پرسپولیسی‌ها نیمکت ما را تحریک کردند

  به گزارش «فرهیختگان»، تیم فولاد خوزستان نیمکت ملتهبی دارد و به سوژه داغ حریفان تبدیل شده است. تقریبا هیچ بازی‌ای نیست که اعضای کادرفنی تیم فولاد یک‌پای درگیری‌ها نباشند و این تنش شاید ناشی از روزهای نه‌چندان دوری است که بازیکن بودند. با این حال یک نفر همیشه ناجی می‌شود؛ محمد علوی که تنها مرد آرام این نیمکت یاغی است. بدون‌شک اگر علوی نقش آب روی آتش را برای نکونام و همکاران همیشه معترضش بازی نمی‌کرد چه‌بسا این نیمکت تاکنون دوام نمی‌آورد. در جریان بازی پرتنش فولاد و پرسپولیس هم بار دیگر شاهد همین صحنه‌های تکراری بودیم و بازهم علوی بود که میانجگری و همکارانش را به آرامش دعوت می‌کرد. همین موضوع بهانه‌ای شد تا در روز شلوغ نیمکت فولاد به‌سراغ مدیر آرام فولادی‌ها برویم که دست بر قضا سابقه پوشیدن پیراهن تیم پرسپولیس را هم دارد. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با محمد علوی را در ادامه می‌خوانید.

چرا نیمکت تیم فولاد در همه بازی‌ها اینقدر ملتهب است؟

تیم‌های دیگر همیشه در طول بازی ما را برای داور بازی مثال می‌زنند و مورد خطاب قرار داده و اعتراض می‌کنند. طبیعی است در چنین شرایطی مربیان ما هم عکس‌العمل نشان داده و جواب می‌دهند. تا حریف صحبتی نکند ما هم حرفی نمی‌زنیم. وقتی حریف مدام روی اعصاب داور می‌رود و عنوان می‌کنند نیمکت ما معترض است تنش هم به‌وجود می‌آید. این حریفان هستند که چوب لای چرخ ما می‌گذارند.

ولی تاریخ نشان داده مربیان فعلی تیم شما از سال‌هایی که بازی می‌کردند در لیست یاغی‌ها قرار داشتند، حتی در بازی با پرسپولیس صحبت‌های هاشمی‌نسب تا بعد از سوت پایان بازی هم ادامه داشت!

هاشمی‌نسب حدود 70دقیقه ساکت بود. اصلا صحبتی نکرد و برای این ادعا فیلم بازی موجود است. وقتی مربی حریف صحبتی می‌کند و مربی ما را تحت‌تاثیر قرار می‌دهد هاشمی‌نسب هم جواب می‌دهد. نمی‌شود ما ساکت بمانیم و دیگران هرچه می‌خواهند و از دهان‌شان بیرون می‌آید، بگویند.

این موضوع مختص بازی با پرسپولیس نیست. مربیان تیم شما در بازی‌های دیگری هم این‌گونه رفتار کردند. در همه بازی‌ها حریفان نیمکت شما را تحریک می‌کنند؟

شاید حریفان با ما لج می‌کنند. در همه این بازی‌ها حرفی ازسوی نیمکت حریف زده می‌شود و مربیان ما هم مجبور می‌شوند واکنش نشان داده و جواب بدهند.

به‌نظر می‌رسد رقبا دست‌تان را خوانده‌اند و روی نقطه ضعف تیم‌تان دست می‌گذارند!

ما نیمکت آرامی داریم. حساسیت اما درمورد نیمکت ما بالا رفته است. حتی از فدراسیون و کمیته داوران متاسفانه روی نیمکت تیم ما زوم کردند. دوربین می‌فرستند نیمکت‌مان را چک کنند. تا زمانی که کسی به نیمکت ما کاری نداشته باشد ما هم کاری به آنها نداریم.

این یک نقطه ضعف به حساب می‌آید که مقابل هر عملی عکس‌العمل نشان دهید؟

با نگاهی کلی به شرایطی که برای تیم ما به‌وجود آمده می‌توان متوجه شد چرا این اتفاقات می‌افتد. روی نیمکت تیم ما هیچ حریفی به من کار ندارد. چراکه می‌دانند من آرام هستم ولی مربیان حریف به مربیان ما چیزهایی می‌گویند که آنها واکنش نشان بدهند. در غیر این صورت اگر سربه‌سرشان نگذارند از آنها صدا در نمی‌آید.

شما نقش پررنگی روی نیمکت دارید و باید این کادر پرهیجان را کنترل کنید.

