به گزارش «فرهیختگان»، برنامه هفته دهم تا دوازدهم رقابتهای لیگ برتر درحالی اعلام شد که این اتفاق بیشتر از هرچیزی اعتراض و انتقاد استقلالیها به آن را در پی داشت. درواقع آبیها معتقدند سازمان لیگ برخلاف گفته خودش درخصوص همسانسازی دیدارهای استقلال و پرسپولیس تا قبل از دربی این موضوع را رعایت نکرده و آنها میتوانستند برنامهریزی بهتر و عادلانهتری داشته باشند. درخصوص این ماجرا و سایر اتفاقات دیگر مرتبط با برنامهریزی رقابتهای لیگبرتر دقایقی با مشاور سازمان لیگ به صحبت پرداختیم. گفتوگوی «فرهیختگان» با غلامرضا بهروان را در ادامه میخوانید.
برنامه اعلامی جدید سازمان لیگ تا حدودی اعتراض استقلالیها را به همراه داشته است و آنها میگویند چرا تا این اندازه بین بازیهای عقبافتاده پرسپولیس فاصله افتاده است.
در هر صورت قرار بود بین بازیهای عقبافتاده پرسپولیس پنج روز فاصله باشد، حال اینکه چرا بین بازی این تیم مقابل سپاهان تا دیدار دربی فاصله بیشتری وجود دارد حتما این موضوع را پیگیری خواهم کرد. در هرصورت فشردگی در مقاطع مختلف فقط مربوط به فوتبال ایران نیست و همین الان مسابقات در انگلیس با فاصلهای بسیار کم برگزار میشود، هرچند باید برخی واقعیتها مثل فواصل نزدیک جغرافیایی در کشورهای دیگر را هم قبول کرد.
سازمان لیگ ادعا کرده بود دو تیم استقلال و پرسپولیس با تعداد بازیهای برابر در دربی به مصاف هم خواهند رفت اما حالا آبیپوشان درحالی دربی را برگزار میکنند که دو بازی از رقیب سنتی خود بیشتر خواهند داشت.
بازهم تاکید میکنم در دنیا نیز چنین برنامهریزیهایی اتفاق میافتد و ما فقط در ایران روی یکسری موارد اصرار میکنیم.
در هر صورت این ادعای سازمان لیگ بود و بهگونهای آنها این اقدام را زیرسوال بردند.
به نظر من باید بهگونهای برنامهریزی، فکر و صحبت کنیم که همهچیز در اختیار خودمان باشد تا بعدا اتفاقات دیگری نیفتد. بهطور مثال درمورد همین اتفاقاتی که در قائمشهر افتاد و همه ایراد میگیرند که این چه زمینی است، اولا اینکه در فوتبال دنیا به این شکل نیست و همه بازیکنان و تماشاگران زیر سقف قرار دارند. در بسیاری از کشورها به جای اینکه کاور پهن کنند از بالا سقف را میبندند. آنها ساختار ورزشگاههایشان طوری است که تحتتاثیر عوامل جوی قرار ندارد اما ببینید ما چه وضعیتی داریم. خود من بهعنوان رئیس هیات فوتبال مازندران از این موضوع ناراحت بودم، چون بازی در چنین زمینی ریسک بسیاری درخصوص مصدومیت بازیکنان ایجاد میکرد.
پس چرا این اتفاقات میافتد؟
مجبوریم بازیها را به این شکل برگزار کنیم چون چاره دیگری نیست، ضمن اینکه برگزاری مسابقات مانند زنجیر به یکدیگر وصل هستند و اگر یک بازی یک یا دو روز به تعویق بیفتد روی سایر هفتههای لیگ تاثیرگذار بوده و آنها را هم مشکلدار خواهد کرد. بهطور مثال در همین هفته نیز مسئولان نساجی در تماسی که با من داشتد گفتند دیدار نساجی به خاطر دیدار پرسپولیس در آسیا به تعویق افتاد اما حالا که بازی این تیم را یک روز به تاخیر میاندازند، چرا این اتفاق برای نساجی رخ نمیدهد و همین موضوع در ادامه سایر تیمها را هم معترض خواهد کرد. با این حال بهتر بود در همان ابتدا برنامه رقابتها تا پایان فصل اعلام میشد و بازیهای معوقه لابهلای هفتههای لیگ برگزار میشد.
درحال حاضر جدول بسیار بینظم دنبال میشود اتفاقی که سالهای اخیر کمتر رخ داده است. به نظر میرسد فینال آسیا یک مقدار کار سازمان لیگ را سخت کرد.
