عنوان کرد: «اولین چیزی که برایم مهم بود، نقشم بود. باید بگویم اساسا در کاری که دوست نداشته باشم حضور پیدا نمی‌کنم، محسن قرایی را هم از سال‌ها پیش می‌شناختم، وقتی متن را خواندم فکر کردم جزء وظایف من است که در آن حضور داشته باشم.»  جواد نوروزبیگی تهیه‌کننده اثر هم گفت: «سال پیش همین موقع‌ها آقای قرایی این فیلمنامه را به من داد. سریع خواندم و تلاشم را کردم کار را جلو ببرم.»

پرویز پرستویی هم در پاسخ به سوالی درباره تاثیر فعالیت‌های اجتماعی سال‌های اخیرش بر کم‌کاری‌هایش در سینما عنوان کرد: «کمک‌های من از زمانی شکل گرفت که معضلات اجتماعی توسط مسئولان دیده نشد و من وظیفه داشتم کمکی کنم. من نگران کم‌کاری خودم نیستم. این موضوع هم برای امروز نیست به من یاد دادند هرچه کمتر کار کنی بهتر است.» 

پرستویی بیان کرد: «همیشه فیلم‌های ما در صحنه‌های خاص از حضور هنرور آسیب می‌بیند. از یکایک هنرورهای این فیلم تشکر می‌کنم که چهار ماه تمام زحمت کشیدند. اولین بار که این هنروران را دیدم فکر کردم آموزش دیده‌اند که از قرایی تشکر می‌کنم این چنین آموزش داده بود. حسی که پای چوبه‌دار داشتم و اگر می‌بینید خوب درآمده از همین هنروران گرفته بودم.» 

پرستویی درباره جذابیت کاراکتر امیر در فیلم برای خودش عنوان کرد: «پایان‌بندی برای امیر را خیلی دوست داشتم. یکی از چیزهایی که من را به این وا می‌دارد که هر هفته از شهر بیرون بزنم، به کسانی سر بزنم که شناسنامه ندارند و داد بزنم اینها هم جزء 80 میلیون نفر هستند، همین است. روزی که قصه را خواندم، احساس کردم زندگی من مثل امیر است.»

وی افزود: «اصلا من هم مثل امیر شده‌ام به چه کسی باید اعتماد کرد؟ چه باید کرد؟ چرا هر روز نابهنجاری و بی‌عدالتی می‌بینیم؟ چرا به جایی می‌رسیم که سکوت می‌کنیم؟ چقدر من ضربه از دنیای مجازی خورده‌ام؟ من گوشم را بستم. فکر کردم اگر تحت‌تاثیر قرار بگیرم باید بگذارم بروم ولی من اهل رفتن نیستم. با گفتن این حرف‌ها برخی فکر می‌کنند ما ریاکاریم ولی عیبی ندارد، من این ریاکاری را دوست دارم. من امیر و اتفاقات این فیلم را در جامعه خودمان می‌بینم.»

مطالب پیشنهادی
نظرات کاربران
تعداد نظرات کاربران : ۰