بله چون همه در تیم به من اعتماد دارند. متاسفانه چوب لای چرخ کادرفنی تیم ما می‌گذارند و سعی می‌کنند تحریک‌شان کنند. در بازی با پرسپولیس آنقدر شدت تحریکات زیاد بود که من هم از جا بلند شدم و از آنها پرسیدم چه کار به نیمکت تیم ما دارند. البته فکر می‌کنم باید خودمان را اصلاح کنیم. وقتی خیلی از تیم‌ها سربه‌سر ما می‌گذارند و ما عکس‌العمل نشان می‌دهیم حتما موردی وجود دارد. به‌نظر می‌رسد این رفتار برای تیم‌ها به یک شگرد تبدیل شده است. امیدوارم بتوانیم خود را کنترل کنیم تا اگر به ما بد و بی‌راه بگویند واکنش نشان ندهیم.

بعد از بازی آذری مدعی شد برخی بازیکنان با این شیوه بازی باید به فکر تیم دیگری باشند. این موضوع چقدر جدی است؟

نمی‌توانم درمورد چیزی که از آن اطلاع ندارم صحبت کنم. قطعا ایشان تفکرات خود را بیان کرده است. شاید خواسته با این حرف‌ها در ادامه مسیر برای بازیکنان انگیزه ایجاد کند.

در فضای مجازی هم به برخی بازیکنان ازجمله انصاری و احمدزاده تهمت‌هایی زده شد.

نمی‌خواهیم تیم‌مان وارد حاشیه شود از این‌رو به این شایعات توجه نکرده و به آن دامن نمی‌زنیم. من این صحبت‌ها را قبول ندارم. اصلا فکر نمی‌کنم بازیکنی که نان تیمی را می‌خورد غیرت و تعصب جای دیگری را داشته باشد. در تیم ما اصلا چنین چیزی نیست. هم ساسان دوست داشت آن توپ تبدیل به گل شود و هم احمدزاده تلاش کرد بازی خوبی انجام دهد. سایر بازیکنان نیز همه تلاش‌شان را کردند. من این چیزها را نه در دوران بازیگری دیدم و نه در بازی با تیم پرسپولیس و نه از این پس خواهم دید.

به خارجی‌های تیم‌تان هم اعتراضاتی وارد است و برخی هواداران ادعا دارند باید از بازیکنان بومی و آکادمی خودتان هم استفاده کنید.

فوتبال حرفه‌ای شده و اینکه از چه بازیکنی استفاده کنیم به تفکر مربی برمی‌گردد. تیم ما خوزستانی است. نکونام، آذری، بازیکنان برزیلی و همه و همه در نقش یک خوزستانی تلاش می‌کنند و همه می‌خواهند فولاد موفق شود. این بحث‌ها غیرحرفه‌ای است. چه تیم ببرد و چه ببازد اعضای تیم نتیجه‌اش را می‌بینند.

جایگاه هشتم را برای فولاد مناسب می‌دانید؟

فصل قبل نکونام و کادرش با مدیرت آذری کار بزرگی کردند و حالا توقعات بالا رفته است. اگر تیم ما فصل قبل سهمیه نمی‌گرفت حالا این توقعات هم وجود نداشت. باید صبوری کرد. وقتی یک تیم در فصل گذشته خیلی خوب و بیش از حد توان عمل کرده دلیل نمی‌شود در فصل جدید هم همان کار را بکند. پارسال کسی از تیم ما توقع سهمیه نداشت ولی با سعی بازیکنان محقق شد. حالا اما توقع بالا رفته و می‌خواهند همان شرایط تکرار شود.

شاید نتایج خوب صنعت نفت، دیگر تیم جنوبی باعث شده نتایج تیم شما زیرسوال برود!

صنعت نفت و نفت مسجدسلیمان تیم‌های خوبی هستند ولی از نتایج تیم فولاد نباید چشم‌پوشی کرد. باید با صبر و حوصله پیش رفت و حتما نتیجه این صبوری را می‌بینیم. فاصله بین تیم‌ها بسیار کم است و تیم ما با دو برد به بالای جدول می‌رسد. این‌طور نیست که وضعیت خطرناکی داشته باشیم. خودمان می‌دانیم توقع از ما بالاست و همه سعی‌مان بر این است به جایگاه بهتری برسیم.

حرف پایانی؟

از هواداران می‌خواهم صبور باشند. درحال حاضر هم جایگاه خوبی داریم و بازی‌های سختی انجام دادیم. چند بازی سخت بیرون از خانه بازی کردیم. نتیجه در این بازی‌ها قابل‌قبول بوده است. فوتبال همین است و نوسان دارد. امیدوارم صبور باشند تا اوضاع بهتر شود. قطعا از اعتماد به کادرفنی و مدیریت ضرر نمی‌کنند.

* نویسنده: نیلوفر مژدهی، روزنامه‌نگار