به گزارش «فرهیختگان»، پروتکل الحاقی، ضمیمه معاهده منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای یا همان (NPT) است که تا سال 2015، ۱۹۱کشور آن را امضا کرده‌اند. این پروتکل در سال 1993 میلادی، با هدف تقویت و گسترش نظام پادمان‌های آژانس، توسط آژانس بین‌المللی انرژی اتمی تدوین و در سال 1997 میلادی به تصویب شورای حکام رسید.

153 کشور پروتکل الحاقی را تصویب کرده‌اند و 136کشور نیز درحال اجرای مفاد پروتکل هستند.

در سال ۲۰۲۰ که پروتکل الحاقی توسط ۱۵۳ کشور تصویب شد، تنها ۱۵۰ کشور آن را امضا کرده اند و از بین این کشور تنها ۱۳۶ کشور نیز آن را به اجرا گذاشته‌اند.

با وجود اجرای پروتکل الحاقی در 136کشور به‌جز ایران، تنها این پروتکل به‌صورت کامل در برنامه هسته‌ای ایران اعمال می‌شود و سایر کشورها یا اساسا فاقد انرژی هسته‌ای هستند یا اگر انرژی هسته‌ای دارند، به بمب اتم دست پیدا کرده‌اند و نظارت‌ها درقالب پروتکل الحاقی، بی‌معناست. به عبارت دیگر، می‌توان گفت پروتکل الحاقی بین 137کشور، تنها در ایران آن‌هم به سخت‌ترین شکل درحال پیاده‌سازی است.

در سال گذشته میلادی، ۲۱درصد کل بازرسی‌های آژانس در سطح جهانی و بیش از ۹۰ درصد از بازرسی‌ها در گروه ۶۲ کشور عضو آژانس، مختص به ایران بوده است.

مشروح گزارش «فرهیختگان» را «اینجا» بخوانید.