به گزارش «فرهیختگان»، علیرضا دهقان، استاد علوم ارتباطات طی یادداشتی در روزنامه «فرهیختگان» نوشت: موانع اجتماعـــــــــی و سیاسی متعددی برای گفت‌وگوی سالـم و سازنده در کشور ما وجود دارد. جامعه ما در آداب اجتماعی گفت‌وگو مشکل دارد و آن را در مناسبات روزمره هم می‌توانید ببینید. مثلا به‌نظر می‌رسد هر که جسورتر حرف بزند و در حرف دیگران بدود، سخنش را پیش برده یا عده‌ای فکر می‌کنند می‌توانند توهین کنند و به این وسیله طرف مقابل‌شان را از میدان به‌در ببرند یا خجالت‌زده کنند. وقتی به سطوح رسمی‌تر این قضیه می‌رسیم، متاسفانه انسان احساس می‌کند بحث درباره لزوم گفت‌وگو و تاثیر آن بی‌فایده است، چون به نتیجه خاصی نمی‌رسد و کسی آن را ترتیب اثر نمی‌دهد. مثلا همین مورد برنامه زاویه را اگر دقت کنیم، می‌آیند و یک کسی را مثل مجری برنامه قربانی می‌کنند؛ درحالی‌که مشکل جای دیگری است.

این برخوردها یک‌سری اهداف دوگانه را هم تامین می‌کنند. مدیران صداوسیما با چنین کاری هم از خودشان سلب مسئولیت می‌کنند و هم روال کار آینده را جامی‌اندازند؛ طوری‌که دیگر هیچ مجری و برنامه‌سازی جرات چندانی در طرح مباحث چالش‌برانگیز یا دعوت از چهره‌های چالش‌ساز نداشته باشد.

جای گفت‌وگوی باز و آزاد در جامعه، مدرسه و دانشگاه، حزب سیاسی، انجمن‌های مدنی و در راس آنها به‌عنوان یک محیط عمومی‌تر رسانه ملی است. اخیرا شبکه‌های اجتماعی هم به این فهرست اضافه شده‌اند. البته در همه این مواضع ما مشکل داریم و ردپای دخالت دولت و قدرت سیاسی و قدرت حقوقی را می‌بینیم. یک مساله مهم و حیاتی این است که گفت‌وگو وقتی بتواند یک تاثیر بیرونی داشته باشد، مفید و زنده خواهد بود. به‌نظر می‌رسد که ما مقداری از چنین چیزی دور باشیم.