من فقط میتوانم بگویم در نیمفصل دوم برنامهریزی برای ادامه رقابتها بسیار فشرده شده و این فشردگی برای همه تیمها به صورت یکسان و برابر وجود داشته و کار را سخت میکند و این یک واقعیت است، البته یک مشکل اساسی این است که برنامهریزی کنفدراسیون فوتبال آسیا اشکال دارد، هرچند شاید ما هم مشکلاتی داشته باشیم اما کنفدراسیون فوتبال آسیا به نظر میرسد فقط تیمهای شرق قاره را میبیند و برنامهریزیهایش بر حول درخواست شرقیها انجام میشود. این برنامهریزیها برای کشورهای غرب آسیا اصلا خوب نیست و طی این سالها نمایندگان این کشورها نسبت به شرقیها متضرر شدهاند البته قرار است در دوره جدید همه بازیها به صورت متمرکز برگزار شود اما تا پیش از این در وسط زمستان که معمولا رقابتهای شرق آسیا تعطیل است کشورهای غربی باید در اوج مسابقات داخلی لیگشان را کنار گذاشته و ۴ تیم را به آسیا میفرستادند، یعنی مجبور میشدند به خاطر آسیا کل لیگ را تعطیل کنند، این درحالی است که تیمهای غرب آسیا هزینههای زیادی را متحمل میشوند اما برنامهریزی کنفدراسیون فوتبال آسیا به سود شرقیها بوده و به شخصه در دفعاتی که بهعنوان نماینده ایران در جلسات کنفدراسیون آسیا شرکت کردم به این موضوع اعتراض کرده و سعی کردم تا سایر کشورهای غرب قاره را با خودمان همراه کرده اما مسئولان ایافسی همیشه نگاهشان به شرق آسیاست.
برنامهریزی کنفدراسیون فوتبال آسیا به کنار ولی ما خودمان هم ایرادات زیادی داریم.
بله درست است و من هم به این موضوع اشاره کردم اما ما باید در برنامهریزی یکسری واقعیتها را در نظر بگیریم. بهطور مثال تیمهای ما برای رسیدن به مقصد بهمنظور برگزاری رقابتهای لیگ مسافرتهای دو،سه پروازه دارند از لحاظ امکانات هم که از آنها عقب هستیم و پروازهایمان هم مثل سایر کشورها نیست. بهطور مثال اگر هم اتفاقی بیفتد که نیمساعت بازی با تاخیر آغاز شود به یکباره تیم میهمان مجبور میشود یک شب در شهر مقصد بیشتر بماند که همین موضوع هزینههای گزاف بیشتری را به تیم فوق تحمیل خواهد کرد. بنابراین باید خودمان هم طوری برنامهریزی کنیم که کمتر برنامهها تغییر کند و چه بهتر که از همان ابتدا به صورت کلی برنامه زمانبندی رقابتها طی ششماه یا یکسال را بدهیم تا دیگر این مشکلات به وجود نیاید.
البته آن زمان که شما در سازمان لیگ بودید معمولا به این شکل عمل کرده و برنامه یکسال را میدادید اما این اتفاق در فصل جدید محقق نشده است.
بله درست میگویید اما الان وقتی یک تیم بهعنوان نماینده ایران به مراحل بالاتر لیگ قهرمانان آسیا راه پیدا کند این موضوع دیگر جنبههای ملی پیدا میکند و همین تیمها نیز خواستههایی دارند که اگر بخواهیم آنها را قبول کنیم به تیمهای دیگر فشار آمده و به سایر تیمها ظلم خواهد شد. در هر صورت به نظر من باید مجموعهای از نظرات درنهایت برای همه تیمها اجرا شود که اگر خیر هست برای همه باشد و اگر ضرری باشد همه تیمها بهطور مساوی متضرر شوند اینکه بخواهیم بین تیمها فرق گذاشته و بگوییم این تیم بزرگ است یا آن تیم شهرستانی است، نباید اینگونه باشد.
برخی هواداران دو تیم استقلال و پرسپولیس به نگاه رنگی مسئولان فدراسیون و سازمان لیگ انتقاد میکنند، آیا واقعا چنین نگاهی در فدراسیون وجود دارد؟
خدا شاهد است چنین چیزی وجود نداشته و این نگاهی که شما میگویید نیست، شاید کارمان ایراد داشته باشد و بهعنوان کسی که در امر مسابقات هستم من هم این موضوع را میپذیرم اما خدا وکیلی چنین نگاهی وجود ندارد. من نه وامدار کسی هستم و نه از کسی میترسم اگر چیزی باشد میگویم اما معتقدم نباید همیشه یک سمت را ببینیم، باید همه باشگاهها را یکسان ببینیم، حتی آن تیمی که فکر میکنیم تازه به لیگ آمده یا تیمی که در ته جدول قرار دارد چه در امر چینش داوری و چه در امر برگزاری باید نگاه عادلانه وجود داشته باشد، البته امکانات متفاوت است و امکانات همه استانها و شهرها مثل هم نیست اما باید این قضیه را هم در برنامهریزیها ببینیم.
* نویسنده : محمدرضا حاجیعبدالرزاق،روزنامهنگار