به گزارش «فرهیختگان»، کاپیتان خوش‌سابقه تیم ملی فوتبال بانوان از بازی‌های ملی بدون هیچ اعلام رسمی و تنها با متنی در فضای مجازی خداحافظی کرد تا تراژدی خداحافظی‌های ناگهانی تکرار شود. البته شاید این خداحافظی را نباید جزء ناگهانی‌ها قرار داد چراکه سارای فوتبال ایران بارها اعلام کرده بود که طی دو سال آینده از فوتبال کناره‌گیری خواهد کرد ولی این کار را زودتر از دو سالی که به خودش قول داده بود انجام داد و تصمیم گرفت از فوتبال ملی همین حالا خداحافظی کند و بقیه فوتبالش را در تیم‌های باشگاهی بگذراند. او که از اولین‌های فوتبال کشور است و به «سارادونا»ی فوتبال ایران معروف است، برای فوتبالی‌ها نام شناخته‌شده‌ای است، دختر گیلانی مستطیل سبز که با وجود کرونا سخت تمریناتش را برای اولین بازی تیمش در لیگ برتر که همین جمعه آغاز می‌شود انجام می‌دهد، بعد از تمرین پرفشار پاسخگوی سوالات ما شد و از تصمیمش برای خداحافظی بدون اینکه حرفی از علت آن بزند گفت و از جوانانی که با ورود به لیگ برتر فوتبال امید روزهای خوبی را به شرط حمایت برای فوتبال دختران ایران می‌دهند. گفت‌وگوی «فرهیختگان» با او را که 13 سال برای تیم ملی فوتبال ایران توپ زد، در ادامه می‌خوانید.

با اینکه مدت‌ها درباره خداحافظی از فوتبال صحبت می‌کردی ولی باز هم خداحافظی یک‌باره بود، چه شد که خبر خداحافظی از تیم ملی را اعلام کردی؟

بله، من چندین سال بود که قصد خداحافظی داشتم و می‌گفتم یکی دو سال آینده انجام می‌دهم و تصمیمم براین بود که طی یکی دو سال آینده فوتبالم را کنار بگذارم ولی در مقطعی تصمیم گرفتم از تیم ملی خداحافظی کنم و اگر خدا بخواهد در بازی‌های لیگ فعلا هستم و در مورد بازی نکردن کلی فوتبالم بعدها تصمیم خواهم گرفت.

از این به بعد سارا قمی را با چه عنوانی در فوتبال می‌بینیم؟

 درحال حاضر که از تیم ملی خداحافظی کردم، فقط در لیگ باشگاهی حضور دارم و از این به بعد مرا در تیم‌های باشگاهی به‌عنوان بازیکن و مربی می‌بینید و در سطح ملی هنوز در جریان هیچ قضیه‌ای نیستم و همه چیز با گذشت زمان مشخص می‌شود.

مربیگری را در چه رده سنی ترجیح می‌دهی؟ پیشنهادی هم داری؟

مربیگری کار خیلی سختی است به‌خصوص در تیم‌هایی که حرفه‌ای فعالیت می‌کنند و به نظرم کار کردن در رده‌های سنی مهم نیست. مربی باید توانایی داشته باشد و من چون دو شب پیش از تیم ملی خداحافظی کردم بنابراین پیشنهادی برای مربیگری فعلا نشده است ولی در تیم لیگ برتری مربی هستم و با مدیر تیم ترکیب بسیار جوان و البته بومی را برای لیگ بستیم و با این تیم راهی لیگ برتر می‌شویم و امیدوارم این جوان‌ها بتوانند آینده فوتبال ما را تامین کنند.

واکنش کادرفنی تیم ملی و فدراسیون فوتبال به خداحافظی چه بود؟

چون من روی پیچ شخصی خودم اعلام خداحافظی کردم و در هیچ خبرگزاری اعلام رسمی نداشتم شاید هنوز به گوش فدراسیون و تیم ملی نرسیده باشد و احتمالا بشنوند شاید تماس بگیرند ولی دوستان فوتبالی و هم‌تیمی‌هایم به من خیلی لطف داشتند و با پیام‌هایشان به من دلگرمی دادند، یکی دو نفر از کارمندان فدراسیون فوتبال هم با من تماس داشتند و به‌عنوان یک دوست جویای حالم شدند و با من همدردی کردند.

