به گزارش «فرهیختگان»، کیان عبداللهی سردبیر خبرگزاری تسنیم نوشت:

پس از ترور شهید فخری‌زاده این تحلیل خیلی مطرح است که صهیونیست‌ها با طراحی و اجرای این ترور در واقع می‌خواستند راه دیپلماسی ایران و آمریکا و تزهای بامزه‌ای مثل بازگشت آمریکا به برجام! را ببندند؛ لذا پاسخ تلافی‌جویانه ایران به صهیونیستها، بازی در پازل نتانیاهوست؛ پس برای اینکه این پازل تکمیل نشود، اقتضای هوشمندی، نشستن و نگاه کردن است.

اتفاقاً تیتر روزنامه سازندگی از سخنان آقای روحانی هم دربردارنده همین معنی است! ریٔیس‌جمهور مثل همیشه باهوش! ما فرموده ما در دام این توطیٔه نمی‌افتیم. مقصودش به فارسی سلیس این است که ما هوشمندتر از آنیم که تکان بخوریم!

اینکه تحلیل کنیم صهیونیستها چنین قصدی داشتند، اشکالی ندارد. ممکن است واقعی هم باشد. امّا تا اینجا که خیلی کار پیچیده‌ای نیست؛ از همان عصر دیروز تا همین الان هم تمام رسانه‌های آمریکایی سعی دارند همین مسیٔله را مدام به دوستانشان در ایران گوشزد کنند. اما موضوع آن است که خب با همه‌ی این تحلیل‌ها ما چه امکان‌هایی داریم و بهترینشان چیست؟

امکان اوّل همین است که به توصیه خوشمزه ایستادن و تماشاکردن و ادای نبوغ سیاسی درآوردن گوش کنیم و تکان نخوریم؛ اما مرحله بعد چیست؟ آیا این ذهنیت متصور نیست که ترورکننده روی همین محاسبه هم حساب کرده باشد؟ یعنی در مرحله بعد دوباره تروری می‌کند و شما پیش خود خواهید گفت: ای بابا مجبوریم باز هم باهوش باشیم و جواب ندهیم! و مجدداً تکرار خواهد شد و شما مجبورید در همین سیکل هوشمندی بمانید و بخورید ولی عوضش سیب و گلابی صبر استراتژیک را گاز بزنید!

امکان دوّم این است که علیرغم آن تحلیلی که می‌تواند درست هم باشد، ضربه متقابل را به این سگ هار (این تعبیر درباره رژیم صهیونیستی از خود موشه‌‌دایان ریٔیس اسبق نیروهای این رژیم است) بزنید تا قلاده‌اش بسته شود. در آن صورت، اگر طرف آمریکایی صادق است، به جای آنکه دست شما را با توصیه‌های بی‌مقدار تنش‌زدایی ببندد، بی‌بی‌(نتانیاهو) را خواهد بست و اتفاقاً این محک و میزان خوبی است که بدانیم او به دنبال دیپلماسی است یا دوست دارد هم از آغل تروریسم بخورد و هم توبره‌ی دیپلماسی با دوستان نابغه‌ی ایرانی‌اش!