به گزارش «فرهیختگان»، مجید رضایی، عضو سابق کمیته فنی استقلال طی یادداشتی در روزنامه «فرهیختگان» نوشت: فوتبال حرفه‌ای لیگ ایران درحالی وارد سال بیستم خود شده است که تقریبا فقط پول وارد آن شده بدون اینکه ما حتی بتوانیم قراردادهای حرفه‌ای و ساختارهای حرفه‌ای تنظیم کنیم.‌ 20سال از لیگ حرفه‌ای سپری شده اما هنوز بسیاری از باشگاه‌ها ورزشگاه اختصاصی ندارند و جالب اینکه ما فقط حرفه‌ای شدن را در داشتن ورزشگاه اختصاصی می‌بینیم.

این درحالی است که برای مدیریت فوتبال حرفه‌ای می‌توان در یک دپارتمان و حتی یک دفتر کوچک هم به مدیریت پرداخت و می‌توان قوانین حاکم بر فوتبال حرفه‌ای را در باشگاه‌ها پیاده کرد اما این اتفاق نمی‌افتد چون مدیران ما در این فضا وقت نگذاشته و اکثر آنها فوتبالی نیستند. این یک واقعیت است که باید آن را پذیرفت.

وقتی صحبت از کمیته فنی می‌شود آن‌هم در فوتبال حرفه‌ای که ۲۰سال عنوان آن را یدک می‌کشیم باید همین مدیران ما مطالعه کرده و ببینند فوتبال دنیا به‌کدام سمت می‌رود این موضوع که دیگر هزینه‌ای نمی‌خواهد. ازسوی دیگر شما وقتی کمیته‌ای از پیشکسوتان مرتبط با آن باشگاه را تشکیل می‌دهید بین این افراد یک‌سری آدم‌ها هستند که تحصیلکرده محسوب شده و دوران مربیگری را سپری کرده و خودشان هم کار مربیگری و مدرسی کرده‌اند. اگر با دقت نگاه کنیم در باشگاه‌ها این‌طور آدم‌ها کم نیستند و اگر کمیته‌ای با حضور این تیپ آدم‌ها تشکیل شود مطمئنا موفقیت هم به‌همراه خواهد داشت.

در دوران حضور بنده در کمیته فنی باشگاه استقلال، جلسات به‌طور منظم برگزار شده و مصوبات صورتجلسه و دیدگاه‌ها به آقای فتحی منتقل می‌شد. حالا این مباحث می‌توانست مورد بهره‌برداری قرار بگیرد یا خیر از مباحث مدیریتی به‌شمار می‌رفت و از حیطه وظایف ما خارج بود، اما الان عزیزانی مثل آقایان جباری و قراب درحالی عضو کمیته فنی شده‌اند که جایگاه‌شان فراتر از کمیته فنی است و به‌نظرم کمیته فنی جایگاه بچه‌های به‌روز و تحصیلکرده فوتبالی که فوتبال روز را می‌شناسند، تحقیق می‌کنند و به‌نوعی مدرس هستند بوده و اینها بدون تعارف باید در کمیته فنی باشند.

برای باشگاه‌های دیگر هم باید همین الگو حاکم باشد اما الان در فوتبال حرفه‌ای فقط می‌گوییم باید استادیوم داشته باشیم. این حرف درستی است اما در یک اتاق کوچک هم می‌توان کمیته فنی را تشکیل داد و با برنامه‌هایی که این کمیته می‌دهد می‌توان اهداف بسیاری را ازجمله استعدادیابی، شناخت بازیکنان خوب لیگ و معرفی آنها به کادرفنی، آنالیز رقبا و کمک فکری به سرمربی و کادرفنی را محقق کرد. این مسائل در فوتبال روز دنیا تعریف شده است و اگر به این مسائل توجه کنیم کمیته فنی می‌تواند کمک‌حال باشد.

درباره اینکه یک روز علی پروین اعلام کرد کمیته فنی در ایران کشک است باید بگویم ایشان برگرفته از فرهنگ فوتبال این حرف را زده اما اگر نام فوتبال حرفه‌ای را یدک می‌کشیم و میلیاردها تومان در سال هزینه آن می‌کنیم در یک ساختار مناسب کمیته‌های فنی می‌توانند به باشگاه‌ها در رده‌های مختلف کمک کنند و مطمئنا این موضوع هزینه‌ای هم ندارد مثل دوران ما که این کمیته حدود یک‌سال کار کرد و هیچ پولی هم دریافت نکرد. متاسفانه این دیدگاه‌ها در فوتبال ما که ۲۰سال از حرفه‌ای شدن آن می‌گذرد کمرنگ است و به‌نظر من فوتبال ضرر می‌کند نه آنهایی که می‌توانستند در کمیته فنی باشند و نیستند.

یک‌بار وینفرد شفر سرمربی وقت استقلال را به کمیته فنی دعوت کردیم و در این جلسه یک‌سری بحث‌های استراتژیک درباره نوع بازی‌ها و مسائل تاکتیکی مطرح شد. در جلسه فوق مجید نامجومطلق به‌همراه سایر نفرات نقطه‌نظراتش را مطرح کرد که این موضوع یک مقدار به مذاق شفر خوش نیامد و با توجه به اینکه در آن اوایل او یک مقدار تحت‌فشار بود از این حرف‌ها ناراحت شد درصورتی که آقای نامجومطلق در جلسه بحث بسیار درستی را مطرح کرد اما سرمربی آلمانی از این موضوع رنجید و همان‌جا بحث تغییر کرد اما شفر متوجه شد این آدم‌هایی که در کمیته فنی هستند به هر شکل در فوتبال ایران صاحب‌نظر بوده و سال‌ها زحمت کشیده اند و چون او یک مربی آلمانی است متوجه شد فقط آلمانی‌ها در فوتبال صاحب‌نظر نیستند.