به‌عنوان بازیکن از قراردادهای دختران فوتبالی راضی هستید؟ طوری هست که یک ورزشکار بدون دغدغه به تمرین فکر کند؟

فکر می‌کنم با سابقه‌ترین بازیکن لیگ برتر هستم و باید بگویم که سال‌های گذشته فوتبال بانوان ما آنقدر حرفه‌ای نشده بود و قراردادهای خیلی پایین با بازیکن‌ها می‌بستند ولی امسال رشد خیلی چشمگیری در قراردادهای بازیکنان دیدیم. فقط برای درک بهتر به‌عنوان مثال این را می‌گویم بازیکنی که 40 یا 50 میلیون تومان قرارداد داشت الان به مبلغ 150 میلیون تومان رسید و افزایش چشمگیری داشته است که امیدوارم این افزایش قراردادهای مالی دختران فوتبالی ما باعث نشود که سال‌های بعد اسپانسرها پای کار نیایند یا باشگاه‌ها هزینه نکنند یا خیلی از باشگاه‌ها از تیم‌داری انصراف بدهند.

از انزلی جدا شدی و به البرز رفتی، تجربه حضور در البرز چطور بود؟

دومین فصل است که در تیم البرز توپ می‌زنم و خدا را شکر همه چیز خوب است و مسئولان دلسوزی دارد که به بخش خانم‌ها هم احترام می‌گذارند و همه‌جوره تیم را حمایت می‌کنند.

سطح لیگ فوتبال بانوان و داوری‌ها را چطوری می‌بینی؟

سطح لیگ فوتبال‌مان نسبت به سال‌های گذشته پیشرفت چشمگیری داشته است و در مورد داوری‌ها ترجیح می‌دهم صحبتی نکنم. امیدوارم بازیکنان جوانی که به تیم‌های حاضر در لیگ تزریق شدند کیفیت لیگ فوتبال را روزبه‌روز بالاتر ببرند.

می‌دانیم حمایت کامل خانواده را برای مسیری که انتخاب کردی داشتی، نظرشان برای تصمیم خداحافظی‌ات چه بود؟

فکر می‌کنم در این 17 سالی که فوتبال بازی می‌کنم همیشه حمایتم می‌کردند و همیشه تصمیم را برعهده خودم می‌گذارند و دقیقا عین گفته‌شان هم این است که خودت می‌دانی و بهترین تصمیم را می‌گیری.

توجه فدراسیون فوتبال به فوتبال بانوان به‌خصوص بازیکنان ملی‌پوش چطور بود؟ فکر می‌کنی فوتبال خانم‌های ما برای پیشرفت و حضور در جام‌جهانی به چه چیزهایی نیاز دارد؟

ما اول باید یک برنامه بلندمدت داشته باشیم و در مورد حوزه آسیا صحبت کنیم و بدانیم این برنامه بلندمدت ما طوری باشد که بتوانیم در آسیا حرفی برای گفتن داشته باشیم و به امید خدا بعد از آسیا بتوانیم برای جام‌جهانی برنامه‌ریزی کنیم و همه اینها منوط بر برنامه‌ریزی بلندمدت است.

شیرین و تلخ فوتبال برای سارا؟

یک خاطره دارم که هم شیرین‌ترین خاطره و هم تلخ‌ترین خاطره ملی من است، در سال 90 برای اولین بار تیم ملی ایران از دور مقدماتی به دور بعد صعود کرد و این خیلی برایم خوشحال‌کننده بود ولی تلخ ترینش این بود که در دور دوم به بهانه حجاب به ما اجازه بازی ندادند.

حرف آخر؟

امیدوارم فوتبال و ورزش بانوان حمایت بیشتری داشته باشد.

 * نویسنده : نسیم شیرازی، روزنامه‌نگار