اشک‌های دکتر زارعی از سر عقلانیت بود

به گزارش «فرهیختگان»، غلامحسین رضوانی‌فر، نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی طی یادداشتی در روزنامه «فرهیختگان» نوشت: در آخرین ساعات روز یکشنبه خبر درگذشت دکتر علی‌اصغر زارعی از فرماندهان دوران دفاع مقدس و نماینده اسبق مردم تهران در مجلس شورای اسلامی منتشر شد، کسی که به‌خاطر فعالیت‌هایش در مجلس به‌ویژه در جریان تصویب برجام نقش ماندگاری در اذهان عمومی داشت. به همین منظور و برای بررسی سیره سیاسی و اخلاقی وی به‌سراغ یکی از دوستان مرحوم دکتر زارعی رفتیم. غلامحسین رضوانی‌فر، نماینده کنونی مردم تهران در مجلس شورای اسلامی و عضو جبهه پایداری از دوستان و هم‌رزمان مرحوم علی‌اصغر زارعی است. مشروح گفت‌وگوی ما با این فعال سیاسی را در ادامه به‌صورت یادداشت شفاهی از نظر می‌گذرانید.

مرحوم علی‌اصغر زارعی برادری ریشه‌دار و انقلابی بود، کسی که به‌واقع تفکر بسیجی داشت. آنچنان‌که به‌خوبی در خاطر دارم از ابتدای انقلاب نقش فعال و موثری در مجامع مختلف ایفا می‌کرد و اثرات مثبت حضور وی در عرصه‌های مختلف ازجمله دوران دفاع مقدس قابل مشاهده بود. بخش عمده‌ای از خدمات وی که قابل بازخوانی مفصل هم است معطوف به تخصص و نظرات کارشناسی دقیقی بود که در بزنگاه‌ها ارائه می‌کرد. اساسا مرحوم آقای زارعی تلاش می‌کرد در همه حوزه‌ها نگاه علمی و تخصصی داشته باشد و با همین منطق هم به امور مختلف بپردازد همان‌طور که در دوران جنگ هم به‌صورت تخصصی به جبهه‌های نبرد خدمت ارائه می‌کردند. تحصیلات عالیه و رشته تحصیلی ایشان مخابرات و الکترونیک بود و به همین واسطه در فرماندهی جنگ‌های الکترونیک سپاه در دهه 60 هم نقش کلیدی ایفا کردند. دکتر زارعی بعد از دوران جنگ 8ساله نیز ازجمله فرماندهان سپاه آبادان بود.

مرحوم زارعی در تمام دوران فعالیت خود نماد و نمونه‌ای از غیرت بودند و با حساسیت، دقت، تعصب و جانبداری از انقلاب و مردم و نظام به بهترین نحو حمایت می‌کردند.

برادر زارعی هم پاسدار بود، هم انقلابی و هم دانشگاهی، ایشان جزء رجل علمی کشور به حساب می‌آمدند و خوشبختانه هم رجل علمی و هم سیاسی بودند که بسیار تیزبین و دقیق و علمی با مسائل برخورد می‌کردند. چنانکه در ماجرای مربوط به تصویب برجام در مجلس هم نشان دادند چنین روحیه‌هایی دارند. دکتر زارعی در ماجرای تصویب برجام نگاه علمی، حقوقی و اخلاقی به مساله داشت و لذا تصور من این است علاوه‌بر اینکه اشک‌های ایشان از روی غیرت و همیت انقلابی بود، آن صحنه به این خاطر رقم خورد که اتفاقی برخلاف رویه‌های معمول و منطبق با چارچوب‌های علمی و اخلاقی رخ داده بود و عده زیادی از مجلسی‌ها براساس پیش‌فرض‌های غلط، در 20دقیقه به برجام رای دادند.

البته همه نمایندگان در آن مجلس نیز این‌گونه نبودند و عده‌ای از نیروهای انقلاب براساس پیش‌فرض‌هایی که تصور می‌کردند درست است رای دادند و افرادی همانند آقای زارعی که متوجه شدند این پیش‌فرض‌ها درست نبوده است اینچنین گریه می‌کردند که چرا باید به‌گونه‌ای اظهارنظر شود که چیزی را همه فکر کنند مفید است و به‌گونه‌ای صحبت کردند که همه ارکان نظام با این کیفیتی که کار می‌شود، موافق باشند درحالی که درحقیقت اینچنین نیست و این نقل‌قول‌ها قرین صحت نبود لذا گریه ایشان به این موضوع برمی‌گشت.

خاطرم هست درباره واقعه مجلس با ایشان به تفصیل صحبت کردم و گفتم نباید آن‌طور می‌شد. آقای زارعی در پاسخ به بنده توضیحات مهمی بیان کردند. گفتند: «به‌خاطر گزارش‌های غلطی که به مجلس دادند آن اتفاقات رخ داد؛ قرار هم نبود که با آن کیفیت در صحن عمل شود. آن اتفاقات ریشه در یک ادعای غلط داشت. آن روز ادعایی در مجلس مطرح و نسبت غلطی به ارکان بالای نظام داده شد و همین مساله باعث شد تصوری میان برخی نمایندگان شکل بگیرد. این درحالی بود که همه بعدا متوجه شدند مطالب نقل‌قول‌شده صحت نداشته است.»

البته برخی تلاش داشتند در ماجرای گریه ایشان در مجلس برداشت غیرواقعی به جامعه منتقل کنند. باید توضیح دهم اینکه کسی تصور کند بروز احساسات به‌خودی‌خود بار منفی دارد اشتباه است، چراکه وقتی کسی غیرت داشته باشد و ظلم فاحشی را ببیند حتما عواطف و احساسات او جریحه‌دار می‌شود. این احساسات جریحه‌دارشده به‌معنای نفی عقلانیت نیست، بلکه در مواردی اگر کسی احساسات تحریم‌شده داشته باشد می‌توان نتیجه دیگری هم گرفت و حمل بر سنگدلی کرد. چیزی که در متون و سیره بزرگان ما نهی شده و از ثمرات گناهان شمرده می‌شود، درواقع اگر گناهان کسی سنگین شود سنگدل می‌شود.

بنابراین صرف اینکه کسی گریه کند و برخی او را به عدم عقلانیت و عدم توانمندی در کنترل احساسات به‌معنای منفی متهم کنند، کاملا غلط و مردود است. بنابراین اشک‌های ایشان در آن جلسه معروف مجلس دلیل بر سلامت نفس و اخلاص و غیرت ایشان بود. لذا باید تاکید کرد عقلانیت انقلابی وجه بارز سیره سیاسی علی‌اصغر زارعی بود.

علاوه‌بر اینها بنده با ایشان جلسات متعددی در زمان انتخابات ریاست‌جمهوری در سال 92 و هم پس از آن داشتم؛ نگاه ایشان به مساله انتخابات هم یک نگاه معقول و مبتنی‌بر اصلاح کشور در چارچوب‌های انقلاب و علمی بود.

نهایتا اینکه ساده‌زیستی و پاکدستی هم ازجمله ویژگی‌های بارز زندگی ایشان بود. بنده مکرر به منزل ایشان می‌رفتم و این ویژگی از وضع زندگی ایشان مشخص بود. زندگی این نماینده مجلس و فرمانده دوران دفاع مقدس بسیار بی‌آلایش بود. به‌واقع باید گفت کسی که با این مشخصات بین مسئولان ما زندگی کند جزء افتخارات نظام است. کسی که شرایط جهش مادی را داشت ولی زندگی کاملا معمولی در سطح کارمندان متوسط را انتخاب کرده بود.